Την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας, η οποία πρέπει να περνάει από την επικαιροποίηση της συμφωνίας των τριών κυβερνητικών εταίρων, επισημαίνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, σε άρθρο του στην Εφημερίδα των συντακτών.
Ακολουθεί το άρθρο:
«Μετά από εννέα μήνες εκκρεμότητας, τέσσερις προεκλογικούς και πέντε μετεκλογικούς, η Ελλάδα έχει τώρα στα χέρια της μια συμφωνία με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ που σχεδόν επιβεβαιώνει το κεκτημένο του περασμένου Φεβρουαρίου, όταν αποφασίστηκε η δραστική μείωση του χρέους και το δεύτερο, πολύ μεγαλύτερο και ευνοϊκότερο, δάνειο.
Όπως είπα και στη δήλωσή μου τα ξημερώματα της Τρίτης, οι λεπτομέρειες είναι πολύ κρίσιμες και πολλά πρέπει να γίνουν σε τεχνικό επίπεδο. Σημασία έχει όμως πρωτίστως η γενική εικόνα.
Υπάρχει, λοιπόν, αναμφίβολα ένα θετικό μομέντουμ για την Ελλάδα και αυτό πρέπει να το αξιοποιήσουμε άμεσα και συντονισμένα.
Οι δυσκολίες της τελευταίας διαπραγμάτευσης επιτρέπουν σε όλους να καταλάβουν πόσο δύσκολες ήταν οι προηγούμενες διαπραγματεύσεις. Οι δυσκαμψίες και οι αντιφάσεις της Ευρώπης, που συχνά δεν είναι ορθολογική, δείχνουν πόσο άδικο είχαν όσοι νόμιζαν πως η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το όπλο της απειλής της αποχώρησής της από την Ευρωζώνη για να «τρομάξει» τους εταίρους της.
Ο δρόμος που ενέκρινε πριν από πέντε μόλις μήνες ο ελληνικός λαός είναι ο μόνος εφικτός και ο λιγότερο επώδυνος για την ελληνικό λαό.
Όσο κι αν αυτό είναι δύσκολο, πρέπει να πούμε στον άνεργο, τον μισθωτό και τον συνταξιούχο που έχασαν σημαντικό μέρος του εισοδήματός τους, τον επιχειρηματία που αγωνίζεται να κρατήσει ζωντανή την επιχείρησή του, τον νέο που νιώθει ότι δεν έχει προοπτική, πως μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρωπαϊκό πλαίσιο θα σήμαινε πολύ μεγαλύτερες δοκιμασίες.
Τώρα συνεπώς πρέπει να οργανώσουμε τη νέα αφετηρία της χώρας. Θεμελιώδης προτεραιότητα γι αυτό είναι να διασφαλιστεί η πολιτική σταθερότητα.
Δεν είναι καθόλου ευχάριστο και απολαυστικό να έχεις την ευθύνη της διακυβέρνησης και της διαχείρισης της κρίσης. Η κυβέρνηση συνεργασίας όμως που έχει προκύψει μετά τις εκλογές είναι η μόνη υπεύθυνη και εφικτή λύση για τη χώρα.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν έχει ανανεώσει το λόγο της. Δεν μπόρεσε να παρουσιάσει στις πρόσφατες κρίσιμες κοινοβουλευτικές συζητήσεις καμιά συγκεκριμένη αντιπρόταση. Γι αυτό και έχει επιλέξει τον εύκολο δρόμο της καταγγελίας και της υιοθέτησης κάθε διαμαρτυρίας, χωρίς καμιά συμμετοχή στην εθνική ευθύνη της διαχείρισης της κρίσης.
Είναι συνεπώς καθήκον μας να διασφαλίσουμε τον τετραετή ορίζοντα της παρούσας κυβέρνησης. Αυτό προϋποθέτει φυσικά επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας των τριών κομμάτων, καθαρούς και απλούς κανόνες συνεννόησης σχετικά με τη λειτουργία της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, σαφείς και καλά επιλεγμένες προτεραιότητες.
Δεν αρκεί η εφαρμογή του προγράμματος. Πρέπει να κινηθούμε με οδηγό το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, που υπερβαίνει κατά πολύ το πρόγραμμα προσαρμογής.
Έχουμε συζητήσει πολύ για την οικονομία, για τα δημοσιονομικά και αναπτυξιακά μέτρα, για τη ζωτική ανάγκη να στραφούμε στην πραγματική οικονομία και να θέσουμε σε εφαρμογή ένα νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο.
Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα κρίσιμα θέματα που πρέπει να έλθουν ξανά στο προσκήνιο και έχουν σχέση με την εθνική μας υπόσταση και ισχύ. Αναφέρομαι σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, θεσμών, δημοκρατίας, κράτους δικαίου.
Δυστυχώς, μαζί με την κρίση του μεταπολιτευτικού μοντέλου στην οικονομία, ήρθε και η αμφισβήτηση μεταπολιτευτικών αυτονοήτων, πάρα πολύ σημαντικών για άλλες πτυχές του εθνικού βίου, όπως οι δημοκρατικοί θεσμοί και το κράτος δικαίου. Πρέπει συνεπώς να ξανακατακτήσουμε και να ανανεώσουμε ταυτόχρονα τα αυτονόητα αυτά.
Αυτό το περιεχόμενο πρέπει να έχει η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος που είναι εφικτή μετά το 2013 και πρέπει να ξεκινήσει με υπεύθυνη αλλά και ριζοσπαστική ταυτόχρονα διάθεση.
Το πιο επείγον όμως ζήτημα είναι η ανάγκη να αντιδράσει η κοινωνία απέναντι σε φαινόμενα φασιστικής, ρατσιστικής και ξενοφοβικής βίας που με πρόσχημα την κρίση έχουν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται.
Το ετερόκλητο «αντιμνημονιακό» μέτωπο που συγκροτήθηκε και λειτούργησε από την άνοιξη του 2010 έως τις αρχές του 2011 είχε, μεταξύ των άλλων επιπτώσεών του, ως αποτέλεσμα το γεγονός ότι έχουν ατονήσει δυστυχώς δημοκρατικά και δικαιοκρατικά αντανακλαστικά και ότι έγιναν ανεκτές αξιακές και πολιτικές επιλογές που κινούνται ευθέως εκτός του λεγόμενου συνταγματικού φάσματος.
Το ΠΑΣΟΚ έχει συνείδηση της εθνικής ευθύνης που εξακολουθεί να φέρει, παρά τη μείωση της εκλογικής και κοινοβουλευτικής του δύναμης, ως εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας και της εθνικής στρατηγικής. Ξέρουμε πολύ καλά ότι ακολουθούμε τον κύκλο της εθνικής μοίρας.
Ξέρουμε πως κατεβήκαμε μαζί με τον τόπο και θα ανεβούμε μαζί με αυτόν. Αυτό όμως δεν θα επιτευχθεί μόνο στο οικονομικό και δημοσιονομικό πεδίο. Πριν από οτιδήποτε άλλο, απαιτείται να διαμορφώσουμε τις πολιτικές και θεσμικές προϋποθέσεις της εθνικής ανάκαμψης».
