«Όταν καμιά φορά σταματώ για να σκεφτώ λίγο, αναλογίζομαι τον εαυτό μου. Και σας διαβεβαιώ, βλέπω κάτι άλλο από αυτό που εσείς βλέπετε. Δεν σας παρουσιάζω αυτό το παιδί όπως είναι στ’ αλήθεια. Όχι, δεν έχω το θάρρος για κάτι τέτοιο. Προσπαθώ να σας επιδείξω έναν άνθρωπο με μεγάλες πνευματικές δυνάμεις, έναν φιλόσοφο, έναν μεγάλο συγγραφέα, έναν κοινωνικό μεταρρυθμιστή, και κατά κάποιον τρόπο είμαι (ένα από αυτά). Έχω μερικά καλά να πω για τον εαυτό μου αλλά γενικά όταν βρίσκομαι μόνος μαζί του δεν είμαι παρά ένας κοινός άνθρωπος. Τρώγω, πίνω, απολαμβάνω την ανατολή του ήλιου και τέλος είμαι γεμάτος ανθρώπινα πάθη τα οποία προσπαθώ να αποκρύψω».
Με τα λόγια αυτά περιγράφει ο τότε μαθητής του Κολλεγίου Αθηνών Ανδρέας Παπανδρέου τον εαυτό του, σε μία προφητική εξομολόγηση- ποταμό γραμμένη στα αγγλικά με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Inner Self».
Αντίστοιχα, σε ερωτηματολόγιο που του ζητούσαν να αναφέρει τα τρία επαγγέλματα που θα τον ενδιέφερε να ακολουθήσει, απαντούσε: «Πολιτικός. Κοινωνιολόγος. Καπετάνιος σε βαπόρι».
Σε μια βιογραφία –ποταμό που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός (σε μετάφραση Χρήστου Οικονόμου και πρωτότυπο τίτλο «Andreas Papandreou: the making of a Greek democrat and political maverick», ο συγγραφέας Σπύρος Δραΐνας αποκαλύπτει όλο το παρασκήνιο της πολιτικής σταδιοδρομίας του Παπανδρέου, καθώς τύγχανε να τον γνωρίζει από τα φοιτητικά χρόνια αλλά και από τη θέση του συνιδρυτή του ΠΑΚ- οι μεταξύ τους επιστολές είναι που αποτέλεσαν τα σπάργανα του Καταστατικού του, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα».
Ο συγγραφέας επιμένει πως ψήγματα του χαρακτήρα του και των φιλοδοξιών του διαφαίνονταν από τότε, εκπλήσσοντας με τον παθιασμένο χαρακτήρα του και τους οικείους του, όπως τη Μαργαρίτα, η οποία θα τον έβλεπε με έκπληξη κάποια χρόνια αργότερα να μασάει βότσαλα για να αποκτήσει τη σωστή άρθρωση του ρήτορα όπως ο αρχαίος Δημοσθένης.
