Ποια πολιτική θα ακολουθήσει ο Αλέξης Τσίπρας; Γιατί έκλεισε τόσο γρήγορα η συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο και τι συμβολίζει η κίνηση του νέου πρωθυπουργού να τοποθετήσει στο τιμόνι του υπουργείου Οικονομικών τον πολέμιο της λιτότητας, Γιάννη Βαρουφάκη; Σε αυτά και άλλα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει ο αρθρογράφος του Marketwatch, της εφημερίδας Wall Street Journal, την ώρα που οι επενδυτές αναρωτιούνται τι θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας μετά τη συντριπτική νίκη της λαϊκής εντολής να αποτινάξει τη λιτότητα που έχει επιβληθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας προσέφερε ο ίδιος μία ένδειξη με τη επιλογή του κυβερνητικού του εταίρου, αναφέρει ο Ντάρελ Ντελαμέιντ.
«Η ανακοίνωσή του την αμέσως επόμενη ημέρα μετά τη σαρωτική του νίκη ότι θα πάρει τις λίγες ψήφους που χρειάζεται για την κοινοβουλευτική πλειοψηφία από το δεξιό, αντιμεταναστευτικό κόμμα, έδειξε ότι είναι τόσο ένας ρεαλιστής πολιτικός όσο και ένας πεπεισμένος ιδεολόγος» υποστηρίζει ο Ντέλαμειντ.
Η συμφωνία να σχηματίσει κυβέρνηση με το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου προέκυψε τόσο γρήγορα που κανείς θα μπορούσε να υποθέσει ότι είχε συμφωνηθεί πριν τις εκλογές.
Σύμφωνα με τη WSJ, το γεγονός ότι ο συνασπισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς του Τσίπρα θα σχηματίσει μία συμμαχία με ένα κόμμα στο άλλο άκρο είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό, αφού είχε προειδοποιήσει μόλις την προηγούμενη εβδομάδα σε άρθρο γνώμης στους Financial Times, ότι τα προοδευτικά κόμματα πρέπει να αλλάξουν την πορεία στην Ευρώπη ή ότι διαφορετικά θα είναι η επικεφαλής του γαλλικού Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν και οι ακροδεξιοί σύμμαχοί της που θα την εκτρέψουν στη δική τους κατεύθυνση.
Επομένως η επιλογή ενός κυβερνητικού εταίρου ακόμη πιο αποφασισμένου να αντισταθεί στις επιταγές της ΕΕ – και πιο υβριστικός στην κριτική του για την Άνγκελα Μέρκελ – είναι μία ένδειξη ότι η γερμανίδα καγκελάριος και ο αυστηρά ορθόδοξος υπουργός Οικονομικών της, Βόλγκανγκ Σόιμπλε, δεν θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τους νέους Έλληνες αξιωματούχους με τον παραδοσιακό εκφοβισμό και τους λεονταρισμούς τους.
Ο αρθρογράφος επικαλείται δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Spiegel το οποίο συνέλλεξε ορισμένες από τις πιο ενδεικτικές αντιγερμανικές τοποθετήσεις του Πάνου Καμμένου και επισημαίνει ότι κατά την ίδρυση του νέου κόμματός του το 2012, το πρώην στέλεχος του υπουργικού συμβουλίου και πρώην μέλος της Νέας Δημοκρατίας είπε για τους Γερμανούς: «Τους νικήσαμε στον πόλεμο. Θα τους νικήσουμε ξανά στο 4ο Ράιχ που επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν».
Μια άλλη φορά είπε: «Δεν θα πάμε ποτέ ως ζητιάνοι, γονατιστοί στη Μέρκελ, θα σταθούμε ψηλά όπως κάνουν οι Έλληνες. Οι Έλληνες αγωνίζονται ενωμένοι για να αποκατασταθεί η εθνική κυριαρχία και αξιοπρέπεια. (Η αξιοπρέπεια είναι μία λέξη που ο Αλέξης Τσίπρας έχει χρησιμοποιήσει συχνά όταν μιλάει για την στάση του απέναντι στην Ευρώπη)».
Έτσι, επισημαίνει ο αρθρογράφος, ο Καμμένος δεν είναι τόσο ακροδεξιός όπως η Χρυσή Αυγή, με τα έντονα νεοναζιστικά του στοιχεία.
Τι σημαίνει η τοποθέτηση Βαρουφάκη στο υπουργείο Οικονομικών
Κατά το σχηματισμό κυβέρνησης, ο Τσίπρας δεν συνομίλησε καν με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ούτε μπόρεσε να βρει κοινό έδαφος με Το Ποτάμι. Η ταχύτητα και η αποφασιστικότητα με την οποία σχημάτισε τη νέα κυβέρνηση, ωστόσο, δείχνει ότι ο Τσίπρας έχει ένα σχέδιο, γράφει ο Ντέλαμειντ.
Η επιλογή του Καμμένου για τον κυβερνητικό συνασπισμό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αποσύρει το αίτημά του από το «τραπέζι», όσο «ύφος» και αν έχουν οι Βρυξέλλες και τα Βερολίνο. Θα έρθει η ώρα της αλήθειας για την Μέρκελ. Μπορεί να εμμείνουν στη στάση τους, να αρνηθούν οποιαδήποτε παραχώρηση και να ετοιμαστούν για τις ανυπολόγιστες συνέπειες μιας ελληνικής χρεοκοπίας.
Το πιο πιθανό είναι ότι θα υποχωρήσουν και θα προσφέρουν μερική ανακούφιση υπό τη μορφή παράτασης αποπληρωμής καθώς και μεγαλύτερη ευελιξία στα κριτήρια επίτευξης των στόχων του προϋπολογισμού για παραμονή στο ευρώ.
Το πιο θεμελιώδες ζήτημα είναι πως οι Τσίπρας και Βαρουφάκης θέλουν αλλαγή της οικονομικής φιλοσοφίας. Θέλουν η Ευρώπη να εγκαταλείψει την πολιτική της άκαμπτης δημοσιονομικής λιτότητας, που λειτουργεί για τους Γερμανούς και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού βορρά, καθώς επωφελούνται από τις ευνοϊκές συνθήκες εμπορίου και να στραφεί σε μια φιλοσοφία ανάπτυξης και επενδύσεων στην Ευρωζώνη στο σύνολό της.
Ο Βαρουφάκης έχει συντάξει ένα λεπτομερές σχέδιο σε αυτή την κατεύθυνση μαζί με τον Αμερικανό οικονομολόγο Τζέιμς Γκάλμπρειθ που χρησιμοποιεί τους πόρους που διατίθενται ήδη μέσα από διάφορους ευρωπαϊκούς οργανισμούς.
Δεν το θέλουν αυτό μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλες τις δοκιμαζόμενες οικονομίες της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα στο Νότο, που έχουν αντίστοιχα εγκλωβιστεί σε μία δίνει χρέους και ελλείμματος.
