Η σειρά του Δημήτρη Κεχαγιά να καταγράψει τη δική του Γραμμή της Ζωής στον πίνακα του «Big Brother» έφτασε το βράδυ της Παρασκευής.
Ο Δημήτρης Κεχαγιάς πήρε τον μαρκαδόρο στα χέρια του και άρχισε να καταγράφει τις σημαντικές στιγμές της ζωής του.
Ανάμεσα τους, ο τραυματισμός του που του στέρησε τους επαγγελματικούς αγώνες kick boxing, το bullying και οι αλλαγές των σχολείων.
Μεταξύ άλλων, ο Δημήτρης Κεχαγιάς ανέφερε: «Γεννήθηκα το 1992 από δυο υπέροχους γονείς. Τα πράγματα δυσκόλεψαν από όταν γεννήθηκα. Γεννήθηκα με ένα πρόβλημα στο ισχίο.
Το 1998, ξεκινάω και πηγαίνω σχολείο. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ όμορφα. Είχαμε αρκετές δυσκολίες και δεν θα το κρύψω αυτό.
Περίπου το 2005, μπαίνοντας στο Γυμνάσιο, ήμουν αρκετά ατίθασος. Άλλαξα πολλά σχολεία. Ο Δημήτρης πάντα δημιουργούσε φασαρίες χωρίς όμως να φταίει ο Δημήτρης.
Το 2007 ήταν η πρώτη έντονη εμπειρία μου. Ήταν ένα παιδί στο σχολείο, παχύσαρκο, με διαφορετικές προτιμήσεις. Υπήρχε μια ομάδα παιδιών που θεωρούσαν ότι είναι πιο άντρες. Οι συγκεκριμένοι του μιλούσαν άσχημα, και οι 8. Τσακώθηκα την ίδια μέρα και με τους 8. Εκεί ήταν η πρώτη μου αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Τιμωρήθηκα εγώ και όχι αυτοί που θέλουν να λέγονται άνθρωποι.
Το 2008-2009 ήρθε ο θάνατος ενός παιδικού μου φίλου από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Αναθεώρησα τα πάντα. Γέμισα φοβίες. Κλείστηκα στο σπίτι μου. Κάπου εκεί ήρθε μια ακτίνα που μου έδωσε ένα κίνητρο.
Το 2009-2010 μπήκε η μεγαλύτερη αγάπη στη ζωή μου, το kick boxing. Ο περίγυρος μου μού έλεγε ότι δεν θα τα καταφέρω λόγω του προβλήματος μου με το πόδι μου.
Το 2010 έπαιξα τον πρώτο μου αγώνα.
Το 2012 μου έκαναν την πρόταση για τον πρώτο επαγγελματικό μου αγώνα σε επίλεκτη βραδιά αθλητών. Στις 9 Σεπτεμβρίου ήταν ο αγώνας. Μια εβδομάδα πριν, με ένα μικρό γλίστριμα στο πόδι, έφυγε το γόνατο μου. Έχασα το γόνατο μου. Πήγα στους γιατρούς και μου είπαν ότι πρέπει να χειρουργηθώ και στην καλύτερη περίπτωση πως θα μπορέσω να αθληθώ σε δυο χρόνια.
Το 2012 και στην ουσία μετά από τέσσερις μήνες περίπου, είμαι πίσω και είμαι έτοιμος να αγωνιστώ και ξεκινάω την προετοιμασία μου. Οι γονείς μου και οι προπονητές μου με πίστευαν ότι θα τα καταφέρω.
Το 2012-2013 έγινα πρωταθλητής Ελλάδος για πρώτη φορά.
Το 2014 ήρθε η ώρα να παίξω επιτέλους τον πρώτο μου επαγγελματικό αγώνα. Τεράστια στιγμή για μένα. Κέρδισα, το πίστεψα.
Η καριέρα μου συνεχίστηκε μέχρι το 2016 όπου και έπαιξα το τελευταίο μου επαγγελματικό αγώνα. Κρέμασα τα γάντια μου. Άνοιξα το πρώτο μου μαγαζί εστίασης.
Το 2017 χάσαμε οικονομικά από κάποιες βιαστικές ή λάθος κινήσεις δικές μου. Χάσαμε τη μάχη και όχι τον πόλεμο. Δεν γονάτισα και αμέσως ξανά ανέβηκα.
Μετά ασχολήθηκα με τη ναυτιλία και τα τουριστικά. Κίνηση που με έχει κάνει τον άνθρωπο που είμαι σήμερα.
Το 2020, ζούμε κάτι πολύ σκληρό για όλον τον κόσμο. Πέσαμε όλοι οικονομικά και ψυχολογικά. Και κάπου εκεί έρχεται η αίτηση για το Big Brother. Σκέφτηκα ότι είναι η μεγαλύτερη μου φοβία να βρίσκομαι με τόσο κόσμο γιατί αγαπώ τη μοναξιά μου. Αυτή η εμπειρία είναι η πιο σημαντική της ζωής μου».
