Σαν σήμερα το 1997, ο Δημήτρης Σαραβάκος φορά για τελευταία φορά τη φανέλα με το «τριφύλλι» και βάζει τέλος σε μια καριέρα γεμάτη τίτλους, διακρίσεις και καθολική αναγνώριση ακόμη και από αντιπάλους.
Εκείνο πάντως που γιγάντωσε τόσο τον Παναθηναϊκό, όσο και τον μεγάλο «μικρό» του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν οι πορείες στην Ευρώπη την δεκαετία του ’80 που οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στην ποδοσφαιρική ευφυΐα του Σαραβάκου.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, ο λόγος που ο Σαραβάκος έχει -και θα έχει για πάντα- μια θέση στις καρδιές των φίλων του Παναθηναϊκού, δεν είναι πως έκανε κάτι εξωπραγματικό μέσα στο γήπεδο, αλλά το γεγονός πως σχεδόν σε όλα τα μεγάλα, τα καθοριστικά ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη ήταν εκεί, έτοιμος να κάνει τη διαφορά.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 16 ετών από τη μέρα που είπε αντίο στην ομάδα, το match programme του Παναθηναϊκού για τον αγώνα με τον Πανθρακικό φιλοξενεί συνέντευξη του Δημήτρη Σαραβάκου.
Αναλυτικά:
Για τον αγώνα απέναντι στον Αθηναϊκό, που ήταν ο τελευταίος του στο πρωτάθλημα:
«Μπορεί να ακούγεται παράξενο, όμως δεν θυμάμαι τον συγκεκριμένο αγώνα! Γενικά, δεν έχω ιδιαίτερες αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο, ίσως επειδή δεν έπαιζα βασικός και δεν είχα ενεργό ρόλο ώστε να μου αποτυπωθούν κάποια πράγματα. Είχα μια πικρία για τον προπονητή, τον κ. Δανιήλ και αποφάσισα κάποια στιγμή να μαζέψω τα πράγματά μου και να φύγω από το προπονητικό κέντρο. Αυτό μου έχει μείνει σαν γενική εικόνα από εκείνη την τελευταία μου χρονιά και καθόλου λεπτομέρειες».
Τώρα που έχουν περάσει 16 χρόνια, μπορείτε να πείτε ότι συμβιβάζεται ποτέ ένας ποδοσφαιριστής με την ιδέα ότι δεν θα ξαναπαίξει;
«Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει να είναι κανείς προετοιμασμένος από πριν γιατί είναι πολύ δύσκολο να το αποδεχτείς όταν συμβαίνει. Εγώ ήδη στα 32-33 μου είχα αρχίσει να προετοιμάζω τον εαυτό μου. Βλέπεις και τις δυνάμεις σου να υποχωρούν σε σχέση με το παρελθόν… Το καλύτερο είναι να σταματάς όταν είσαι ακόμα σε κάποιο επίπεδο, ούτως ή άλλως όμως αφήνεις πίσω σου μια ολόκληρη ζωή. Όσα χρόνια κι αν περάσουν σου λείπουν πάντα αυτά που έζησες».
Λίγο πριν από εκείνη τη σεζόν είχε κλείσει ο κύκλος μιας μεγάλης ομάδας και είχε προηγηθεί μια απογοητευτική από πλευράς αποτελεσμάτων περίοδος (1996-97). Όμως ο Παναθηναϊκός έκανε εντυπωσιακό πρωτάθλημα το ’97-98 ολοκληρώνοντας με την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα. Πιστεύετε ότι μπορούν να υπάρχουν αντιστοιχίες;
«Οι εποχές είναι τελείως διαφορετικές και τα δεδομένα το ίδιο. Ωστόσο, πράγματι υπάρχουν κάποιες αναλογίες με πρώτη από όλες την ανανέωση με πολλούς καινούργιους παίκτες. Όταν υπάρχουν τέτοιας έκτασης αλλαγές η πίεση δεν είναι τόσο μεγάλη, αλλά πρέπει να υπάρχει και υπομονή από όλες τις πλευρές. Ειδικά σήμερα έχουμε πολλούς νεαρούς ποδοσφαιριστές που χρειάζονται υπομονή και στήριξη, αλλά ακόμα και οι ξένοι είναι νέοι στο δικό μας περιβάλλον και χρειάζονται χρόνο. Χρειάζεται εμπιστοσύνη σε βάθος χρόνου και στήριξη αυτής της ομάδας όχι μόνο τώρα στα πρώτα της βήματα, αλλά και τη δεύτερη χρονιά της».
Με δεδομένο ότι ζείτε από κοντά την όλη φετινή προσπάθεια τι είναι αυτό που σας κάνει αισιόδοξο;
«Η αλήθεια είναι πως οι συνθήκες γενικά δεν είναι οι καλύτερες, αλλά αυτό που με κάνει αισιόδοξο είναι η δουλειά που γίνεται καθημερινά στην προπόνηση. Είναι κάτι που μπορώ να το πω με βεβαιότητα γιατί είμαι καθημερινά στις προπονήσεις. Το τεχνικό επιτελείο ξέρει πώς να πάρει το 100% από τους ποδοσφαιριστές. Μπορεί οι συνθήκες να μην είναι αυτές που θα θέλαμε, αλλά από όλες τις πλευρές υπάρχει πολύ καλή διάθεση υποστήριξης της ομάδας και όρεξη για δουλειά και αυτό είναι κάτι που πρέπει να χτίσουμε επάνω του, προκειμένου να βγούμε στην Ευρώπη. Αυτό πρέπει να είναι και ο στόχος μας όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και επειδή δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα παίζει στην Ευρώπη!».
Μια και αναφέρεστε σε αγωνιστικούς στόχους που πιστεύετε ότι μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα;
«Στα πρώτα παιχνίδια δεν ήμουν ικανοποιημένος από αυτά που έβλεπα. Στους δύο τελευταίους όμως αγώνες, με τον Αστέρα και με τον ΠΑΟΚ πήρα αρκετά θετικά μηνύματα. Πιστεύω ότι βγήκαν πολλά θετικά πράγματα από αυτά που ζητάει ο προπονητής καθημερινά. Υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχίσουμε να βελτιωνόμαστε και στη συνέχεια έχουμε πιθανότητες ακόμα και για τη δεύτερη θέση».
Θα θέλατε να στείλετε και ένα μήνυμα στον κόσμο;
«Μέχρι τώρα ο κόσμος έχει δείξει υπομονή και εμπιστοσύνη στην ομάδα και τη στηρίζει πολύ. Η ομάδα χρειάζεται αυτή τη στήριξη, αλλά με προσοχή σε ενέργειες που μπορεί να οδηγήσουν σε τιμωρία τη Λεωφόρο. Θέλουμε το γήπεδο γεμάτο όλη τη χρονιά».
Πηγή: sport-fm.gr
