Όταν πρωτοπαρουσιάστηκε, σόκαρε και αιφνιδίασε, χάρη όμως στις δυνατότητές του, γρήγορα αγαπήθηκε και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο.

Το μπούτο είναι μία από τις πλέον παράδοξες σύγχρονες μορφές τέχνης, ένα κράμα του παραδοσιακού με το avant garde, που έχει τις ρίζες του στη μεταπολεμική Ιαπωνία.

Η πρώτη παράσταση μπούτο δόθηκε το 1959, αμέσως μετά την έκρηξη της βόμβας στη Χιροσίμα, όταν ο Tatsumi Hijikata, ο ένας από τους δύο ιδρυτές του χορού, παρουσίασε το «Forbidden Colours».

Η χορογραφία προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και σόκαρε το ιαπωνικό κοινό, την ίδια στιγμή όμως μπήκαν τα θεμέλια μιας νέας τέχνης τόσο γκροτέσκας, ερωτικής, άγριας και έντονα βιωματικής όσο και πνευματικής, μυστηριακής, καθαρτικής.

Αποκαλείται «ο χορός του σκότους», επειδή ο χορευτής κατά τη διάρκειά του αδειάζει το σώμα του για να ανακαλύψει την ψυχή του.

Το αποτέλεσμα αυτής της εσωτερικής διαδικασίας είναι το άτομο στο τέλος να φτάνει σε ένα βαθύτερο επίπεδο συνειδητότητας, που το οδηγεί στην προσωπική του «λύτρωση».

Πώς λειτουργεί
Το μπούτο στηρίζεται στην αντίληψη ότι ο χορός ενυπάρχει ήδη στο σώμα και το άτομο καλείται να τον ανακαλύψει διευρύνοντας μέσα από αυτή την κατάσταση τα δικά του εσωτερικά βιώματα και εμπειρίες.

Με το μπούτο τόσο ο θεατής όσο και ο χορευτής έχουν τη δυνατότητα να στραφούν στο εσωτερικό κομμάτι του εαυτού τους μέσα από πρωτοποριακές μορφές έκφρασης. Το μπούτο έχει περιγραφεί ως μείξη του παραδοσιακού γιαπωνέζικου θεάτρου, του δυτικού σύγχρονου εκφραστικού χορού και του αυτοσχεδιασμού.

Κι ενώ εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό και τη μίμηση, καθώς ο χορευτής καλείται να αφήσει για λίγο τον εαυτό του και να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, δεν είναι απλή μίμηση κινήσεων και δεν εγκλωβίζεται σε φόρμες.

Κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι σε αντίθεση με τον κλασικό είτε και το σύγχρονο χορό, δεν υπακούει σε αυστηρά δομημένους κανόνες, αλλά αυτοσχεδιάζει. Σύμφωνα με τον ιδρυτή του, Hijikata, ο χορός αυτός είναι η έκφραση των πιο σημαντικών στοιχείων της ζωής, γι’ αυτό και η προσωπική μας μνήμη παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο εδώ.

Πού βοηθάει
Στην ουσία πρόκειται για ένα ταξίδι της ψυχής, που πραγματοποιείται με όχημα το σώμα. Το άτομο πολλές φορές μπορεί να κλάψει κατά τη διάρκεια μιας παράστασης ή ενός μαθήματος. Στο τέλος όμως αισθάνεται εκτόνωση, αποφόρτιση συναισθηματική και, τέλος, κάθαρση, λύτρωση.

Στα πλεονεκτήματα του χορού πάντως πρέπει επίσης να αναφέρουμε την καλή κατάσταση στην οποία οδηγεί το σώμα, τη δύναμη, την ευεξία και την ευλυγισία που χαρίζει. Αλλά και ψυχική ανάταση, τόνωση της αυτοπεποίθησης και χαλάρωση από τις εντάσεις.

Ο διαλογισμός, οι σωστές αναπνοές, το stretching των μυών, οι αυτοσχεδιαστικές ασκήσεις θα σε οδηγήσουν βήμα βήμα στην ενδοσκόπηση, που είναι απαραίτητη στην τελετουργία του μαθήματος.

Πώς εφαρμόζεται
Δεν χρειάζεται να είσαι χορευτής ή να έχεις παρακολουθήσει μαθήματα χορού για να μπορέσεις να το εξασκήσεις. Το αντίθετο μάλιστα.

Όσο πιο «γυμνός» από γνώσεις προσέλθεις στο μάθημα τόσο πιο εύκολα θα μπορέσει το σώμα σου να δεχτεί τη νέα εμπειρία (σαν το μικρό παιδί που μαθαίνει να κάνει τα πρώτα του βήματα).

Κάθε παράσταση, κάθε πρόβα, κάθε μάθημα μπούτο είναι μοναδικά για το πρόσωπο που χορεύει. Γιατί στο χορό αυτό, ο αυτοσχεδιασμός καθορίζει την κίνηση και δημιουργεί τη χορογραφία.

Το συναίσθημα είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο ξετυλίγεται ένα μάθημα μπούτο, ενώ ο αυτοσχεδιασμός είναι η σωματική έκφραση των όσων αισθάνεσαι τη δεδομένη στιγμή, στο συγκεκριμένο χώρο.

Γι’ αυτό και στο μπούτο ακόμη και η απόλυτη ακινησία έχει υπόσταση, καθώς κουβαλά τη δική της ενέργεια, εκπέμπει τα δικά της μοναδικά μηνύματα.

Σε ποιους απευθύνεται
Σε κάθε ηλικία και στα δύο φύλα. Το μόνο που προϋποθέτει είναι καλή σωματική υγεία. Και φυσικά τη διάθεση να ξεκινήσεις ένα ταξίδι προς την ψυχή, μέσα από το οποίο θα νιώσεις σταδιακά υγεία, καθαρότητα, ενέργεια, φωτεινότητα, αναζωογόνηση.

Πηγή: myself.gr