Καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της η Wendy Reid ήταν σίγουρη: έκανε το σωστό. Εν τέλει ποιο μεγαλύτερο δώρο θα μπορούσε να προσφέρει από το να χαρίσει σε μια άτεκνη μητέρα ένα μωρό;

Η 28χρονη παρένθετη μητέρα από τη Βρετανία ξεκίνησε με τις καλύτερες των προθέσεων να βοηθήσει ένα ζευγάρι που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Αλλά το συναίσθημα της μητρότητας, όταν γεννήθηκε η κόρη της, ήταν πολύ ισχυρότερο από κάθε συμφωνία και κάθε λογική.

Οι συνέπειες της ιστορίας είναι επώδυνες για τη νεαρή γυναίκα αλλά και για τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους και η ιστορία της Wendy έρχεται να καταδείξει πως παρότι πέρσι στη Βρετανία γεννήθηκαν 167 παιδιά από παρένθετες μητέρες, ορισμένες φορές τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως έχουμε σχεδιάσει.

«Ήταν τραυματικό το ότι την έχασα», λέει στη Daily Mail η 28χρονη, η οποία έχασε στη δικαστική μάχη με την οποία διεκδικούσε τη 2χρονη σήμερα κόρη της. «Η σκέψη πως μεγαλώνει με ξένους και χωρίς την εξ αίματος οικογένειά της είναι βασανιστήριο. Δεν θα το αποδεχθώ ποτέ».

Η Wendy αποφάσισε να γίνει παρένθετη μητέρα το 2012. Είχε ήδη μια κόρη και σκεφτόταν πόσο βασανιστικό πρέπει να είναι για κάποια ζευγάρια το να μην μπορούν να κάνουν παιδιά. Συζήτησε τις σκέψεις της με τον σύντροφό της James κι αφού εξέτασαν όλα τα δεδομένα συμφώνησαν να το κάνει. Έτσι καταχώρισε τα στοιχεία της σε ιστοσελίδα που φέρνει κοντά γυναίκες που θέλουν να γίνουν παρένθετες μητέρες με ζευγάρια που τις χρειάζονται.

Λίγες ημέρες αργότερα επικοινώνησαν μαζί της οι σαραντάρηδες Jane και William που ήθελαν πολύ ένα παιδί. Η γυναίκα είχε υποβληθεί σε υστερεκτομή κι έτσι η Wendy έπρεπε να χρησιμοποιήσει τα δικά της ωάρια- με αποτέλεσμα να είναι η βιολογική μητέρα του μωρού που θα γεννούσε. Ύστερα από προσεκτική σκέψη αποφάσισε παρόλα αυτά να προχωρήσει.

Τα δύο ζευγάρια επικοινωνούσαν και κάποια στιγμή αποφάσισαν να συναντηθούν. Η Wendy διαπίστωσε με ανακούφιση πως ήταν δύο καλοντυμένοι άνθρωποι με καλές δουλειές και, όπως τη διαβεβαίωσαν, χωρίς ποινικό μητρώο και χωρίς οικονομικές δυσκολίες.

«Νιώσαμε να δενόμαστε μαζί τους, ανυπομονούσα να κάνω το παιδί τους», λέει.

Η διαδικασία θεωρείται παράνομη στο Ηνωμένο Βασίλειο κι έτσι όλες οι συμφωνίες έγιναν προφορικά, βασισμένες στην αμοιβαία εμπιστοσύνη. Το ζευγάρι κατέβαλε στη Wendy συνολικά 7000 λίρες στο διάστημα της εγκυμοσύνης της για άδειες που αναγκάστηκε να πάρει από τη δουλειά της, εξετάσεις αλλά και ρούχα εγκυμοσύνης. Συμφώνησαν επίσης η 28χρονη να βλέπει μια φορά την εβδομάδα το παιδί.

Δύο εβδομάδες αργότερα η Wendy συναντήθηκε με τη Jane και τον William σε ένα ξενοδοχείο και, όπως περιγράφει, επί τρεις ημέρες έκανε μόνη της σπερματέγχυση στον εαυτό της με σπέρμα του William και χρησιμοποιώντας μια σύριγγα (!)

«Έμεινα έγκυος αμέσως και τους έστειλα μια φωτογραφία από το θετικό τεστ εγκυμοσύνης μου», θυμάται. Εκτός από κάποιες πρωινές ναυτίες η εγκυμοσύνης της κύλησε πολύ καλά. Η Jane τη συνόδευε σε όλους τους υπέρηχους και ενθουσιαζόταν κάθε φορά που το μωρό κλωτσούσε. «Μιλούσαμε κάθε μέρα, τους έβλεπα μια φορά την εβδομάδα. Έμεινα μαζί τους για λίγες ημέρες, με περιποιούνταν και μου έδωσαν την ευκαιρία να ξεκουραστώ, φαίνονταν απολύτως αυθεντικοί», αφηγείται.

Παρότι ήταν η βιολογική μητέρα του παιδιού δεν είχε, όπως λέει, μητρικά αισθήματα στο πρόσωπό του. «Πάντα ήξερα πως το έκαναν για εκείνους», εξηγεί.

Τον Μάιο του 2013 η Wendy γέννησε ένα υγιέστατο κοριτσάκι με τη Jane μαζί της επί έξι ώρες στην αίθουσα τοκετού.
«Ήμουν τόσο περήφανη για το μωρό. Την ώρα που η Jane την κράτησε στην αγκαλιά της, το βλέμμα της έδειχνε την ευτυχία της», λέει η Wendy και συνεχίζει: «Δεν πήρα την Έμιλι στην αγκαλιά μου για να μην δεθώ μαζί της. Αλλά έκλαιγε συνέχεια και στο τέλος είπα ‘βάλτε τη στο στήθος μου’ επειδή θυμόμουν πως αυτό είχε ανακουφίσει και την πρώτη μου κόρη μόλις είχε γεννηθεί. Ήταν εκείνη τη στιγμή, που η μαία ακούμπησε το νεογέννητο πάνω στη μαμά του, που η Wendy κατακλύστηκε από μητρική αγάπη για το κοριτσάκι και ένιωσε τα πρώτα ψήγματα αμφιβολίας για την «παράδοσή» της στη νέα της μητέρα.

«Μόλις την κοίταξα ησύχασε. Έδειχνε τόσο ευάλωτη και όμορφη, με αιφνιδίασαν τα όσα ένιωσα για εκείνη. Ήταν σοκαριστικό κι έλεγα όλη την ώρα στον εαυτό μου ‘αυτό δεν είναι δικό σου μωρό’. Ήξερα πως έπρεπε να φύγω από την κλινική και να απομακρυνθώ επειδή είχα αρχίσει να δένομαι μαζί της».

Δίνοντας στη μικρούλα ένα τελευταίο φιλί η Wendy επέστρεψε τέσσερις ώρες αργότερα στο σπίτι της. Ένιωθε αναστατωμένη αλλά το απέδωσε στην εξάντληση και έπεσε για ύπνο.

Το επόμενο πρωί ξύπνησε σε απόλυτο πανικό. «Όλο μου το σώμα πονούσε για την Έμιλι, ανυπομονούσα να τη δω».
Πήγαν με τον James στο μαιευτήριο για να την αποχαιρετήσουν και η Wendy μετά βίας κρατήθηκε να μην την αρπάξει από τη νέα μαμά της. Αλλά μόλις έφτασε σπίτι τα συναισθήματά της την κατέβαλαν.

«Κατέρρευσα στο μπάνιο σε κλάματα και λυγμούς χωρίς να μπορώ να πάρω ανάσα. Ο James μου έλεγε: ‘έκανες αυτό το παιδί για ένα άλλο ζευγάρι και πρέπει να ζήσεις με αυτό’. Ήξερα πως είχε δίκιο, είχα κάνει την επιλογή μου’».
Τις επόμενες ημέρες η Wendy αντλούσε γάλα για το μωρό, όπως είχαν συμφωνήσει να κάνει επί έξι μήνες. Οι νέοι γονείς της Έμιλι θα παραλάμβαναν το γάλα κάθε δύο ημέρες. Όταν έφτασαν με τη μικρή η Wendy δεν μπόρεσε να κρατηθεί: έτρεξε έξω από το σπίτι και την άρπαξε ενώ ήταν ακόμα δεμένη στο κάθισμα του αυτοκινήτου.

Ο επόμενος μήνας ήταν αγωνιώδης. Η Wendy ζούσε για τη στιγμή που θα έβλεπε το μωρό, κάθε εβδομάδα, σύμφωνα με όσα είχαν συμφωνήσει.

Σε μία από αυτές τις συναντήσεις η 28χρονη διαπίστωσε με τρόμο πως το μωρό φορούσε κάλτσες που το έσφιγγαν πολύ, η πάνα του ήταν λερωμένη και πεινούσε πάρα πολύ.

«Άρχισα να τους στέλνω μηνύματα για να τους θυμίζω να την ταΐζουν και να της αλλάζουν την πάνα. Μέχρι που μια μέρα, πέντε εβδομάδες αργότερα, το ζευγάρι δεν απάντησε σε ένα μήνυμά μου. Ήμουν σε τέτοια κατάσταση που τηλεφώνησα στην αστυνομία για να σιγουρευτώ πως δεν είχαν εμπλακεί σε κάποιο τροχαίο», θυμάται.
Την επόμενη ημέρα έλαβε ένα μήνυμα στο οποίο της έλεγαν πως δεν ήθελαν πια να έχει καμία επαφή μαζί τους.

Όταν έλαβε τα έγγραφα για να παραχωρήσει νομικά τα γονεϊκά δικαιώματα στην Jane και τον William η Wendy δεν τα
υπέγραψε αλλά αντίθετα ζήτησε την κηδεμονία της κόρης της.

Όσο το θέμα προχωρούσε, οι αποκαλύψεις για το ευυπόληπτο ζευγάρι που θα μεγάλωνε την κόρη της τη σόκαραν: Δεν ήταν οι άτεκνοι που ισχυρίζονταν πως ήταν αλλά είχαν άλλα τρία παιδιά, μεγάλα πια, που είχαν παραδοθεί στις υπηρεσίες πρόνοιας μια 20ετία πριν.

«Δεν είχε κάνει καν υστερεκτομή, μας είχαν πει ψέματα με τις δακρύβρεχτες ιστορίες τους», λέει η 28χρονη, «ήμαστε τρομοκρατημένοι αλλά πιστεύαμε πως ύστερα από όλα αυτά το μωρό θα επιστρεφόταν σε μας».

Το δικαστήριο όμως αποφάνθηκε πως η κηδεμονία του μωρού δεν μπορεί να δοθεί στη βιολογική του μητέρα καθώς, εφόσον το έδωσε στη γέννα, δεν έχει δεθεί μαζί του συναισθηματικά. Κρίθηκε μάλιστα ακατάλληλη να μεγαλώσει τη δεύτερη κόρη της επειδή θεωρήθηκε πως η εμμονή μαζί της την οδήγησε σε παραμέληση του πρώτου παιδιού της.

Ακατάλληλο κρίθηκε και το άλλο ζευγάρι κι έτσι το δικαστήριο διέταξε η Έμιλι να δοθεί για υιοθεσία!

Η διαδικασία κόστισε στη Wendy ανυπολόγιστα τόσο οικονομικά όσο και σε προσωπικό επίπεδο: θλίψη και οδύνη ήταν τα κυρίαρχα συναισθήματά της ενώ πλήρωσε ακριβά και με τη σχέση της με τον James η οποία διαλύθηκε.

«Παρότι ποτέ δεν θα μετανιώσω που την έφερα στον κόσμο, μετανιώνω που έγινα παρένθετη μητέρα. Ακόμα κι αν γεννήσεις ένα παιδί που δεν είναι βιολογικά δικό σου είναι πιθανό να αναπτυχθεί δέσιμο. Πλέον δεν μπορώ να καταλάβω πώς μια μητέρα μπορεί να δώσει το παιδί που γέννησε είτε είναι δικό της είτε όχι», λέει σήμερα.

Η Wendy έμεινε με τις αναμνήσεις της, μερικές φωτογραφίες και μερικά βρεφικά ρούχα. Είναι αποφασισμένη πως η Έμιλι θα μάθει πόσο απελπισμένα πάλεψε για εκείνη.

«Έχω μερικά άπλυτα ρούχα της και με ανακουφίζει να τα κρατάω. Έχουν ακόμα τη μυρωδιά της. Σκέφτομαι πως πήγε σε μια οικογένεια που την ήθελε πολύ και παρηγορούμαι με τη σκέψη πως όταν γίνει 18 θα μπορεί να με βρεί. Δεν περνά μέρα που να μην τη σκέφτομαι», καταλήγει…