Στο κυνήγι της 4ης θέσης επί ιταλικού εδάφους ο Stefan Bradl τα έδωσε όλα στο Mugello. Για να μείνει «κοντά» στους τρεις πρώτους, αναγκάστηκε να εξερευνήσει τα όρια της Honda και των ελαστικών της περισσότερο από κάθε άλλον αγώνα φέτος.

Ενόψει του αγώνα στη Βαρκελώνη το Σαββατοκύριακο, ας πάρουμε μια γεύση από τα δεδομένα που καταγράφουν τα ηλεκτρονικά συστήματα και η τηλεμετρία των οδηγών του MotoGP.

Τα δεδομένα της τηλεμετρίας περιγράφουν με μια άλλη γλώσσα τον αγώνα του γερμανού πρωταθλητή Μoto2 του 2011. Τα έδωσε στο γερμανόφωνο site Speedweek o Brian Harden, o νεοζηλανδός σπεσιαλίστας Data Recording της LCR Honda, σε κατανοητή από εμάς τους κοινούς θνητούς μορφή, αφού τα επεξεργάστηκε βέβαια.

Ξεκινάμε με τη διαπίστωση ότι ο Stefan Bradl άγγιξε με την RC213V των 260 ίππων τα 349,8 χλμ/ώρα στη μεγάλη ευθεία του Mugello, ενώ η μέγιστη κλίση που πήρε σε στροφή η μοτοσυκλέτα του ήταν 61 μοίρες! Θυμίζουμε ότι ο Marquez που έπεσε στην ευθεία αυτή είχε ταχύτητα 338 χλμ/ώρα και η επιβίωσή του θεωρήθηκε μάλλον θαύμα.

Ο καλύτερος χρόνος του Bradl στα χρονομετρημένα δοκιμαστικά ήταν 1’47″7. Στον αγώνα 1’48″599. Οι μέγιστες τιμές που αναφέρουμε εδώ, επιτεύχθηκαν στη διάρκεια των δοκιμαστικών.

Η στροφή με τη μικρότερη ταχύτητα ήταν η Κ1, αμέσως μετά την ευθεία της εκκίνησης/τερματισμού. Εκεί ο Stefan έστριβε με 95 χλμ/ώρα.

Με φουλ γκάζι οδήγησε ο Βαυαρός μόνον 19 δευτερόλεπτα σε κάθε γύρο, ενώ επί 32,5 δευτερόλεπτα (δηλαδή στο 33% του χρόνου) σε κάθε γύρο το γκάζι ήταν τελείως κλειστό. Ανοιχτό ήταν το γκάζι επί 72,5 δευτερόλεπτα, δηλαδή στο 67,5% του χρόνου που διαρκεί ένας γύρος.

Επίσης, στο Mugello το γκάζι ήταν ανοιχτό κατά μέσο όρο στο 37% της περιστροφικής διαδρομής του.

Η μέση ωριαία ταχύτητα του αναβάτη της LCR Honda ήταν στον αγώνα 172,4 χλμ/ώρα. Η πίστα έχει μήκος 5.245 μέτρα που μοιράζονται σε 9 δεξιές και έξι αριστερές στροφές. Στην τελευταία στροφή της πίστας πριν τον τερματισμό, η μέγιστη κλίση της μοτοσυκλέτας έφτασε τις 61 μοίρες!

Διευκρίνηση: Το θαυμαστικό δεν αφορά τη μέγιστη τιμή κλίσης, αλλά το γεγονός ότι η μοτοσυκλέτα δεν είχε πέσει όταν την επέτυχε, αντίθετα, επανήλθε στην όρθια θέση και συνέχισε να αγωνίζεται. Και αυτό το παιχνίδι με το όριο επαναλήφθηκε 23 φορές στον αγώνα και άλλες 200 περίπου στα δοκιμαστικά του Mugello.

Προς σύγκριση, θα αναφέρουμε τις τιμές από τον πρώτο αγώνα της χρονιάς στο Κατάρ και τον 2ο στο Τέξας. Εκεί ο Stefan Bradl καταγράφηκε με μέγιστη ταχύτητα τα 345 και 344 χλμ/ώρα.

Αντίστοιχα, οι πιο αργές στροφές ήταν στο Κατάρ η Κ1 και στο Τέξας η Κ11, τις οποίες έπαιρνε με ταχύτητα 65 και 55 χλμ/ώρα αντίστοιχα.

Στο Τέξας ο Bradl τερμάτισε 5ος. Εκεί είχε το γκάζι ανοιχτό φουλ επί 19 δευτερόλεπτα, όταν ο ταχύτερος γύρος του (στα Χρονομετρημένα) είχε διάρκεια πάνω από 124 δευτερόλεπτα. Συνολικά δηλαδή στο Τέξας οδήγησε έχοντας το γκάζι του ανοιχτό στο 84,4% του κάθε γύρου. Από το νούμερο αυτό, το γκάζι στο φουλ ανοιχτό λειτούργησε μόνον 40 δευτερόλεπτα, δηλαδή σχεδόν στο 50% του γύρου.

Κατά μέσο όρο στην ίδια πίστα το γκάζι ήταν ανοιχτό στο 35% της διαδρομής του και η μέση του ταχύτητα στην αμερικάνικη πίστα με τις 9 δεξιές και τις 11 αριστερές στροφές, ήταν 155 χλμ/ώρα. Στο Κατάρ 165 χλμ/ώρα. Τέλος η μέγιστη κλίση του στην πίστα του Τέξας ήταν 60 μοίρες.

Και μία πληροφορία χαρακτηριστική της αμερικάνικης πίστα. Σε 7 από τις 20 στροφές του Τέξας οι μοτοσυκλέτες έστριβαν με 1η στο κιβώτιο. Οι στροφές αυτές είναι οι: 1, 11, 12, 13, 14, 15 και 20.