«Το τελευταίο διάστημα μια σειρά γεγονότα ρίχνουν τη σκιά τους στα άλυτα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που μπορεί να οδηγήσουν σε πολύ άσχημες εξελίξεις», προειδοποεί το ΚΚΕ, κάνοντας λόγο για «συνεκμετάλλευση», και «συνδιαχείριση» του Αιγαίου και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας

Όπως τονίζει ο Περισσός σε ανακοίνωσή του «τέτοια γεγονότα είναι:

– Η πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού, Α. Σαμαρά στην Τουρκία και η κατεύθυνση της “συνεκμετάλλευσης”, “συνδιαχείρισης” του Αιγαίου, που σε συνδυασμό με την επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης να καταστήσει την Ελλάδα “ενεργειακό δίαυλο” των μονοπωλίων για την τροφοδοσία της Ε.Ε. με πηγές ενέργειας και τις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο στη γραμμή του “αμοιβαίου οφέλους”, οδηγεί σε υποχώρηση από κυριαρχικά δικαιώματα. Εκεί είναι ενταγμένος κι ο πρόσφατος… αποχαρακτηρισμός (από ελληνικός) του ορυκτού φυσικού πλούτου στον οποίο προχώρησε ο Α. Σαμαράς, κι ο χαρακτηρισμός αυτών των ενεργειακών αποθεμάτων ως “ευρωπαϊκών”.

– Οι ρηματικές διακοινώσεις της Ελλάδας αρχικά και της Τουρκίας στη συνέχεια, στον ΟΗΕ, σχετικά με τον καθορισμό της ΑΟΖ.

-Η υπογραφή της συμφωνίας του αγωγού ΤΑΠ (που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν προς την Ευρώπη, μέσω Ελλάδας, Αλβανίας και Ιταλίας) και τα παζάρια ιδιωτικοποίησης της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ) και του Διαχειριστή Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ), που συνδέονται με το σκληρό ανταγωνισμό εταιρειών ενεργειακών μεγαθηρίων, ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, που συγκρούονται στην περιοχή μας για τις πηγές ενέργειας, τα μερίδια αγορών, τους δρόμους περάσματος εμπορευμάτων και τους αγωγούς ενέργειας. Στα πλαίσια αυτά είναι χαρακτηριστική η πίεση των ΗΠΑ στην ελληνική κυβέρνηση, να μην πωλήσει ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ σε ρωσικά συμφέροντα, συνεχίζοντας τις παρεμβάσεις της προηγούμενης περιόδου, που οδήγησαν στην ακύρωση της συμφωνίας για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη.

– Η όξυνση του ανταγωνισμού, ως αποτέλεσμα του Ενεργειακού Χάρτη Πορείας για το 2050 της Ε.Ε., που αποδεικνύει ότι κριτήριο της ενεργειακής πολιτικής της Ε.Ε. είναι η κερδοφορία των ευρωενωσιακών μονοπωλίων σε βάρος των λαών και η εκμετάλλευση νέων κοιτασμάτων από την Ανατολική Μεσόγειο.

– Η πορεία αμφισβήτησης των αιγυπτιοκυπριακών συμφωνιών καθορισμού της ΑΟΖ, που ξεκίνησε στην Αίγυπτο, όπως και η ανάδειξη το τελευταίο χρονικό διάστημα στην κυβέρνηση της Αιγύπτου και της Λιβύης πολιτικών δυνάμεων συγγενικών με αυτές του τουρκικού κυβερνητικού κόμματος, που διακατέχεται από την αντίληψη του νεοοθωμανισμού, δηλαδή της χρησιμοποίησης της θρησκείας για την προώθηση των συμφερόντων της τουρκικής αστικής τάξης σε μια ευρύτερη περιοχή. Σχέδια που, εκτός των άλλων, επιδιώκουν να διατηρήσει και να ενισχύσει η Τουρκία τη θέση της ως “ενεργειακή πύλη” της Ευρώπης.

– Η έκδοση από την τουρκική κυβέρνηση αδειών έρευνας στην κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων της Τουρκίας, ΤΡΑΟ, για τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε περιοχές που εμπίπτουν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα στην ανατολική Μεσόγειο, στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου και ευρύτερα στην περιοχή της Ρόδου.

– Η ανάδειξη στην Κυπριακή Προεδρία δυνάμεων που ανοιχτά υποστηρίζουν την ενσωμάτωση της Κύπρου στο νατοϊκό άρμα του λεγόμενου “Συνεταιρισμού για την Ειρήνη”, καθώς κι η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης στην Κύπρο, που διεξάγεται στο φόντο των ευρωπαϊκών πιέσεων για συνδιαχείριση του κυπριακού φυσικού πλούτου με την Τουρκία».

Το ΚΚΕ υποστηρίζει πως «η αστική τάξη της Ελλάδας έχει καθορίσει ως στρατηγική επιλογή την συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, για να διασφαλίσει τη θέση της στη χώρα και διεθνώς, και οικειοθελώς παραχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα. Π.χ. στα περιθώρια των συνόδων του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. οι ελληνικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υπέγραψαν στο παρελθόν μια σειρά συμφωνιών με την Τουρκία, περιορισμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων [Πρακτικό της Βέρνης (1976), Συμφωνία του Νταβός (1987), Συμφωνία της Μαδρίτης (1997), Συμφωνία του Ελσίνκι (1999)]. Εδώ εντάσσεται κι η αργοπορία της αστικής τάξης και των ελληνικών κυβερνήσεων στο ζήτημα της οριοθέτησης της ΑΟΖ, όπως και οι 50 και πλέον γύροι μυστικών ελληνοτουρκικών συναντήσεων για την υφαλοκρηπίδα».

Ο Περισσός τονίζει ακόμα ότι «η συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ είναι καταλυτική στις εξελίξεις και διαμορφώνει κατάσταση συνδιαχείρισης στο Αιγαίο, όπου τον κυρίαρχο ρόλο θα έχουν οι ΗΠΑ, επιδιώκοντας έτσι και την αποτροπή ή περιορισμό της διείσδυσης των ανταγωνιστριών δυνάμεων. Η πολιτική της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης (ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ) εξυπηρετεί τη συγκεκριμένη στρατηγική».

Η ανακοίνωση του ΚΚΕ καταλήγει με την επισήμανση πως «η συμμετοχή της χώρας μας, όπως και της Τουρκίας, στο ΝΑΤΟ (από το 1952), όπως κι η ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ε. κι ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε., αποδείχτηκε πως όχι μόνο δεν αποτελούν παράγοντες επίλυσης των υπαρκτών διμερών προβλημάτων, αλλά αντίθετα είναι ανασταλτικοί για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, και δεν μπορούν καν να εξασφαλίσουν την τήρηση της Διεθνούς Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας (1982), η οποία προβλέπει ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα για τα ελληνικά νησιά, όπως το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου».