Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Νοεμβρίου, ο βουλευτής Αχαΐας και καθηγητής της Εγκληματολογίας Άγγελος Τσιγκρής έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Φαινόμενα συστηματικής βάναυσης συμπεριφοράς ταλανίζουν τουλάχιστον μια στις τρεις ελληνικές οικογένειες!
Και τούτο ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης ή μορφωτικού επιπέδου των μελών της. Μια στις τρεις οικογενειακές εστίες αποτελεί πεδίο μαρτυρίου, με θύματα γυναίκες πρωτίστως, αλλά και ανυπεράσπιστα παιδιά, ή ανήμπορους υπερήλικες. Αυτό μας λένε οι μαρτυρίες, τα στοιχεία, οι έρευνες που διαθέτουμε.
Η βία μέσα στην οικογένεια δεν αποτελεί ιδιωτική υπόθεση, αλλά σοβαρή κοινωνική παθογένεια.
Παραβιάζονται τα ατομικά δικαιώματα και βιάζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια αδιανόητα μεγάλου αριθμού γυναικών, παιδιών και υπερηλίκων μέσα στην ίδια την οικογενειακή τους καθημερινότητα μέσα στο ίδιο τους το σπίτι!
Η Πολιτεία οφείλει να κινητοποιήσει όλους τους φορείς σε μια προσπάθεια να αντιμετωπισθούν αυστηρά και αποφασιστικά τα ακραία φαινόμενα αυταρχισμού και αυθαιρεσίας μέσα στην ελληνική οικογένεια.
Σε μια προσπάθεια να προστατευθούν αποτελεσματικά τα θύματα της ενδο-οικογενειακής βαρβαρότητας. Να ακουσθούν καθαρά οι μέχρι σήμερα σιωπηλοί μάρτυρες μιας κατ’ όνομα μόνο οικογενειακής ζωής.
Βασικοί στόχοι μας πρέπει να είναι:
1) Η περιφρούρηση της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της αυτοδιάθεσης του ατόμου εντός των οικογενειακών τειχών.
2) Η προστασία, ιδιαίτερα της γυναίκας, σε βάρος της οποίας συνήθως εκδηλώνεται η ενδο-οικογενειακή βία, με αποτέλεσμα την παραβίαση της συνταγματικής αρχής της ισότητας των δύο φύλων και την παρεμπόδιση της ελεύθερης ανάπτυξης της γυναικείας προσωπικότητας.
3) Η προστασία της σωματικής, αλλά και ψυχικής υγείας του παιδιού.
4) Η οριοθέτηση ενός υγιούς οικογενειακού περιβάλλοντος.
Η Πολιτεία πρέπει να κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις που διαθέτει προκειμένου να διασφαλισθούν σχέσεις βασισμένες στην ατομική αξιοπρέπεια, την αυτοδιάθεση και την αυτοεκτίμηση μέσα στην ελληνική οικογένεια, άρα και στην ελληνική κοινωνία.
Πρέπει να αφουγκραστούμε -με την καρδιά και με το νου- τις χιλιάδες γυναίκες, τα χιλιάδες παιδιά, τους χιλιάδες ανήμπορους ηλικιωμένους που βιώνουν την οικογενειακή τους ζωή σαν ένα ανείπωτο, μέχρι σήμερα, δράμα…».
