Στον Πειραιά, τον τόπο του Παύλου Φύσσα, οι ημέρες που παίζει ο Ολυμπιακός είναι ιερές. Ότι και να υπάρχει σε εξέλιξη σταματάει για τα 90 λεπτά που θα παίζει η ομάδα. Έτσι και στις 17 Σεπτεμβρίου 2013. Οι ερυθρόλευκοι παίζουν με την Παρί Σεν Ζερμέν για τους ομίλους του Champions League.
Γράφει ο Νίκος Δεμισιώτης
Σπίτια, καφετέριες, ταβέρνες, καφενεία. Όλα ήταν γεμάτα ανθρώπους που δεν μπόρεσαν να βρουν ένα εισιτήριο για να μπουν στο «Καραϊσκάκη». Έτσι και η καφετέρια «Κοράλι» στο Κερατσίνι.
Μέσα στους θαμώνες και ο Παύλος Φύσσας. Γνωστός μουσικός και αντιφασίστας. Ερυθρόλευκων συναισθημάτων ο Παύλος, πήγε μαζί με την παρέα του να δει τον αγώνα. Εκεί, ωστόσο, υπήρχε και μια άλλη παρέα. Μερικοί χρυσαυγίτες. Είδαν τον Παύλο, τον αναγνώρισαν και του επιτέθηκαν φραστικά χωρίς, ωστόσο, να δοθεί συνέχεια στο περιστατικό.
Ή έτσι νόμιζαν όλοι. Οι χρυσαυγίτες, όπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα, είχαν ειδοποιήσει τους δικούς τους, πως μπροστά τους έχουν τον Φύσσα. Μέσα σε λίγα λεπτά, και σύμφωνα με όσα έχουν ειπωθεί στη δίκη που ακόμα και σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη, είχε σχηματισθεί ένα «τάγμα εφόδου» από περίπου 50 άτομα, πολλά εκ των οποίων ήταν οπλισμένα, που λίγο πριν τελειώσει ο αγώνας του Ολυμπιακού ήδη βρισκόταν πολύ κοντά στο «Κοράλι».
Όταν τελείωσε το ματς και βγήκαν από την καφετέρια ο Παύλος και η παρέα του αντιλήφθηκε πως είναι σχεδόν περικυκλωμένοι. Προσπάθησαν να φύγουν από την περιοχή αλλά, όπως κατέθεσαν πολλοί μάρτυρες, όταν είδαν πως αυτό δεν είναι εφικτό, ο Παύλος έδιωξε τους υπόλοιπους για να μείνει αυτός, μόνος του, να αντιμετωπίσει το θηρίο. Το κοίταξε στα μάτια.
Στις 23:59:19 δίνεται εντολή σε μια ομάδα οκτώ αστυνομικών της ΔΙ.ΑΣ. να σπεύσουν στο σημείο και να διαλύσουν τους συγκεντρωμένους. Είναι ήδη, όμως, πολύ αργά. Δυο λεπτά πιο αργά, για την ακρίβεια. Η ολιγωρία των αστυνομικών που απλά τόση ώρα παρατηρούσαν το τάγμα εφόδου των χρυσαυγιτών να οργανώνεται, είχε αποδειχθεί μοιραία. Στο δρόμο προς το νοσοκομείο, μέσα στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, ο Παύλος αφήνει την τελευταία του πνοή.
«Εκείνο το βράδυ βγήκε ένα τάγμα εφόδου για να σκοτώσει και ήταν 8 άτομα μπροστά και δεν έκαναν τίποτα. Δεν χρειαζόταν ούτε όπλο να βγάλουν, έναν κλοιό δεν μπορούσαν να κάνουν να περάσουν τα παιδιά, να πάνε σπίτι τους; Άρα, με ποιους ήταν εκείνο το βράδυ οι αστυνομικοί;» είχε αναρωτηθεί η Μάγδα Φύσσα σε συνέντευξη που είχε δώσει στο newsbeast.gr.
Το κακό είχε γίνει. Ο χρυσαυγίτης Γιώργος Ρουπακιάς που βρισκόταν στο σπίτι του, είχε ειδοποιηθεί, μπήκε στο αυτοκίνητό του, οδήγησε μέχρι την Παναγή Τσαλδάρη, μπήκε σπινιάροντας στο αντίθετο ρεύμα, άφησε το αυτοκίνητό του σχεδόν στη μέση του δρόμου, έβγαλε το μαχαίρι που κρατούσε και αφού έπληξε τον Φύσσα πολλές φορές στο αριστερό ημιθωράκιο, προσπάθησε να διαφύγει.
Και θα το είχε καταφέρει αν ο Παύλος Φύσσας δεν είχε υποδείξει ο ίδιος τον δολοφόνο του. «Έζησε 4 λεπτά μαχαιρωμένος και υπέδειξε τον δολοφόνο του, ο Παύλος έφερε την αλήθεια στο φως. Όλα ήταν προγραμματισμένα να γίνουν διαφορετικά κι αυτό δεν είναι κάτι που λέμε εμείς, αλλά προκύπτει ξεκάθαρα. Ήθελαν να καταφέρει να φύγει ο δολοφόνος και θα ήταν άλλη μια υπόθεση που θα έμπαινε στο συρτάρι ή άντε να έφτανε μέχρι το τμήμα Κερατσινίου», είχε τονίσει η Μάγδα Φύσσα.
Ο Ρουπακιάς συλλαμβάνεται και ομολογεί. Αυτή η ομολογία του ήταν η αρχή του τέλους για την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής. Συλλαμβάνονται σχεδόν όλα τα κορυφαία της στελέχη και οδηγούνται σε δίκη η οποία ακόμα και σήμερα έξι χρόνια μετά τη δολοφονία είναι σε εξέλιξη.
«Τα στοιχεία που έχουν προκύψει είναι πάρα πολλά… πάρα πολλά… Η αίσθησή μου είναι αυτή που είχα από την αρχή: Ότι θα πάνε μέσα. Μέρα τη μέρα το βλέπουμε… νομίζω πως δεν χρειάζονται πια άλλα στοιχεία για να αποδειχθεί πως είναι εγκληματική οργάνωση και ότι ευθύνονται από τον αρχηγό μέχρι τον τελευταίο» είχε πει στο newsbeast.gr η μητέρα του Παύλου Φύσσα που όλον αυτόν τον καιρό δεν έλειψε παρά ελάχιστες φορές από το δικαστήριο.
Η ημέρα της τελικής απόφασης του δικαστηρίου πλησιάζει. Ακόμα κι αν άργησε χαρακτηριστικά (τόσο που η τότε ισχυρή Χρυσή Αυγή, σήμερα, πλέον, είναι εκτός βουλής και δεν έχει καν τα κεντρικά της γραφεία). Και εκείνη η ημέρα θα είναι μια ακόμα δύσκολη ημέρα για τη Μάγδα Φύσσα που όπως είχε πει δεν θέλει καν να τη φανταστεί. «Μέρα τη μέρα… Θα δούμε… είναι ένα κομμάτι που έχουμε μπροστά μας… θα δούμε. Παλεύω το πώς θα το διαχειριστώ».
Όποια κι αν είναι η απόφαση, πάντως, ο Παύλος δεν θα γυρίσει πίσω. Θα είναι εδώ μέσα από τα τραγούδια του και το παράδειγμά του, γιατί όπως είχε γράψει και ο Γιάννης Ρίτσος: «Να λείπεις… Δεν είναι τίποτα να λείπεις. Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει, θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα που γι’ αυτά έχεις λείψει, θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλο τον κόσμο…».
«Ο Παύλος μας είπε να φύγουμε, τρέξτε μας είπε και αρχίσαμε να τρέχουμε. Εκείνος έμεινε πίσω να τους καθυστερήσει»! Ένα αφιέρωμα στον Παύλο Φύσσα θα μπορούσε να περιέχει απλά και μόνο αυτές τις 19 λέξεις που προέρχονται από την κατάθεση ενός από τους φίλους του.
Ο Παύλος Φύσσας, επέλεξε να μη φύγει όταν τον περικύκλωσε ο Ρουπακιάς μαζί με τους υπόλοιπους χρυσαυγίτες. Μπορεί να ήλπιζε πως δεν θα τον σκοτώσουν. Μπορεί να μη του πέρασε καν από το μυαλό ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Μπορεί απλά να υπολόγιζε πως θα πέσουν μερικές μπουνιές και η «φάση» θα τελειώσει.
Ο δολοφόνος του, ωστόσο, ήταν αποφασισμένος… Ο Φύσσας ήταν σταμπαρισμένος αντιφασίστας και έπρεπε να βγει από τη μέση. Και βγήκε. Ή έτσι νόμιζαν οι φονιάδες του.
