Τα δέντρα ευκαλύπτου είναι ιδιαιτέρως γνωστά για τα υπέροχα αρωματικά τους φύλλα, καθώς και για το γεγονός ότι αποτελούν την κύρια πηγή τροφής για τα κοάλα. Πόσοι γνωρίζουν, ωστόσο, ότι μπορούν, επίσης, να γίνουν αρκετά πολύχρωμα;

Στην πραγματικότητα, μιλάμε για τον ευκάλυπτο deglupta, ο οποίος είναι ευρέως γνωστός και ως «ευκάλυπτος- ουράνιο τόξο». Όταν, λοιπόν, ρίχνει τον εξωτερικό φλοιό του, μοιάζει με μύτη μολυβιού που ακονίζεται, δημιουργώντας ένα φαντασμαγορικό θέαμα που μένει αξέχαστο.

Πρόκειται για ένα αρκετά ψηλό δέντρο με μία ακόμη ιδιαιτερότητα. Το γεγονός ότι είναι το μοναδικό είδος ευκαλύπτου που ζει στο τροπικό δάσος, ενώ μόνο ένα από τα τέσσερα είδη του συναντάται εκτός Αυστραλίας. Ο ευκάλυπτος- ουράνιο τόξο, λοιπόν, απαντάται στις Φιλιππίνες, την Ινδονησία και την Παπούα Νέα Γουινέα με το ύψος του να φτάνει ακόμη και τα 250 μέτρα. Και ενώ θα περίμενε κανείς το ύψος του να κεντρίζει το ενδιαφέρον, οι υπέροχοι χρωματισμοί του κορμού του σίγουρα κλέβουν την παράσταση.

Καθώς ρίχνει το φλοιό του αποκαλύπτεται αρχικά ένας φωτεινός πράσινος εσωτερικός φλοιός, ο οποίος με την πάροδο του χρόνου μετατρέπεται σε άλλα χρώματα -μπλε, μοβ, πορτοκαλί, καφέ. Οι πολύχρωμες ραβδώσεις του δημιουργούνται λόγω του γεγονότος ότι το δέντρο δεν ρίχνει ταυτόχρονα όλο το φλοιό του. Έτσι, με την πάροδο του χρόνου διαφορετικά στρώματα πέφτουν, ενώ οι ήδη εκτεθειμένες περιοχές έχουν ήδη αλλάξει χρωματισμό.

Αυτή η διαδικασία δημιουργεί το πολύχρωμο και εντυπωσιακό εφέ, που κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι τα συγκεκριμένα δέντρα έχουν ξεπηδήσει από τις σελίδες του παραμυθιού « Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων». Η μοναδική αυτή εμφάνισή του το έχει κάνει ιδιαιτέρως δημοφιλές σε όσους λατρεύουν τους κήπους και έτσι μπορεί να συναντηθεί, ακόμη, και σε βοτανικούς κήπους ή ως διακοσμητικό δέντρο στη Χαβάη, το Τέξας, τη Λουιζιάνα και τη Νότια Καλιφόρνια, όπου το κλίμα τους επιτρέπει το δέντρο να ευδοκιμήσει.

Άκρως εντυπωσιακό είναι το δάσος από ευκαλύπτους- ουράνιο τόξο που βρίσκεται στη Χαβάη. Το πρώτο δέντρο φυτεύτηκε στους Βοτανικούς Κήπους Wahiawa στο O’ahu το 1929 προκειμένου να βοηθήσει στην αποκατάσταση της αποψίλωσης. Έκτοτε, έχει δημιουργηθεί ένα υπέροχο τοπίο που αν δεν το αντικρίσει κανείς από κοντά, δύσκολα μπορεί να πιστέψει ότι υπάρχει στην πραγματικότητα.