Νιώθω ότι ζούμε σε έναν κόσμο που ξαφνικά ξεκίνησαν όλοι να τρέχουν και να θέτουν στόχους σχετικούς με το τρέξιμο τους. Γεγονός λογικό αν αναλογιστούμε την ευκολία που είχαμε στο τρέξιμο ενώ βρισκόμασταν σε καραντίνα, και για πολλούς από εμάς αυτή η «μοναδική λύση» έγινε συνήθεια που δεν κόβεται.
Η σκέψη του βάζεις απλά παπούτσια και βγαίνεις στο δρόμο να τρέξεις, έχει πάρει άλλη τροπή και προσπαθούμε να μάθουμε όλα τα μυστικά για να έχουμε την καλύτερη δυνατή απόδοση στην προπόνηση μας αλλά και σε αγώνες.
Πολλά χρόνια πίστευα ότι όλα μου τα τρεξίματα έπρεπε να γίνονται στα κόκκινα, να βάλω τα δυνατά μου και να κατεβάσω τον χρόνο μου όσο περισσότερο μπορώ και μόνο αν ένιωθα την καρδιά μου έτοιμη να εκραγεί πίστευα ότι έκανα ένα ωφέλιμο τρέξιμο για μένα. Η αλήθεια όμως είναι πολύ μακριά από αυτό που πίστευα και πολλές φορές στο τρέξιμο πρέπει να ρίξουμε τον εγωισμό μας και τους παλμούς μας! Αυτό το ανακάλυψα όταν άρχισα να συνεργάζομαι με τον φυσικοθεραπευτή και προπονητή Αποστόλη Μαγκανάρη. Διάβασε περισσότερα στο Love Yourself
