Πιο ευτυχισμένα και πιο… αναπαραγωγικά είναι τα ζευγάρια, στα οποία η ζυγαριά δεν ισορροπεί στη μέση, αλλά κλίνει προς τη μία ή την άλλη μεριά.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μια έρευνα τσέχων επιστημόνων, η οποία έδειξε ότι τα ζευγάρια αποκτούν περισσότερα παιδιά, όταν το ένα «μισό» αναλαμβάνει τον έλεγχο της σχέσης.

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η άνοδος στα ποσοστά γεννήσεων βρίσκει εφαρμογή δε σχετίζεται με κάποιο από τα δύο φύλα, καθώς φαίνεται να ισχύει είτε έχει το «πάνω χέρι» ο άντρας, είτε η γυναίκα.

Αυτό, σημειώνουν οι ερευνητές, μπορεί να ισχύει εν μέρει επειδή οι δυναμικές γυναίκες βρίσκουν τους υποτακτικούς άντρες σέξι.

Το ταίριασμα μιας κυρίαρχης προσωπικότητας με μια πιο επιφυλακτική ψυχή, μπορεί να κάνει ευκολότερη την επίλυση των καυγάδων και να ενισχύσει το αίσθημα συνεργασίας.

Για τις ανάγκες της μελέτης, με τίτλο «Why Do Some Women Prefer Submissive Men», μια ομάδα ερευνητών από το πανεπιστήμιο Charles University στην Πράγα, ζήτησε από 240 νεαρούς άντρες και γυναίκες να απαντήσουν σε ερωτήσεις ως προς τον τύπο του ανθρώπου που τους ελκύει.

Για παράδειγμα, ρωτήθηκαν αν προτιμούσαν να είναι με κάποιον που τους «καθοδηγεί και τους προστατεύει» ή που τον «θαυμάζουν και υπηρετούν».

Ρωτήθηκαν ακόμη για το κατά πόσο οι γονείς τους είχαν ισότιμη θέση μέσα στη σχέση τους, ή κατά πόσο ο ένας ή ο άλλος έτεινε να είναι πιο υποχωρητικός και επίσης, πόσα αδέρφια είχαν.

Τα αποτελέσματ -σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα της MailOnline- έδειξαν, ότι υπήρχαν περισσότερες οικογένειες στις οποίες ο ένας γονιός ήταν ο κυρίαρχος από ό,τι ισότιμες σχέσεις.

Οι γυναίκες είχαν το «πάνω χέρι» σε ποσοστό 24,2%, ενώ τα ζευγάρια στα οποία «ξεχώριζε» ο ένας από τους δύο συντρόφους είχαν περισσότερα παιδιά.

«Πολύ συχνά θεωρούμε ακόμη και την ήπια κυριαρχία και υποτακτικότητα ως πρόβλημα. Τα αποτελέσματά μας αμφισβητούν την κοινή πεποίθηση στην ισότητα ανάμεσα στα ζευγάρια ως δείγμα λειτουργικών συνεργασιών. Αντίθετα, φαίνεται ότι η ύπαρξη διαφορών, με έναν εταίρο ως κυρίαρχο και τον άλλο πιο υποχωρητικό, βελτιώνει τη συνοχή και οδηγεί σε καλύτερη συνεργασία μεταξύ τους, βελτιώνοντας την ικανότητα του ζευγαριού να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις. Υπό το φως αυτών των αποτελεσμάτων, οι υπερβολικές πιέσεις προς την ισότητα στις σύγχρονες κοινωνίες και οι πιέσεις προς την αντρική κυριαρχία σε ορισμένες παραδοσιακές κοινωνίες αντιπροσωπεύουν μια μορφή καταπίεσης. Αν και τα δύο μέλη μιας σχέσης έχουν τον ίδιο ‘βαθμό ισότητας’ ακόμη και οι μικρές συγκρούσεις μπορεί να κλιμακωθούν λόγω του ανταγωνισμού».

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Neuroendocrinology Letters.