Απέναντι από την Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο στην εκπομπή Στούντιο 4 της ΕΡΤ βρέθηκε ο Βασίλης Ζούλιας. Ο σχεδιαστής προχώρησε σε μια προσωπική εξομολόγηση σε ότι αφορά την εξάρτησή του από τα ναρκωτικά, την σχέση με τον πατέρα του αλλά και τις απόπειρες αυτοκτονίας που έκανε από την ηλικία των 8 ετών.
«Ήμουν δυστυχισμένο παιδί, δυστυχισμένος άνθρωπος. Είμαι μία εθισμένη προσωπικότητα, οπότε μέχρι να μπω στην ανάρρωση στα 29, ήμουν ένας άνθρωπος που μισούσε τον εαυτό του. Εγώ λέω ότι γεννήθηκα με αυτή την προδιάθεση. Μία εθισμένη προσωπικότητα γενικά αισθάνεται μία δυσκολία να αντιμετωπίσει τη ζωή, πονάει» εξομολογήθηκε ο Βασίλης Ζούλιας.
«Όταν ήρθαν τα ναρκωτικά, ήρθαν σαν βάλσαμο. Καταλάγιασε ο πόνος. Αυτό είναι το επικίνδυνο. Είχα κάνει τόσες απόπειρες, που κατά κάποιον τρόπο “σώθηκα”. Έλεγα ότι τουλάχιστον δεν θα χρειάζεται να πονάω. Απόπειρες έκανα από 8 ετών» ανέφερε στη συνέχεια ο σχεδιαστής.
«Το 1986 σταμάτησα να γελάω, στα 23 μου χρόνια. Εκεί άρχισε και η πολύ σοβαρή χρήση των ναρκωτικών και κράτησε 6 χρόνια όλο αυτό. Μιλάμε για τη δεκαετία του ’80, στην Ελλάδα δεν υπήρχαν τέτοιες ομάδες βοήθειας για να απευθυνθώ. Και η νομοθεσία για τα ναρκωτικά ήταν τότε πολύ διαφορετική, εξ ου και η ιστορία που μ’ έπιασαν κι έπεσα στο κενό από το δικαστήριο. Γι’ αυτό και δεν μπήκα φυλακή. Μου έβγαλε ο αστυνομικός τις χειροπέδες, πήγα να χαιρετήσω τη μητέρα μου και έτρεξα. Δεν μπόρεσε να με κρατήσει κανείς, του πατριού μου του έμεινε η τσέπη μου στο χέρι» εξομολογήθηκε ο Βασίλης Ζούλιας.
«Πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από τους ειδικούς. Αυτό που λένε “εγώ αν δεν το περάσω μόνος μου δεν γίνεται” ξεχάστε το, δεν υπάρχει» πρόσθεσε σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Βασίλης Ζούλιας.