Ο Τάσος Ξιαρχό εξέφρασε την άποψή του σχετικά με την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών. Ο χορογράφος τόνισε πως «τον καλό γονέα δεν τον κάνει η σεξουαλικότητά του και ο προσανατολισμός του».
Όπως ανέφερε στην εκπομπή «Super Κατερίνα» με την Κατερίνα Καινούργιου, ο Τάσος Ξιαρχό πιστεύει πως δεν πρέπει να περιπλέκεται η ικανότητα κάποιου να γίνει γονέας με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. «Ο καλός γονέας είναι ένας καλός άνθρωπος και ας αφήσουμε τα ερωτικά απ’ έξω, γιατί έχουμε δει και πάρα πολλά παραδείγματα όπως, ένας ομοφυλόφιλος άνδρας, που έχει παιδί, να είναι τελικά καλύτερος πατέρας από έναν στρέιτ άντρα».
«Δεν λέω ότι δεν ισχύει και το αντίθετο, αλλά βλέπουμε ότι το έχουν τόσο απωθημένο πολλά ομοφυλόφιλα ζευγάρια ή τέλος πάντων κάποιοι άνθρωποι που είναι γκέι, που δίνουν τριπλάσια αγάπη. Καλύτερα να είναι γκέι ο πατέρας παρά να είναι επιθετικός και πιεστικός. Επειδή έχω βιώσει τέτοια εικόνα, είναι κακό για το παιδί να νιώθει τη βία», κατέληξε ο ίδιος.
«Ο μπαμπάς μου κυνηγούσε εμένα και τη μητέρα μου με μία καραμπίνα να μας σκοτώσει»
Μιλώντας για τη δική του εμπειρία με τον κακοποιητικό πατέρα του, ο Τάσος Ξιαρχό είχε αναφέρει στην εκπομπή «TLive» με την Τατιάνα Στεφανίδου πως είχε περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια. «Έχω βιώσει πολύ σκληρές στιγμές. Ερχόμενος μετά από περίπου είκοσι χρόνια από όταν ήμουν παιδάκι, βλέπω ότι έχουν αποκατασταθεί οι σχέσεις με τον πατέρα μου, με τη μητέρα μου και όλα είναι καλά. Όταν οι άνθρωποι είναι πολύ νέοι και κάνουν παιδιά, βλέπουν ότι η ζωή τους παίρνει άλλη τροπή. Ξαφνικά μαντρώνεσαι μέσα στο σπίτι με οικογένεια και μπορεί να σου βγουν κάποια περιστατικά που είναι βίαια».
Ο ίδιος είπε πως στα παιδικά του χρόνια βίωσε «πολλή βία. Όταν ένα παιδάκι έχει ως πρώτη ανάμνηση αίμα από ξυλοδαρμό, είναι σκληρό. Μπορεί να ήταν πολύ μεθυσμένος ο μπαμπάς μου και να κυνηγούσε εμένα και τη μητέρα μου με μία καραμπίνα να μας σκοτώσει. Την άλλη μέρα μας ζητούσε συγγνώμη, μόνο τη μαμά μου χτυπούσε. Εγώ μεγάλωσα με αγάπη προς τις γυναίκες».
Επιπλέον, ο χορογράφος πρόσθεσε πως «θυμάμαι τα συναισθήματα που είχα τότε. Πολλές φορές, η μνήμη μου έσβηνε μόνη της, το μυαλό μου απωθούσε τις μνήμες. Όσο περνούν τα χρόνια, θυμάμαι κι άλλα πράγματα. Είναι ξεκάθαρα κομμάτι επιβίωσης. Ο οργανισμός μου το έδιωχνε τότε και το έφερνε μπροστά μετά από πολλά χρόνια, ακόμα κι όταν έβλεπα ταινίες. Συμβαίνει συχνά πλέον, έχω αναμνήσεις από παιδί που είναι τρόμος».
Ο Τάσος Ξιαρχό ανέφερε πως τελικά «μία ημέρα η μαμά μου με ρώτησε “Θέλεις να φύγουμε;” και είπα “πάμε”. Μείναμε τελικά με τον μπαμπά μου μέχρι την πέμπτη δημοτικού. Είδαμε πολλά, που δεν μπορούν να ειπωθούν τηλεοπτικά».
