Η μεταφορά ενός μωρού σε μάρσιπο κάτι που του στερεί τη δυνατότητα να κοιτάει τη μητέρα του, φανερώνει πολλά για την ανατροφή του παιδιού.
Αυτό εξηγεί Αυστραλή επιστήμονας, της οποίας η μελέτη έδειξε πως τα μωρά που δεν μπορούν να δουν τους γονείς τους όταν μεταφέρονται με μάρσιπο, υποφέρουν στην καθημερινότητά τους και ο λόγος είναι ότι οι μητέρες τους είναι κακές και εγωίστριες.
Το γεγονός ότι τα μωρά τους βρίσκονται σε αυτή τη στάση με το βλέμμα στραμμένο στο χαώδη κόσμο και στους ανθρώπους που τα προσπερνούν αδιάφορα είναι δείγμα άκρατου εγωισμού εκ μέρους των μητέρων και δεν τις καθιστά στοργικές στο μεγάλωμα των παιδιών.
Η Cathrin Fowler, είναι καταξιωμένη επιστήμονας και ειδικός στην υγεία και την ανατροφή των παιδιών, στο τεχνολογικό πανεπιστήμιο του Σίδνευ. Ωστόσο, οι απόψεις της έχουν προκαλέσει κατά καιρούς ποικίλες αντιδράσεις στον επιστημονικό κόσμο.
Όπως εξηγεί η ίδια, όλα αυτά τα πολλαπλά ερεθίσματα που προσλαμβάνει το βρέφος κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου για παράδειγμα, του δημιουργούν ένα στρες και αυτό με τη σειρά του που μπορεί να του προκαλέσει σύγχυση και ψυχοτραυματικές εμπειρίες.
«Φανταστείτε πώς θα νιώθατε εσείς, αν ήσασταν δεμένοι στο στήθος κάποιου με τα πόδια σας να κρέμονται στον αέρα και να «παραδέρνετε» στο χάος ενός εμπορικού κέντρου ανεξέλεγκτα. Το να μη λαμβάνουμε υπόψιν μας την πλευρά του παιδιού μας είναι, αν μη τι άλλο, σκληρή αντιμετώπιση», λέει η ειδικός στη Daily Mail.
Τα σχόλια της ειδικού δεν αφορούν μόνον βρέφη, αλλά και παιδιά ηλικίας έως και ενός έτους.
Πολλοί είναι και οι επικριτές της όπως η μαία και συγγραφέας του βιβλίου «Αγάπη για το μωρό», Robin Barker, η οποία υποστηρίζει ότι εάν τα μωρά δέχονται αγάπη, τότε όπως και να τοποθετηθούν σε μάρσιπο ή στο καρότσι και προς όποια κατεύθυνση και αν κοιτούν θα αισθάνονται καλά και δεν θα αναπτύξουν ψυχικές διαταραχές.
«Οι γονείς έχουν ήδη αρκετά ζητήματα σχετικά με το μεγάλωμα των παιδιών τους να τους απασχολούν και δεν χρειάζεται να βάλουν ένα ακόμα στο μυαλό τους», καταλήγει η κα. Barker.
