Πίσω από τους μισογκρεμισμένους τοίχους του ιστορικού κτιρίου της Columbia στον Περισσό και ανάμεσα στους σκορπισμένους δίσκους του Τσιτσάνη και του Βαμβακάρη, τριάντα μετανάστες προσπαθούν να… επιβιώσουν, ζώντας ανάμεσα στα σκουπίδια, τις ακαθαρσίες, τη βρώμα και τη δυσοσμία.
Ζουν, σε μια, όπως τη χαρακτηρίζουν οι κάτοικοι της περιοχής, υγειονομική «βόμβα» καθώς ο χώρος έχει μετατραπεί σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Το ρεπορτάζ είχε αναδείξει για πρώτη φορά το newsbeast.gr στις 8 Νοεμβρίου 2010 αλλά μέχρι σήμερα τίποτα δεν… άλλαξε.
Εικόνες τρόμου, εγκατάλειψης και ντροπής. Οι συνθήκες διαβίωσής τους άθλιες έως απάνθρωπες. Όμως, εκείνοι, έφτιαξαν εκεί το… σπίτι τους με το φόβο μην επιχειρήσει η ΕΛ.ΑΣ. κάποια «σκούπα» για να τους μαζέψει. Άλλωστε, τα τελευταία δύο χρόνια, έχουν γίνει δεκάδες αστυνομικές επιχειρήσεις για να απομακρυνθούν οι αλλοδαποί από το κτίριο, ωστόσο παρά τις συλλήψεις, τις επόμενες μέρες, οι μετανάστες πηγαίνουν ξανά εκεί.
Παντού βρώμα
Η δυσοσμία σε όλο το χώρο του κτιρίου είναι αφόρητη. Στα πατώματα, ανάμεσα στους δίσκους μιας ολόκληρης εποχής, υπάρχουν ακαθαρσίες, πεταμένα χαρτιά και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Εάν, φυσικά, φτάνει μέχρι εκεί ο νους του.
Σε κάποιες πόρτες, μισάνοιχτες, υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται, σκεπασμένοι με τρύπια, βρώμικα σεντόνια. Κουβέρτες, ελάχιστοι διαθέτουν αλλά κι αυτές είναι σε ακόμη πιο άθλια κατάσταση. Κάποιοι έχουν στρώσει χαρτόκουτα στο έδαφος για να… προστατευθούν.
Ποιοι είναι οι άστεγοι μετανάστες
Περίπου τριάντα μετανάστες από αφρικανικές χώρες, κυρίως από το Σουδάν και την Αλγερία, βρήκαν καταφύγιο ανάμεσα στα χαλάσματα.
Κοιμούνται πάνω στα σκουπίδια. Είχαν μέχρι πρόσφατα στρώματα αλλά μετά τις αστυνομικές επιχειρήσεις, κάποιοι τα… απομάκρυναν.
Μπάνιο κάνουν παίρνοντας νερό από τη διπλανή πλατεία της περιοχής. Το μεταφέρουν σε βρώμικα πλαστικά δοχεία και με αυτό πλένουν τα ρούχα τους. Τουαλέτες δεν έχουν με αποτέλεσμα να αφοδεύουν όπου βρουν. Ούτε κουζίνα διαθέτουν.
Μαγειρεύουν χρησιμοποιώντας ένα παλιό τσίγκινο δοχείο για κατσαρόλα και ανακατεύουν το φαγητό τους με το πόδι μιας ξύλινης καρέκλας.
«Είμαστε εγκλωβισμένοι στην εξαθλίωση»
Ο Μοχάμεντ και ο Αχμέτ είναι από το Σουδάν. Είναι 20 χρονών και ζουν μόνιμα στο κτίριο. «Δεν έχουμε λεφτά. Δεν έχουμε που αλλού να μείνουμε. Είμαστε άνεργοι. Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Αλλά ούτε να γυρίσουμε στο Σουδάν μπορούμε. Εκεί υπάρχει εμφύλιος. Κάθε μέρα οι άνθρωποι σκοτώνονται. Εδώ τουλάχιστον δεν υπάρχει πόλεμος. Είμαστε εγκλωβισμένοι στην εξαθλίωση», εξηγεί ο Μοχάμεντ.
«Κάποιοι ζουν εδώ, δύο χρόνια. Εγώ είμαι από τους τυχερούς. Είμαι εδώ μόλις 4 μήνες. Θέλω όμως να φύγω. Δεν θέλω να κάτσω άλλο. Θέλω να πάω στην Γερμανία. Εκεί θα βρω δουλειά σίγουρα. Η οικογένεια μου στο Σουδάν πεινάει και περιμένει από εμένα να της στείλω χρήματα», εξομολογείται ο Αχμέτ.
Οι περισσότεροι από τους μετανάστες χρησιμοποιούν την Ελλάδα σαν πέρασμα για μια άλλη χώρα όμως, όταν φτάνουν εδώ, αντιλαμβάνονται ότι το να φύγουν στο εξωτερικό, δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση.
Ο μεγαλύτερος φόβος τους η αστυνομία. Αρκετά συχνά, όπως παραδέχονται, αστυνομικοί έρχονται για να τους απομακρύνουν.
Πριν από περίπου ένα μήνα, έγινε για μία ακόμη φορά επιχείρηση – σκούπα και το αστυνομικό δελτίο έγραφε, μεταξύ άλλων: «προσήχθησαν 47 αλλοδαποί…. Ένας εκ των οποίων έφερε επάνω του μαχαίρι».
Το αποτέλεσμα όμως ήταν και πάλι το ίδιο, όπως βλέπετε. Δηλαδή, «μια τρύπα στο νερό». Τους διώχνουν για λίγο και μετά από ορισμένες μέρες επιστρέφουν, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο, εξαιτίας της απουσίας χώρων υποδοχής και διαμονής μεταναστών.
Αλαλούμ ασυνεννοησίας και γραφειοκρατίας
Το εργοστάσιο της Columbia σταμάτησε την λειτουργία του το 1991. Το 1999, το κτίριο αγοράστηκε από την κατασκευαστική εταιρεία MAΡΜΙΝ Α.Ε.
Ο δήμος Αθηναίων, ύστερα από την εκπόνηση σχεδίου ανάπλασης της περιοχής το 2006, κατάφερε να κατεδαφίσει ένα μεγάλο μέρος του κτιρίου. Όμως, μετά από τις διαμαρτυρίες και τις καταγγελίες των κατοίκων της περιοχής, το ΣτΕ μπλόκαρε την ολοκλήρωση της κατεδάφισης.
Οι κάτοικοι μαζί με την ιδιοκτήτρια εταιρεία, που έχει προθυμοποιηθεί να παραχωρήσει το χώρο στο Δημόσιο, διατείνονται πως το εν λόγω κτίριο, ενδείκνυται για ανέγερση μουσείου, ενώ όσον αφορά τον περιβάλλοντα χώρο, ο οποίος ανέρχεται σε 14 στρέμματα, προτείνουν να γίνει πάρκο, σε μια περιοχή όπου το μπετόν και το τσιμέντο «κυριαρχούν».
Όμως, το υπουργείο Πολιτισμού έχοντας αντίθετη άποψη, αρνείται να αναγνωρίσει το κτίριο ως ιστορικό μνημείο. Έτσι, η προσπάθεια δημιουργίας μουσείου έχει μεταφερθεί στις δικαστικές αίθουσες, με αποτέλεσμα η υπόθεση να έχει «παγώσει».
Και το αποτέλεσμα είναι ένα: Στους χώρους όπου βρίσκεται το εγκαταλελειμμένο κτίριο της Columbia, να υπάρχει μία τεράστια υγειονομική «βόμβα».
