«Δεν είμαι από μάρμαρο. Δεν είμαι ατσαλένιος. Ασφαλώς με έχει συγκλονίσει αυτή η ιστορία». Πριν 28 χρόνια ο Γιώργος Γεννηματάς μιλούσε για την περιπέτεια με τον καρκίνο. «Δεν πρόκειται να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι ο καρκίνος είναι ανίκητος. Εγώ θα παλέψω, είναι δύσκολος εχθρός, αλλά το λέω για να δώσω ένα μήνυμα σε πολλούς που πάσχουν: υπάρχει δυνατότητα να παλέψουμε» έλεγε.
Με την ίδια γενναιότητα πάλεψε και η Φώφη Γεννηματά τον καρκίνο, αφήνοντας χθες (25.10) την τελευταία της πνοή. «Ποτέ δεν φεύγει ο φόβος. Απλώς τον σπρώχνεις λίγο πιο πίσω και προχωράς. Είναι πολύ δύσκολες στιγμές» είχε πει στη Ζήνα Κουτσελίνη για την απώλεια των γονιών της με διαφορά περίπου 7 μηνών. «Είχαμε όλα τα εφόδια για να σταθούμε στα πόδια μας. Τώρα που έχω παιδιά το καταλαβαίνω ακόμα περισσότερο. Θέλω να δω τα παιδιά μου ευτυχισμένα ακόμα και αν στο μέλλον δεν με έχουν δίπλα τους» επισήμαινε.
«Δεν μπορώ το καβάλημα στους ανθρώπους. Είναι πολύ μεγάλο ταρακούνημα, δεν έχεις την πολυτέλεια να χαλιέσαι με πράγματα που δεν έχουν αξία, με ψεύτικους ανθρώπους γύρω σου. Δεν με ενδιαφέρει να κοροϊδέψω κανέναν. Είναι στάση ζωής (το χαμόγελο). Χρειάζεται όταν σου συμβεί να δώσεις αγώνα, σκληρό αγώνα» είχε πει για τον αγώνα της με τον καρκίνο.
