Κατά τη διάρκεια ομιλίας στο Άμερσφορτ, μετά από πρόσκληση του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ολλανδίας, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, αναφερόμενος στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, επεσήμανε, ανάμεσα σε άλλα, τα εξής:
«Το πρόβλημα δεν είναι ο φορέας μιας πολιτικής, αλλά η ίδια η πολιτική. Συνεπώς, το θέμα δεν είναι να διαλυθεί η τρόικα και να συνεχιστούν οι πολιτικές της τρόικας. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός κ. Σαμαράς προετοιμάζει νέο Μνημόνιο – το τρίτο κατά σειρά. Ίσως με διαφορετικό όνομα, αλλά με τις ίδιες πολιτικές. Με νέα μέτρα λιτότητας. Είναι, συνεπώς, ο ίδιος ο κ. Σαμαράς που θέτει το δίλημμα των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα: Λιτότητα ή ανάπτυξη, Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ».
Και συνέχισε: «Ο κ.Σαμαράς θα πρέπει πλέον να έχει αντιληφθεί ότι η πολιτική εξαπάτηση πετυχαίνει μόνο μια φορά. Ότι ο ελληνικός λαός είναι σε επαγρύπνηση. Θυμάται την προεκλογική υπόσχεσή του το 2012 ότι θα επαναδιαπραγματευόταν το Μνημόνιο και θα ακύρωνε τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Όπως θυμάται και τη μετεκλογική στροφή του των 180 μοιρών: Τη δημόσια συγνώμη του προς την κυρία Μέρκελ για το αντιμνημονιακό παρελθόν του και τη μετέπειτα υποταγή στις πολιτικές της. Ακόμα και μιλώντας ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την περασμένη Τετάρτη, δηλαδή απευθυνόμενος στον ευρωπαϊκό θεσμό που ασκεί την εντονότερη κριτική προς την τρόικα, ο κ. Σαμαράς παρέμεινε απολογητής του «success story» της λιτότητας. Για μία ακόμα φορά, αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων».
Ο Αλέξης Τσίπρας υπογράμμισε, επίσης: «Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση εν αναμονή. Η εκλογική νίκη μας θα σημάνει αλλαγή παραδείγματος για την Ελλάδα. Αλλά, την ίδια ώρα, θα είναι πολιτικός πολλαπλασιαστής για το ευρωπαϊκό κίνημα κατά της λιτότητας. Θα δημιουργήσει από μόνη της τις συνθήκες για αλλαγή πολιτικής και για μια νέα πολιτική ισορροπία σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά, σ’ αυτό το σήμειο, θέλω να ξεκαθαρίσω: είναι ένα πράγμα να δημιουργείς τις συνθήκες για αλλαγή και άλλο πράγμα να πραγματοποιείται η αλλαγή. Η αλλαγή είναι τώρα περισσότερο εφικτή όσο ποτέ, δεν θα προκύψει όμως αυτόματα. Η αλλαγή θα πραγματοποιηθεί μόνον εάν οι λαοί της Ευρώπης προσθέσουν το δικό τους πολλαπλασιαστή στον αγώνα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στη λιτότητα. Η μετατόπιση του συσχετισμού πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη προϋποθέτει τη λαϊκή στήριξη και κινητοποίηση ενάντια στη λιτότητα σε όλη την Ευρώπη. Η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματεύεται με την κυρία Μέρκελ, όχι μόνο για την Ελλάδα, όχι μόνο για τον ελληνικό λαό, αλλά για τους εργαζόμενους όλης της Ευρωζώνης, όλης της Ευρώπης. Και για τους Ολλανδούς και για τους Γερμανούς και για τους Φινλανδούς. Γιατί η λιτότητα πλήττει όλους εσάς, όλους εμάς – και θέλουμε να βάλουμε τέλος σ’ αυτήν. Γι’ αυτό ερχόμαστε στην εξουσία. Για να αντικαταστήσουμε τη λιτότητα με την ανάπτυξη. Για να αντικαταστήσουμε την καταστροφή με την ανασυγκρότηση».
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συμπύκνωσε το πολιτικό μήνυμα της υποψηφιότητάς του εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ως εξής: «Οι αντίπαλοί μας λένε: “Δεν μπορείτε να έχετε ταυτόχρονα δημοκρατία και ευρωπαϊκή ολοκλήρωση”. Εμείς λέμε: “Η Ευρωπαϊκή Ένωση ή θα είναι δημοκρατική ή δεν θα υπάρξει”. Για μας η δημοκρατία είναι μη διαπραγματεύσιμη. Αυτή είναι η εναλλακτική πολιτική πρότασή μας στο νεοφιλελευθερισμό και τη νεοφιλελεύθερη διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: δημοκρατία, περισσότερη δημοκρατία και ακόμη μεγαλύτερη εμβάθυνση της δημοκρατίας».
Επίσης, επεσήμανε: «Αυτή δεν είναι η Ευρώπη που θέλουμε. Αυτή είναι η Ευρώπη των συντηρητικών, των φιλελεύθερων και των σοισλαδημοκρατών. Αυτή είναι η Ευρώπη που θέλουμε ν’ αλλάξουμε. Θέλουμε την Ευρώπη, δεν θέλουμε, όμως, το νεοφιλελευθερισμό. Η λιτότητα τραβάει τη σκανδάλη στην Ευρωζώνη – όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που ισχυρίζονται ότι η Ευρώπη που ζούμε δεν μπορεί ν’ αλλάξει, το λένε επειδή δεν θέλουν η Ευρώπη ν’ αλλάξει. Γιατί τα συμφέροντά τους είναι να μην αλλάξει η σημερινή Ευρώπη. Αυτοί είναι, πράγματι, βαθύτατα αντι-Ευρωπαίοι. Γιατί υποστηρίζουν μια Ευρωπαϊκή Ένωση που τώρα δίνει στους λαούς της λιτότητα, ανεργία, φτώχεια, πτώση στο βιοτικό επίπεδο, καθώς και μειωμένες προσδοκίες και προοπτικές για το μέλλον. Κατανοώ την κυρία Μέρκελ να αντιδρά με οργή, όταν η Ευρωπαϊκή Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ απειλούν την Ευρώπη της ιδεολογίας της, την Ευρώπη των συμφερόντων της, την οποία αργά αλλά σταθερά οικοδομεί κατά τη διάρκεια της κρίσης. Δυσκολεύομαι, όμως, να κατανοήσω τον Έλληνα πρωθυπουργό κ. Σαμαρά. Ανέβηκε στην εξουσία ως εχθρός της λιτότητας, που θα αδιαφορούσε για την κυρία Μέρκελ. Εγκαταλείπει την εξουσία ως τυφλός νεοφιλελεύθερος, φίλος της λιτότητας και χειροκροτητής της κυρίας Μέρκελ. Με τον ελληνικό λαό σε μια, χωρίς προηγούμενο, ανθρωπιστική κρίση. Με την επίσημη ανεργία στην Ελλάδα, περίπου στο 30%, και την ανεργία των νέων πάνω από 60%. Και με το ελληνικό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να βρίσκεται εκτός ελέγχου – έχοντας ήδη, το 2013, φτάσει το επίπεδο του 176%. Και οφείλω να σας υπενθυμίσω, σ’ αυτό το σημείο, ότι η εκρηκτική άνοδος του ελληνικού χρέους πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των Μνημονίων και εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών της υφεσιακής λιτότητας. Προς τι, λοιπόν, το χειροκρότημα; Για ποιο «success story» πρέπει να είμαστε περήφανοι; Ποια είναι η πολιτική κληρονομιά που πρέπει να θυμόμαστε;».
