Forbes και Bloomberg δεν συμφωνούν ακριβώς για τη θέση που καταλαμβάνει ο κροίσος της ιστορίας μας στην παγκόσμια κατάταξη των δισεκατομμυριούχων.
Στην 24η θέση τον τοποθετεί το Forbes, με περιουσία 36,2 δισ. δολαρίων, και στην 25η θέση το Bloomberg, κάνοντας λόγο για 34 δισ.
Μικροπράγματα, σαφώς, έτσι όμως ήταν πάντα ο Σέλντον Άντελσον, δίχαζε τον κόσμο σε υποστηρικτές και επικριτές.
Ιδιοκτήτης και πρόεδρος της μεγαλύτερης εταιρίας καζίνο του κόσμου, της Las Vegas Sands, ο Άντελσον δεν έβγαλε τα λεφτά του από τον τζόγο. Κάθε άλλο! Στον κλάδο μπήκε σχετικά όψιμα στην επιχειρηματική του ιστορία, στα 55 του χρόνια, όταν το έκανε όμως τα σάρωσε όλα.
Σήμερα έχει 50.000 ανθρώπους στη δούλεψή του, κάνει ετήσιο τζίρο 13,7 δισ. δολαρίων (στοιχεία 2018) και συνεχίζει να κατέχει τη μερίδα του λέοντος στον κορυφαίο πάροχο τυχερών παιχνιδιών του πλανήτη.
Ο Άντελσον λέγεται πως ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις στην Αμερική, παραμένοντας ένας από τους πιο γαλαντόμους και μακροχρόνιους χρηματοδότες των Ρεπουμπλικανών, διαμορφώνει τμήμα της κοινωνικής γνώμης και κινεί τα νήματα του εβραϊκού λόμπι των ΗΠΑ, όπως τον κατηγορούν συχνά, καθώς φαίνεται να είναι πίσω από πολλά και διάφορα.
Ταγμένος φιλάνθρωπος για κάποιους, σκιώδες αφεντικό της Αμερικής για κάποιους άλλους, ο Άντελσον συνεχίζει να χαρακτηρίζεται αμφιλεγόμενος. Καθόλου άσχημα όλα αυτά για τον γιο ενός ταξιτζή που ξεκίνησε τη ζωή του χωρίς μία στην τσέπη και καμία προοπτική.
Μια ζωή δύσκολη που τον έφερε ήδη από τα 12 του στο πεζοδρόμιο, να παγώνει καθημερινά πουλώντας εφημερίδες μπας και φάει κάτι το απόγευμα.
Αυτή είναι η ιστορία του, ένα από τα μεγαλύτερα success stories του κόσμου μας…
Ως γιος ενός ταξιτζή της Βοστόνης ήρθε στον κόσμο ο Άντελσον το 1933, ζώντας μέσα στην καταραμένη φτώχεια των υποβαθμισμένων προαστίων. Γιος λιθουανών εμιγκρέδων ο μπαμπάς, μετανάστρια από την Αγγλία η μαμά, εκείνος δούλευε ταξί όλη μέρα και εκείνη ήξερε να ράβει.
Τα κουτσοβόλευαν, όχι όλες τις μέρες όμως. Και βέβαια ο μικρός κοιμόταν στο πάτωμα. Γι’ αυτό και στα 12 του απηύδησε ο Σέλντον από την ανέχεια και πήγε στον θείο του, που ήταν σαφώς καλύτερα οικονομικά, του δανείστηκε 200 δολάρια (2.500 ευρώ σε σημερινές τιμές) και αγόρασε μια άδεια για να πουλά εφημερίδες στην πόλη.
Ασίγαστος από τα μικράτα του, 4 χρόνια αργότερα ξαναχτύπησε την πόρτα του θείου με ένα καλύτερο, και απείρως ακριβότερο, επιχειρηματικό πλάνο. Τώρα ο 16χρονος ζητούσε 10.000 δολάρια (κάπου 90.000 ευρώ σήμερα) για να φτιάξει αυτόματους πωλητές γλυκισμάτων! Δεν πήρε μία. Τα μηχανήματα τα έφτιαξε όμως.
Η ενηλικίωση τον βρήκε να φοιτά στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Όχι ότι θα το τέλειωνε. Αυτός διψούσε για χρήμα και περιπέτεια, δεν ήταν φτιαγμένος για μελέτη και βιβλία. Δικαστικός ρεπόρτερ ήθελε να γίνει, τα παράτησε όμως και πήγε στρατό. Απολύθηκε από τις ένοπλες δυνάμεις με άλλη μια επιχειρηματική ιδέα κατά νου: να πουλά νεσεσέρ γεμάτα με είδη προσωπικής υγιεινής. Δεν πήγε καθόλου καλά. Κανένα πρόβλημα, έστησε νέα εταιρία. Τώρα πουλούσε ένα σπρέι για το ξεπάγωμα του παρμπρίζ.
Η δεκαετία του 1960 θα τον βρει στον κλάδο του τουρισμού να προσπαθεί να βγάλει λεφτά από γκρουπ και ξεναγήσεις. Υπήρχε όμως κάτι που δεν ήξερε σε όλες αυτές τις αποτυχίες, πως σύντομα θα γινόταν εκατομμυριούχος! Και θα τα έχανε όλα. Και θα ξαναγινόταν εκατομμυριούχος. Και θα έμενε για άλλη μια φορά στον άσο…
Στο προφίλ που του έχει κάνει το Forbes διαβάζουμε πως ο Άντελσον «έχτισε την αυτοκρατορία του λειτουργώντας αυτόματους πωλητές, πουλώντας διαφημιστικό χώρο σε εφημερίδες, βοηθώντας μικρές εταιρίες να ξεκινήσουν, χτίζοντας διαμερίσματα και φιλοξενώντας εμπορικές εκθέσεις».
Μόνο που αυτά είναι λίγα για τον «κατά συρροή επιχειρηματία», όπως τον αποκαλούν χαρακτηριστικά, τον άνθρωπο που έφτιαξε με τα χέρια του πάνω από 50 εταιρίες! Τα πρώτα του σοβαρά λεφτά τα έβγαλε ωστόσο από τις εμπορικές εκθέσεις.
Το 1979 έκανε την κίνηση-ματ, έφτιαξε τη δική του έκθεση τεχνολογίας στο Λας Βέγκας, την Comdex, που έγινε μια από τις γνωστότερες εκθέσεις παγκοσμίως. Αποτέλεσμα; Το 1995 πούλησε ό,τι είχε χτίσει σε επίπεδο εμπορικών εκθέσεων στην ιαπωνική SoftBank έναντι 862 εκατ. δολαρίων. Το προσωπικό του μερίδιο ήταν 500 εκατομμύρια! Κι εκείνος ήταν 62 χρονών…
Ο Άντελσον καταπιάστηκε με τον τζόγο από σπόντα το 1988. Στα 55 του αισίως και αξιοσέβαστος επιχειρηματίας, τον έπεισαν να επενδύσει στην αγορά του ιστορικού Sands Hotel and Casino στο Βέγκας, εκεί που μαζεύονταν άλλοτε ο Σινάτρα και οι Rat Pack.
Συνεργατικά θα το αγόραζαν, μιας και κόστιζε 128 εκατομμύρια, κι έτσι έγινε. Ο Σέλντον ήθελε να φτιάξουν κι ένα συνεδριακό κέντρο στο καζίνο. Το έφτιαξαν την επόμενη χρονιά και ήταν μάλιστα το μόνο τέτοιο κέντρο στα χέρια ιδιώτη σε όλη την Αμερική. Παραμένει ένα από τα πιο επιτυχημένα ακόμα και σήμερα.
Το 1991 πήγε ταξίδι του μέλιτος με τη δεύτερη γυναίκα του, τη γιατρό Μίριαμ, στη Βενετία. Τι ανακάλυψε εκεί; Μα την ιδέα για ένα τεραστίων διαστάσεων ξενοδοχείο και καζίνο που να φέρνει τη βυθισμένη ιταλική πόλη στην έρημο της Νεβάδα. Το Venetian το ξέρουν σήμερα οι πάντες!
Το mega resort των 4.049 δωματίων υποθήκευσε όλη τη Sands, καθώς στοίχισε 1,5 δισ. δολάρια, ήταν όμως ένα προσωπικό στοίχημα του Σέλντον. Το Venetian άνοιξε τον Μάιο του 1999 και τα υπόλοιπα είναι προφανώς Ιστορία. Για να χτιστεί, ο Άντελσον γκρέμισε το Sands Hotel και περίμενε 2 χρόνια για να χτιστεί το νέο μαμούθ του τζόγου.
Από κει κι έπειτα, η ιστορία του είναι άλλη μια ιστορία απαράμιλλης επιτυχίας. Το 2004 άνοιξε το Sands Macau, το πρώτο ασιατικό «αμερικανικού στιλ» καζίνο, που στοίχισε άλλα 265 εκατ. δολάρια. «Εξαιρετικά πετυχημένο» το χαρακτήρισε λίγο αργότερα το Forbes. Και είχε δίκιο. Τον Απρίλιο του 2019, το καζίνο στο Μακάο έκανε τον ιδιοκτήτη του πλουσιότερο κατά 2,2 δισ. δολάρια σε μία βδομάδα! Τα τεράστια κέρδη του ανέβασαν βλέπετε τη μετοχή της Las Vegas Sands κατά 8,8%.
Την ώρα που άνοιγε πια το ένα καζίνο και ξενοδοχείο πίσω από το άλλο, όπως το περίφημο Marina Bay Sands στη Σιγκαπούρη, το 2015 αποφάσισε να ασχοληθεί και με τον Τύπο, αποκτώντας την εφημερίδα «Las Vegas Review-Journal» έναντι 140 εκατ. δολαρίων. Ήταν μια από τις λίγες εφημερίδες των ΗΠΑ που πήραν ανοιχτά θέση υπέρ του Τραμπ στην κούρσα του 2016.
Ο Άντελσον ζει σε μια τεραστίων διαστάσεων έπαυλη σε πανάκριβο προάστιο του Λας Βέγκας, έχει άλλη μία στο Μαλιμπού της Καλιφόρνια αξίας 52 εκατ., κάνει διακοπές στο 90 μέτρων και 70 εκατ. δολαρίων superyacht του «Queen Miri», μετακινείται με το ιδιωτικό αεροσκάφος του, ένα τροποποιημένο Airbus A345 κάπου 380 θέσεων, και δίνει απίστευτα λεφτά στους Ρεπουμπλικανούς.
Περισσότερα από 17 εκατ. δολάρια εμπιστεύτηκε το 2012 στον Νιουτ Γκίνγκριτς για την προεδρική κούρσα του και άλλα 25 εκατ. έδωσε στον Τραμπ, αναγκάζοντας τους «New York Times» να τον χαρακτηρίσουν «προστάτη άγιο του Ντόναλντ». Το 2018, όπως μας λέει η εφημερίδα, ο Άντελσον έδωσε από την τσέπη του 123 εκατ. δολάρια σε εκστρατείες, επιτροπές και δράσεις των Ρεπουμπλικανών, ποσό-ρεκόρ αλίμονο.
Ανήκει στον στενότερο κύκλο των προεδρικών επαφών ως ο Νο 1 χρηματοδότης του Τραμπ. Ο Άντελσον δίνει επίσης πολλά λεφτά σε διάφορους σκοπούς, παραμένοντας ένας από τους βασικούς μοχλούς του εβραϊκού λόμπι των ΗΠΑ.
Ο Σέλντον έχασε μάλιστα και μια τρίτη φορά την πλειονότητα των χρημάτων του, εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης του 2008. Επανήλθε όμως δριμύτερος και σήμερα είναι ο λιγότερο γνωστός από την πρώτη 30άδα των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου. Έχει φτάσει ως και την πρώτη 10άδα.
Τον Μάρτιο του 2019, ο Άντελσον υποβλήθηκε σε θεραπεία για τον καρκίνο. Και επέστρεψε μέσα στη χρονιά δυναμικά στα καθήκοντά του, καθώς παρά τα 86 του χρόνια συνεχίζει να λειτουργεί ως πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του κολοσσού του…
