Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διαθέσει, στην προσεχή δεκαετία, ένα δισεκατομμύριο ευρώ για την έρευνα που αφορά στην κατασκευή του ρομπότ companion, δηλαδή του βοηθού που θα εκτελεί συγκεκριμένες καθημερινές εργασίες στο σπίτι, προς όφελος κυρίως των ηλικιωμένων ή των ατόμων με κινητικά προβλήματα. Τα τεχνολογικά ινστιτούτα της Ευρώπης ακολουθούν με γοργούς ρυθμούς τις τάσεις ανεπτυγμένων χωρών της Ασίας, όπως για παράδειγμα της Ν. Κορέας, που εδώ και μερικά χρόνια προωθεί το φιλόδοξο πρόγραμμα «ένα ρομπότ για κάθε σπίτι».
Στα προσεχή χρόνια, η εξέλιξη της ρομποτικής αναμένεται να είναι ραγδαία, ώστε η τεχνητή νοημοσύνη να βρίσκεται παντού γύρω μας και οι ικανότητες των ανθρωποειδών να καλύπτουν τις καθημερινές μας ανάγκες. Το ρομπότ «σύντροφος» και «βοηθός» στο σπίτι δεν είναι πλέον ένας φανταστικός χαρακτήρας σε κάποια κινηματογραφική ταινία, αλλά ένα υπαρκτό κατασκεύασμα, την τελειοποίηση του οποίου προσπαθούν να επιτύχουν οι επιστήμονες.
Ήδη, στα ερευνητικά εργαστήρια δοκιμάζονται δεκάδες χιλιάδες ρομποτικά συστήματα, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα λειτουργιών, στην ιατρική, στις κατασκευές, στο διάστημα, στη διασκέδαση, στην προσωπική φροντίδα, στη μετακίνηση κ.α. Ωστόσο, το στοίχημα της επιστήμης τεχνητής νοημοσύνης είναι η μεγαλύτερη δυνατή αυτονομία τους και η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον.
Δεκάδες διακεκριμένοι Ευρωπαίοι ερευνητές θα συναντηθούν σε συνέδριο (σήμερα και αύριο) στο Αμερικανικό Κολέγιο Θεσσαλονίκης, προκειμένου να συζητήσουν ζητήματα της τεχνητής νοημοσύνης, τις νέες τάσεις στον τομέα της ρομποτικής και κατά πόσο οι ιδιότητες της φύσης μπορούν να μεταφερθούν σ’ ένα ρομποτικό σώμα και αυτό με τη σειρά του να συμβάλλει στην ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης.
Ο καθηγητής Μάρτιν Μπους, του Ινστιτούτου Μηχανικής Αυτόματων Συστημάτων του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Μονάχου, πρόκειται να παρουσιάσει ένα νέο επίτευγμα στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, που προσφέρει νέα δεδομένα στο ζητούμενο της αυτονομίας των ρομποτικών κατασκευών, αλλά και της αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον.
Το εργαστήριό του κατασκεύασε ένα ρομποτάκι, που κατάφερε –χωρίς καθοδήγηση– να μετακινηθεί από το πανεπιστήμιο στην κεντρική πλατεία του Μονάχου, ζητώντας πληροφορίες από τους περαστικούς, οι οποίοι υποδείκνυαν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει, είτε προφορικά είτε δείχνοντας το σημείο στο οποίο έπρεπε να κινηθεί, όπως ακριβώς θα έκανε ένας άνθρωπος. Στη συνέχεια, επεξεργάζονταν τα δεδομένα και κινούνταν σύμφωνα με τις οδηγίες που του δίνονταν.
