Του Αγίου Νικολάου σήμερα 6 Δεκεμβρίου, ημέρα που τιμάται ο άγιος που τα λείψανά του ανάβλυζαν μύρο. Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από Έλληνες πλούσιους γονείς του που του προσέφεραν μεγάλη μόρφωση.
Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο, αφιερώθηκε στα Θεία. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας αναφέρει το ekklisiaonline.gr.
Όταν απεβίωσε ο Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο. Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών. Ίδρυσε νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα.
Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί. Έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο.
Ο Άγιος Νικόλαος θεωρείται προστάτης των ναυτικών, του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος, γιατί στον βίο του αναφέρονται θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα. Για τον λόγο αυτό, όλα τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, καθώς και όλα τα εμπορικά, φέρουν την εικόνα του.
Τα θαυματουργά λείψανα
Ο άγιος Νικόλαος απεδήμησε στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά τον θάνατο του ονομάστηκε «μυροβλύτης». Σύμφωνα με την παράδοση της χριστιανικής θρησκείας, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα. Το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου.
Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες. Αρκετοί μάλιστα λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.
