Έδωσε το μισό της ήπαρ στον γιο της. Του χάρισε ζωή για δεύτερη φορά όταν ήταν 2,5 ετών και τον βλέπει να παίζει και να μεγαλώνει, ξέροντας ότι έχει βάλει το δικό της λιθαράκι, ώστε το μικρό αγόρι της να είναι χαμογελαστό και υγιές. «Με κοιτάζει και μου λέει: “Μαμά, έχουμε το ίδιο σημάδι”» λέει συγκινημένη η Μαρία- Άννα Στεργίου, που τονίζει: «Όταν γίνεσαι δότης, νιώθεις σημαντικός κρίκος σε μία προσπάθεια που έχει στόχο να νικήσει η ζωή τον θάνατο».
Η μητέρα του 7χρονου Γιώργου, μιλώντας στο Newsbeast, εστιάζει στα λεπτά που πέρασαν πριν μπει στο χειρουργείο και αποκαλύπτει ότι ένιωθε χαρούμενη, καθώς με αυτήν της την πράξη το παιδί της θα ξεπερνούσε το πρόβλημα της υγείας του και θα ήταν η ίδια που θα το βοηθούσε να τα καταφέρει.
«Η περιπέτειά μας ξεκίνησε όταν ο γιος μου, ο Γιωργάκης, λόγω ατρησίας χοληφόρων αγγείων χρειάστηκε να υποβληθεί άμεσα σε μεταμόσχευση ήπατος. Ο θεράπων ιατρός μας πληροφόρησε ότι η πιο άμεση και ορθή λύση είναι να μεταφερθούμε σε κέντρο του εξωτερικού, ώστε να πραγματοποιηθεί η μεταμόσχευση με δότη έναν από τους δύο γονείς. Έτσι και έγινε» σημειώνει.
«Πήγαμε εκεί και υποβληθήκαμε στις απαραίτητες εξετάσεις. Όταν μας πληροφόρησαν ότι θα είμαι εγώ εκείνη που θα έδινε κομμάτι από το ήπαρ μου, για να ξαναγεννήσω το παιδί μου, η χαρά μου ήταν τεράστια. Θα του ξαναέδινα για δεύτερη φορά ζωή» επισημαίνει.
«Αν και ένιωθα φόβο και ανησυχούσα, ποτέ δεν έβγαλα προς τα έξω αυτά τα συναισθήματα» λέει φανερά συγκινημένη στο Newsbeast η Μαρία-Άννα Στεργίου, προσθέτοντας: «Είπα ότι όλα θα πάνε καλά και όντως, δόξα τω Θεώ, πήγαν».
«Έχουμε συζητήσει κάποια πράγματα με το παιδί. Γνωρίζει τι έχει συμβεί και μας ενώνει μία τομή, που έχουμε. Εγώ την έχω κάθετη από το στήθος μέχρι τον αφαλό και ο γιος μου την έχει οριζόντια. Κάθε φορά που κοιταζόμαστε, όταν για παράδειγμα κάνουμε μπανάκι ή όταν τον ντύνω, μου λέει “Μαμά, κοίτα! Έχουμε το ίδιο σημάδι”» συμπληρώνει.
«Ήμουν χαρούμενη που θα ξαναέδινα ζωή στο παιδί μου και θα ξεπερνούσε το πρόβλημα της υγείας του»
Περιγράφοντας την ημέρα της μεταμόσχευσης, η μητέρα του 7χρονου Γιώργου αναφέρει: «Μου έρχονται μνήμες, έρχονται μνήμες στο μυαλό. Ήμουν χαρούμενη που θα ξαναέδινα ζωή στο παιδί μου και θα ξεπερνούσε το πρόβλημα της υγείας του.
Πριν μπω στο χειρουργείο, θυμάμαι ήμασταν αντικριστά. Τον φίλησα, τον αγκάλιασα, του είπα δύο κουβέντες και μετά χωριστήκαμε.
Τον είδα το δεύτερο 24ωρο μετά την επέμβαση, γιατί ήταν στη Μονάδα. Μόλις τον αντίκρισα, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση. Ήταν πολύ συγκινητική στιγμή».
«Το συναίσθημα του να είσαι δότης δεν εξηγείται με λόγια. Είναι πολύ έντονο»
«Από την ημέρα που σώθηκε ο γιος μου, ο Γιωργάκης, έβαλα έναν προσωπικό στόχο. Μέσω της περιπέτειάς μας να γνωρίσει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος τα οφέλη της δωρεάς οργάνων και των μεταμοσχεύσεων. Έστω και ένας συνάνθρωπός μας εάν μεταμοσχευθεί από αυτή μου την προσπάθεια, για εμένα θα είναι τεράστια χαρά. Θέλω να πω ένα μότο που έχω και είναι το εξής: “Δωρεά οργάνων δώρο ζωής”» τονίζει η μητέρα του 7χρονου Γιώργου.
«Το συναίσθημα του να είσαι δότης δεν εξηγείται με λόγια. Είναι πολύ έντονο. Νιώθεις πως είσαι σημαντικός κρίκος σε μία προσπάθεια που έχει στόχο η ζωή να νικήσει τον θάνατο, πόσο δε μάλλον όταν σώζεις το ίδιο σου το παιδί» αναφέρει κλείνοντας.
- Τις φωτογραφίες παραχώρησε στο Newsbeast η Μαρία – Άννα Στεργίου
