Το 1973, η Φιλαδέλφεια χτυπήθηκε από κίτρινο πυρετό, και οι ναυτικοί έμπαιναν σε καραντίνα έξω από την πόλη. Όταν επλήγη από τύφο η Νέα Υόρκη, το 1892, τουλάχιστον 70 άνθρωποι μπήκαν σε καραντίνα σε κοντινό νησί. Στο ξέσπασμα του SARS στον Καναδά το 2003, μπήκαν σε καραντίνα 30.000 άνθρωποι στο Τορόντο. Και το 2014, στο ξέσπασμα του Έμπολα στη Δυτική Αφρική, νοσηλευτικό προσωπικό που επέστρεφε στις ΗΠΑ από τις πληγείσες περιοχές έμπαινε επίσης σε καραντίνα.
Ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από το λατινικό quadraginta και το ιταλικό quaranta, που και τα δύο σημαίνουν σαράντα.
Αλλά για να βρούμε τις ρίζες της λέξης, που αυτές τις ημέρες χρησιμοποιείται λόγω κορονοϊού στις περισσότερες χώρες του κόσμου, θα πρέπει να γυρίσουμε πολύ πίσω, στην Ευρώπη των μέσων του 14ου αιώνα.
Εκείνη την εποχή, η βουβωνική πανώλη σάρωνε η Γηραιά Ήπειρο. Ξεκινώντας από το 1343, είχε ήδη εξαλείψει σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ευρώπης, ειδικά την τριετία 1347-1350.
Οι αξιωματούχοι στην πόλη λιμάνι Ragusa, το σημερινό Ντουμπρόβνικ, πέρασαν νόμο που έθετε σε ισχύ το trentino, δηλαδή περίοδο 30 ημερών απομόνωσης για τα πλοία που έφταναν από περιοχές που είχαν πληγεί από την πανώλη. Κανείς από την πόλη δεν επιτρεπόταν να επισκεφθεί αυτά τα πλοία, κι αν κάποιος παραβίαζε τον νόμο θα έμπαινε κι εκείνος σε απομόνωση 30 ημερών. Στη συνέχεια εφάρμοσαν παρόμοια μέτρα κι άλλες πόλεις, όπως η Μασσαλία και η Πίζα.
Μέσα σε έναν αιώνα, η περίοδος απομόνωσης αυξήθηκε από τις 30 ημέρες στις 40 κι έτσι ο όρος άραξε από trentino σε quarantino— τη ρίζα δηλαδή της λέξης «καραντίνα», όπως τη χρησιμοποιούμε σήμερα.
Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια γιατί επεκτάθηκε η περίοδος απομόνωσης, αλλά οι μελετητές λένε πως υπάρχουν πολλά πολιτισμικά στοιχεία που συνδέονται με τον αριθμό 40, όπως και αναφορές από τη Βίβλο. Άλλοι λένε πως ίσως απλώς κρίθηκε πως οι 30 ημέρες δεν ήταν αρκετές.
