Γιάννης Αντετοκούνμπο: Ακόμη και τώρα είμαι άνθρωπος που παλεύει για το ψωμί του

Στα δύσκολα χρόνια που έζησε πριν γίνει ένας παγκόσμιος αστέρας όχι μόνο του μπάσκετ, αλλά ολόκληρου του αθλητικού στερεώματος, μίλησε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Με δηλώσεις του στην ιστοσελίδα contra.gr, ο MVP της regular season του NBA γύρισε τον χρόνο πίσω και αναφέρθηκε στην εποχή που κατάλαβε ότι θα γίνει επαγγελματίας μπασκετμπολίστας, όταν οι συμμαθητές του δεν τον έπαιζαν στο σχολείο.

Ο φόργουορντ των Μιλγουόκι Μπακς και της εθνικής Ελλάδας έστειλε το μήνυμα ότι δεν θα σταματήσει να δουλεύει, όπως έχει μάθει στη ζωή του, ενώ τόνισε πως δεν νιώθει πίεση, καθώς «από τα 12 έως τα 16 μου δεν είχα να φάω…». Επίσης, αναφέρθηκε και στις βλέψεις του με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και το τελετουργικό πριν από κάθε ματς.

Για το πότε συνειδητοποίησε ότι το μπάσκετ θα είναι στη ζωή του, είπε: «Στη Στ’ Δημοτικού συνειδητοποίησα ότι έχω ταλέντο. Υπήρχαν και άνθρωποι δίπλα μου που με έκαναν να το πιστέψω, αλλά δεν θα σου πω ψέματα, ήμουν “σκύλος”, θα έκανα οτιδήποτε περνά από το χέρι μου για να αγωνιστώ στο ΝΒΑ. Υπήρχαν μέρες, όπως ξέρεις κι εσύ, που έκανα προπονήσεις με το εφηβικό, το ανδρικό και το γυναικείο. Ήμουν όλη μέρα σε ένα γήπεδο. Πολλές φορές μάλιστα κοιμόμουν εκεί, σε ένα μπλε στρώμα, που νομίζω ότι υπάρχει ακόμα». Η πορεία του στο NBA απέδειξε ότι τον στόχο του τον πέτυχε.

Ωστόσο, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο υπογράμμισε ότι παρόλο που «αναγνωρίζω τον εαυτό μου ως έναν από τους top παίκτες στο κόσμο», εντούτοις «όταν σκέφτομαι κάτι τέτοιο, με κάνει να σταματάω να δουλεύω. Δεν μου αρέσει να το ακούω συνεχώς, είμαι ένας άνθρωπος που παλεύει για το ψωμί του, για τη θέση του. Έτσι έχω μάθει από μικρό παιδί, να παλεύω καθημερινά, αυτή ήταν και είναι η ζωή μου. Πολλά στοιχεία του παιχνιδιού μου χρειάζονται βελτίωση, όπως το σουτ και η ντρίμπλα. Ακόμα βρίσκομαι στο 60% με 70% των δυνατοτήτων μου».

Αναφερόμενος στα μπασκετικά του πρότυπα, είπε: «Στα 16-17 μου ήθελα να μοιάσω στον Νικολά Μπατούμ, αργότερα ήθελα να γίνω σαν τον Κέβιν Ντουράντ. Πάντα έχω μπασκετικά πρότυπα -ακόμα και τώρα- τα οποία με παρακινούν συνεχώς να πετύχω τον στόχο μου. Για παράδειγμα, ο Λεμπρόν Τζέιμς, ο Καουάι (Λέοναρντ) έχουν μια δική τους επιτυχημένη πορεία, που με ωθεί στο να τους ξεπεράσω. Κάποια εποχή πέρασα τόσο δύσκολα με την οικογένειά μου, που δεν με ένοιαζε καν το μπάσκετ. Ήθελα να γίνω σκληρός σαν τη μητέρα μου. Η μητέρα μου είναι ένας άνθρωπος που πάντα έχει ψηλά το κεφάλι και χαμογελά. Πλέον, θέλω να γίνω ένα καλό πρότυπο πατέρα».

Αναφορικά με την παρουσία του στην Εθνική και το εάν νιώθει πίεση στο να είναι ο ηγέτης της, απάντησε. «Δεν υπήρχε πίεση. Ο καθένας μπορεί να γράφει και να λέει ό,τι θέλει. Πίεση δεν θα υπάρχει ποτέ για μένα, γιατί από τα 12 έως τα 16 μου δεν είχα να φάω… Αν είχα μεγαλώσει μέσα στα λεφτά και είχα τις ανέσεις από μικρός, θα έλεγα πως τότε ναι, υπάρχει πίεση, αλλά εγώ ήρθα από το τίποτα και έχω φτάσει εδώ που είμαι. Ακόμα και σήμερα να έκοβα το μπάσκετ, θα κοίταζα πίσω και θα έλεγα πως είμαι ο πρώτος Έλληνας και ο δεύτερος Ευρωπαίος που έχει κερδίσει το βραβείο του MVP, ότι έχω βοηθήσει τα αδέλφια μου να φοιτήσουν σε ιδιωτικά σχολεία και ότι έχει ζήσει μια καλή ζωή ο πατέρας μου. Έχω καταφέρει ήδη πολλά στα 25 μου, δεν μπορώ να νιώσω πίεση».

Όσον αφορά το τελετουργικό του πριν από κάθε παιχνίδι, ανέφερε: «Πριν ξεκινήσει ο αγώνας, χτυπώ το στήθος μου και δείχνω τον ουρανό. Με την κίνηση αυτή, αναφέρομαι στον πατέρα μου. Από κει και πέρα, όσον αφορά τις συνήθειές μου πριν αγωνιστώ, προσπαθώ να κοιμάμαι πάντα δύο ώρες και σαράντα πέντε λεπτά πριν από το ματς. Αν δεν το κάνω, δεν νιώθω καλά. Επίσης, συνηθίζω να τρώω ελάχιστη ποσότητα από μακαρόνια».

Όσον αφορά τις δράσεις του εκτός παρκέ, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είπε: «Έχει μαζευτεί ένα ποσό για να χτιστεί γήπεδο στη Ραφήνα (ως φόρος τιμής για τους νεκρούς από τη φωτιά στο Μάτι), αλλά αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν μ’ αρέσει να μιλάω. Αυτά τα αφήνω στους μάνατζερ και στους δημοσιογράφους. Όπως μου είχε διδάξει ένας άνθρωπος κάποτε στο κατηχητικό, ό,τι γνωρίζει το δεξί σου χέρι, δεν πρέπει να το μαθαίνει το αριστερό.

Εγώ, ως Γιάννης, έχω αποκτήσει αρκετά, το θέμα είναι να αφήσω κάτι πίσω για τον κόσμο που το έχει ανάγκη. Στα μελλοντικά σχέδια είναι να προσφέρω κάτι και στη Νιγηρία, τη χώρα στην οποία είναι οι ρίζες μου. Δεν έχω καταφέρει να πάω ακόμα, διότι ενώ είχα κλείσει εισιτήρια το 2016, πέθανε ο παππούς μου και η μητέρα μου δεν ήθελε να έχω ως πρώτη ανάμνηση από τη Νιγηρία αυτό το γεγονός. Ύστερα, το 2017, έφυγε ο πατέρας μου, αλλά σίγουρα κάποιο καλοκαίρι που δεν θα έχω αγωνιστικές υποχρεώσεις, θα την επισκεφτώ».