Ο Μιχάλης Ασλάνης έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί. Μια απουσία, η οποία γέννησε πολλά ερωτήματα, για τον τρόπο με τον οποίο έφυγε. Εικασίες, υποθέσεις, αλλά και ευφάνταστες πνευματικές δημιουργίες παρέλασαν και θα παρελάσουν από τα δημοσιογραφικά γραφεία για τα αίτια θανάτου του κοσμαγάπητου Έλληνα σχεδιαστή.
Εκείνο ίσως που θα μείνει τελικά είναι η μνήμη εκείνων που τον έζησαν. Ένας από αυτούς και ο ζωγράφος – διευθυντής σπουδών της σχολής Βακαλό και καθηγητής του Ασλάνη κατά τη δεκαετία του ’70, Δανιήλ Γουναρίδης.
«Ο Μιχάλης ήταν ένας συμπαθέστατος άνθρωπος, πολύ σεμνός, ικανότατος και χαρούμενος. Ευχάριστος και γεμάτος ζωή», είναι τα πρώτα λόγια του κυρίου Γουναρίδη στο news.gr.
«Μου είχε μεγάλη αδυναμία. Κάθε φορά που μιλούσαμε ακόμα και τελευταία, στο πλαίσιο έκθεσης που κάναμε στο Μουσείο Μπενάκη, μου είχε πει πόσο με αγαπάει».
Τον φέρνει στο μυαλό του ως μία προσωπικότητα ξεχωριστά ευαίσθητη και ανθρώπινη. «Δεν ξέρω ίσως τον είχαν στριμώξει οικονομικά, αλλά με εκπλήσσει ο τρόπος με τον οποίο έγινε», σημειώνει ο Δανιήλ Γουναρίδης.
Τα πρώτα βήματα….
Ήταν γύρω στο 1970. Τέτσης, Βακαλό, και άλλοι σπουδαίοι δάσκαλοι και ζωγράφοι της εποχής έδιναν τα καλλιτεχνικά τους στίγματα στον Μιχάλη Ασλάνη.
«Ο Ασλάνης έκανε σπουδές διακοσμητικών τεχνών στη σχολή Βακαλό, καθώς τότε δεν υπήρχε εξειδίκευση, αλλά στόχος ήταν η προσφορά γενικότερων εφοδίων για την καλλιτεχνική ολοκλήρωση και κατάρτιση των σπουδαστών», συμπληρώνει ο διευθυντής της Βακαλό. «Ανάμεσα στα μαθήματα ήταν υφαντουργία και η υαλουργία. Εκείνος είχε μανία με τη μόδα. Τα βράδια πήγαινε στο σπίτι του, μάζευε τα υφάσματα και έφτιαχνε τα σχέδιά του. Ήταν μανιακός. Μετά τη σχολή έφευγε και συνέχιζε να κάνει αυτό που ήθελε στην πραγματικότητα: να δημιουργεί τα δικά του πατρόν, τα δικά του σχέδια».
Ο κύριος Γουναρίδης τον περιγράφει ως αθεράπευτα εργατικό, με μεγάλη αφοσίωση σε αυτό που έκανε.
«Κοντά μου μάθαινε graphic design και ελεύθερο σχέδιο στην τότε Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών και μετέπειτα σχολή Βακαλό».
H ιδιαίτερη σχέση του Ασλάνη με την Ελένη Βακαλό…
«Είχε μεγάλη αγάπη με την Ελένη Βακαλό. Πολλές φορές μιλούσα μαζί της. Δεν έπαυε να μου τονίζει την πίστη της στο ταλέντο του. Γεγονός, άλλωστε που αποδείχθηκε χρόνια αργότερα μέσα από τη δουλειά και την πορεία του στο χώρο της μόδας».
Ο αποτραβηγμένος και ίσως μοναχικός Μιχάλης Ασλάνης, όπως τον θυμάται ο παλιός του δάσκαλος μπορεί να έφυγε από τη ζωή, σίγουρα όμως -και χωρίς καμία υπερβολή- είναι ένας από τους εκπροσώπους της μόδας, το ονοματεπώνυμο του οποίου πάντα θα συνοδεύεται από μια καλή κουβέντα. Από εκείνους που τον γνώριζαν καλά, αλλά και από εκείνους που δεν τον γνώριζαν και έβλεπαν σ’ εκείνον κάποιον που θα ήθελαν να έχουν στην παρέα τους στην οικογένειά τους, απολαμβάνοντας την ευγένεια του χαρακτήρα του…
Πηγή: news.gr
