Έμφαση τόσο στα άρθρα για τη ψηφιακή διακυβέρνηση όσο και στο πανεπιστημιακό άσυλο έδωσε ο υπουργός Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης κατά τη συζήτηση του διυπουργικού νομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Βουλής.

Ο κ. Πιερρακάκης τόνισε την ανάγκη η χώρα να περάσει στην ψηφιακή εποχή ώστε κάθε πολίτης να μην έχει ρόλο διακομιστή εγγράφων ενώ επεσήμανε ότι «ουσιαστικά με το σημερινό νομοσχέδιο ξεκινάμε για την πρώτη αρχή, η οποία περιλαμβάνεται και στη Βίβλο Ψηφιακού Μετασχηματισμού, που διαμορφώνεται εσωτερικά κα όταν ολοκληρωθεί θα βγει στη διαβούλευση.

«Η αρχή “μόνον άπαξ” σημαίνει ότι, μόλις ο πολίτης καταχωρεί στο αρμόδιο μητρώο ένα δεδομένο, αυτό ενημερώνεται αυτόματα σε όλα τα υπόλοιπα μητρώα του δημοσίου τομέα. Άρα το δημόσιο παύει να ζητά πληροφορίες, που ήδη έχει», ανέφερε ο κ. Πιερρακάκης. Εξήγησε, ότι έτσι, ο πολίτης δεν θα έχει το ρόλο «διακομιστή εγγράφων». Αυτό θέλει πάρα πολλή δουλειά για να γίνει, συνέχισε ο κ. Πιερρακάκης, «ωστόσο πρέπει να είναι ο στόχος».

Εκτός από τα ψηφιακά συστήματα και τις σχεδιαστικές τους αρχές, ο κ. Πιερρακάκης στάθηκε στο άρθρο 64, που αφορά το πανεπιστημιακό άσυλο, εκτιμώντας, ότι επί της ουσίας υπάρχει μια «συμβολική αντίφαση. Αντίφαση όχι του νομοθέτη, αλλά της εθνικής συγκυρίας».

«Από τη μια», περιέγραψε ο κ. Πιερρακάκης, «ερχόμαστε να ρυθμίσουμε μια εμπροσθοβαρή εκκρεμότητα. Γιατί, κι ας έχουμε καθυστερήσει στον ψηφιακό μετασχηματισμό, πρόκειται για έναν συνειρμό, έναν συμβολισμό του 21ου αιώνα, το τι θα γίνει με τα ψηφιακά συστήματα της χώρας. Από την άλλη, ερχόμαστε να ρυθμίσουμε μια εθνική εκκρεμότητα, μια ελληνική ιδιαιτερότητα του 20ού αιώνα, το άσυλο”.

Ο. Πιερρακάκης επισήμανε ότι η ελληνική δημοκρατία είναι ώριμη, γεγονός που αποτελεί κατάκτηση από όλες τις πτέρυγες του ελληνικού κοινοβουλίου, και αυτό αποδείχθηκε και στην οικονομική κρίση. «Δεν χρειάζεσαι άσυλο από αυτή τη δημοκρατία. Δεν χρειάζεσαι τείχος από αυτή τη δημοκρατία. Χρειάζεσαι αντίθετα τα όποια τείχη να πέσουν. Οι Γάλλοι, οι οποίοι διακρίνονται για την επαναστατικότητά τους, για τις ιδέες που παράγουν και για τα ιδεολογικά ρεύματα στα πανεπιστήμιά τους, κατάφεραν να το ρυθμίσουν, νομίζω ότι μπορούμε και εμείς», ανέφερε χαρακτηριστικά και προσέθεσε: «Το ελληνικό πανεπιστήμιο ήταν το επίκεντρο του μεταπολεμικού ελληνικού αφηγήματος. Τα παιδιά της κατοχής και του εμφυλίου είχαν ένα στόχο: να σπουδάσουν τα δικά τους παιδιά – και αυτά τα δικά τους παιδιά. Αυτό το πετύχαμε: ήταν ο ιμάντας της κοινωνικής κινητικότητας της χώρας. Αλλά ταυτόχρονα ισχύει και το ρητό του Αινστάιν: η ζωή είναι σαν το ποδήλατο – αν σταματήσεις να κινείσαι, πέφτεις».

Και ο κ. Πιερράκης συνέχισε: «Το Μάιο του 2010 έχει έρθει στην Ελλάδα ο διάσημος αρθρογράφος των «NY Times» Τίμας Φρίντμαν. Είχε συναντήσει την τότε πολιτική ηγεσία και γράψει ένα άρθρο, το οποίο έλεγε: τα επόμενα χρόνια, για να αξιολογώ την εξέλιξη της κρίσης στην Ελλάδα, δε θα κοιτάζω τα οικονομικά μεγέθη. Θα κοιτάζω τι κάνουν οι νέοι Έλληνες. Αν τους δεις να φεύγουν, ξεκίνα να πουλάς ελληνικά ομόλογα. Αν τους δεις να μένουν, και κάποιους να επιστρέφουν, τότε είναι η στιγμή να ξεκινήσεις πάλι να επενδύεις στην Ελλάδα».

«Πρέπει να αλλάξουμε αιώνα σε κάποια πράγματα. Η προσέγγιση αυτή πρέπει να είναι η πυξίδα μας για τα επόμενα χρόνια. Δεν είναι μόνο ζήτημα οικονομικής ανασυγκρότησης και οικονομικής ανάπτυξης για τη χώρα μας. Είναι ζήτημα υπόστασης και ανάκαμψης για τον τόπο. Το ζητούμενο είναι η ελληνική κρίση να μην μετατραπεί σε ελληνική παρακμή. Το έτος 2000 το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν ίσο με το διπλάσιο του αθροίσματος όλων των υπολοίπων βαλκανικών χωρών. Σήμερα η οικονομία της Ελλάδας είναι μικρότερη από εκείνη της Ρουμανίας. Και αυτό κάτι σημαίνει: αντανακλά τις ευθύνες όλων μας για να υπερβούμε αυτή την κατάσταση. Και ο μόνος τρόπος να το πετύχουμε αυτό είναι να τρέξουμε γρήγορα προς τα εμπρός» κατέληξε ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης.