Το γέλιο μπορεί να αποτελέσει ένα καλό «φάρμακο» για τους ηλικιωμένους που πάσχουν από άνοια.
Ο αυστραλός θεραπευτής Ζαν-Πολ Μπελ εργαζόταν παλαιότερα ως θεραπευτής-κλόουν με παιδιά που έπασχαν από ανίατες νόσους, αλλά τώρα εργάζεται με τους ηλικιωμένους εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα που αποκαλείται Play-Up.
«Όλη η ιδέα πίσω από το πρόγραμμα Play-Up και το Ινστιτούτο Τεχνών και Υγείας είναι να ενθαρρύνουμε (τους ηλικιωμένους) να παίζουν περισσότερο γιατί θεωρούμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να παίζουμε μέχρι την τελευταία μας πνοή» λέει ο Μπελ.
Ο ίδιος ίδρυσε το εν λόγω ινστιτούτο για την εκπαίδευση του προσωπικού που είναι υπεύθυνο για τη φροντίδα ηλικιωμένων ασθενών κυρίως όσων πάσχουν από άνοια.
Η μελέτη, την οποία ονόμασε SMILE (χαμόγελο), πραγματοποιήθηκε μέσα σε τρία χρόνια και εξέτασε 36 ιδρύματα για ηλικιωμένους και 400 ενοίκους τους.
Ντυμένος με ένα φωτεινό μπλε σακάκι με μεταλλικά κουμπιά και επωμίδες ο Μπελ χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό παιχνιδιών, αστείων και τραγουδιών, παίζοντας γιουκουλέλε (την παραδοσιακή χαβανέζικη τετράχορδη κιθάρα) για να κάνει τους ηλικιωμένους να γελάσουν.
Εκτός από περισσότερο χαρούμενοι οι συμμετέχοντες στο «πείραμα» ήταν και λιγότερο ταραγμένοι κατά 20%, δήλωσε ο ερευνητής Λι-Φέι Λόου του τμήματος Ψυχιατρικής του πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας.
