Η εικόνα όταν αντικρίσει κανείς τη λίμνη Resia στη βόρεια Ιταλία προκαλεί δέος και πολλά ερωτηματικά. Στο μέσο της σχεδόν εξέχει ένα μεσαιωνικό καμπαναριό, χωρίς τίποτα άλλο γύρω του να μαρτυρά ότι παλαιότερα εδώ υπήρχε ανθρώπινη ζωή.
Πιο συγκεκριμένα μέχρι και το 1939 στην περιοχή κοντά στα σύνορα με την Αυστρία και την Ελβετία βρισκόντουσαν δύο αλπικά χωριουδάκια (Graun και Reschen), με τους κατοίκους τους να αρνούνται να τα εγκαταλείψουν παρά τη δύσκολη διαβίωση.
Μια εταιρεία ηλεκτρισμού το 1939 θέλησε να ενοποιήσει δύο μικρότερες λίμνες δημιουργώντας μία μεγαλύτερη τεχνητή έτσι ώστε να υποβοηθήσει στη λειτουργία ενός υδροηλεκτρικού εργοστασίου. Τα έργα διακόπηκαν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με την περιοχή να πλημμυρίζει το 1950.
Η στάθμη της τεχνητής λίμνης Resia ανέβηκε πέντε μέτρα, με αποτέλεσμα να καλύψει τα πάντα στο βυθό της. Τα δύο γραφικά χωριουδάκια, λοιπόν, βυθίστηκαν κάτω από την λίμνη και το μόνο που έχει μείνει μέχρι σήμερα να θυμίζει ότι κάποτε στην περιοχή υπήρχε ζωή είναι το καμπαναριό της εκκλησίας του χωριού Graun που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα.
Το χειμώνα το σκηνικό μοιάζει πραγματικά ονειρικό με τα νερά της λίμνης να παγώνουν και τους επισκέπτες να μπορούν να περπατήσουν μέχρι το καμπαναριό. Ο τοπικός θρύλος λέει πως τις κρύες νύχτες ο επισκέπτης της περιοχής μπορεί ακόμη και να ακούσει την καμπάνα να χτυπάει.
