«Η οικονομική κρίση ήταν απόρροια της ηθικής»

Ο Γιώργος Δημητριάδης είναι ένας άνθρωπος που μετουσιώνει όλα όσα σημαίνει η λέξη «καλλιτέχνης». Εκφράζει αυτό που νιώθει, χωρίς προσχήματα. Πιστεύει στη δύναμη της μουσικής και της τέχνης.

Όπως κάθε γνήσιος καλλιτέχνης που βάζει ψυχή σε κάθε νέα του δουλειά, έρχεται σε επαφή με το κοινό του που τον ακολουθεί πιστά. Διατηρεί χαμηλό προφίλ αλλά «μπαίνει» δυναμικά με το καινούριο του άλμπουμ με τίτλο: «Απ’ το Μηδέν» προχωρώντας μπροστά, κρατώντας μόνο «Όσα είναι Αληθινά».

Το newsbeast.gr τον συνάντησε στο «Σταυρό του Νότου», όπου την επόμενη εβδομάδα και συγκεκριμένα την Τρίτη, 5 Μαρτίου, παρουσιάζει τη δισκογραφική του δουλειά με πολλούς και ξεχωριστούς καλεσμένους. Συνομίλησε δε μαζί του για τη νέα του δισκογραφική δουλειά, τη 13η κατά σειρά και μίλησε ακόμη μαζί για την τρέχουσα κατάσταση που βιώνει η χώρα μας και όχι μόνο.

– Μιλήστε μας για τη νέα σας δισκογραφική δουλειά
«Πώς ξεκίνησε αυτή η δουλειά; Η δουλειά αυτή έχει κάποιες ιδιαιτερότητες σε σχέση με την προηγούμενη, αρχικά στο θέμα της παραγωγής. Αυτή τη φορά ανέλαβα εξ ολοκλήρου εγώ την παραγωγή, την οικονομική στήριξη της δουλειάς για πρώτη φορά. Στον προηγούμενο δίσκο ήταν εξ ημισείας με την εταιρεία παραγωγής κ.λπ. Τώρα, το έβαλα μπροστά εγώ. Μαζί με τον Αντρέα Βαιτούδη κάναμε τη δουλειά. Σχεδόν όλα τα κομμάτια του άλμπουμ είναι συγγραφές και συνθέσεις των τελευταίων δύο ετών. Είναι πολύ φρέσκια δουλειά».

– Ποια είναι τα επαγγελματικά σας βήματα από εδώ και πέρα; Τι σχεδιάζετε;
«Η συνεργασία που υπάρχει, είναι η τρέχουσα με τους μαζί με τους Lexicon Project. Πρόκειται για μία πολύ όμορφη και πολύ φυσιολογική συνεργασία. Όπως άλλωστε και οι περισσότερες συνεργασίες που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια κυρίως με νέα παιδιά».

– Πιστεύετε δηλαδή στο ταλέντο των νέων;
«Πιστεύω πάρα πολύ στους νέους. Η συνεργασία γίνεται με έναν καθαρά φυσιολογικό τρόπο λόγω εκλεκτικών συγγενειών, μουσικών και χαρακτήρων. Δε μιλάω για ένα μεγάλο σχήμα με πάνω από δύο ή τρεις καλλιτέχνες. Αν και δεν θα είχα αντίρρηση να κάνω κάτι τέτοιο κάποια στιγμή. Έχει κι αυτό φυσικά την πλάκα του αλλά δεν έχει τύχει για κάποιους λόγους. Κατά κάποιο τρόπο ήταν και δική μου επιλογή, αλλά όχι μόνο δική μου. Μου αρέσει πάρα πολύ να συνεργάζομαι με τους νέους. Δεν ξέρω εάν αυτό οφείλεται στο χαρακτήρα της μουσικής μου, είμαι εγώ σαν ιδιοσυγκρασία έτσι. Όλα αυτά μαζί. Βέβαια, σημαντικό ρόλο παίζει και μια μουσική συγγένεια, μία ταύτιση δηλαδή για να συνεργαστείς με κάποιον».

– «Απ’ το μηδέν». Πιστεύετε δηλαδή ότι πρέπει να πάμε «από το μηδέν» για να αλλάξουν τα πράγματα σήμερα;
«Αναγκαστικά πας. Όλα είναι υπό κρίση, εμείς, ο χαρακτήρας μας, οι ανατροπές μας… Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που τραβάει μεγάλο ζόρι και που αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα. Το θέμα βασικά θεωρώ ότι είναι καθαρά ηθικής τάξεως στην Ελλάδα. Δεν είναι τόσο θέμα οικονομικού στάτους, ας πούμε. Κατά τη γνώμη μου, για εμένα δεν ήταν ποτέ. Ειδικά τώρα όμως, νομίζω ότι πρέπει να μπουν τα σωστά στοιχήματα για να πάμε καλά. Άσχετα με το ποιος θα πάρει την εξουσία αύριο, δηλαδή με το πολιτικό του πράγματος. Δεν λέω, είναι και αυτό ένα θέμα αλλά για μένα προέχει το θέμα της ηθικής τάξεως».

– Είστε αισιόδοξος ή είστε απαισιόδοξος για το μέλλον της χώρας;
«Δε θέλω να πω ότι είμαι απαισιόδοξος. Όχι, δε θέλω να το πω αυτό γιατί δε νιώθω έτσι. Είμαι αμήχανα αισιόδοξος. Δηλαδή, πιστεύω ότι κάπου, κάποτε, κάπως, με κάποιο τρόπο, ελπίζω όχι κουτσά στραβά, δε θέλω να πω αυτό, θα βρεθεί ένας μπούσουλας, ένας νέος τρόπος, μια νέα ψυχολογία. Γιατί αυτό χρειάζεται. Αυτή η δύσκολη κατάσταση βγάζει και συμπεριφορές απαράδεκτες, ενισχύει αυταπάτες αλλά την ίδια στιγμή φτιάχνει και χαρακτήρες».

– Πιστεύετε ότι η τέχνη μπορεί να μεσολαβήσει;
«Η τέχνη μπορεί να εκφράσει τα τεκταινόμενα, σαφώς. Να τα εκφράσει, να τα δει, να τα παρατηρήσει, να τα καταγράψει. Εξαρτάται βέβαια ο καθένας πως το βλέπει από τη δική του ευαισθησία. Δεν μιλάω όμως για κάποια στράτευση γιατί είμαι ενάντια σε αυτά τα πράγματα».

– Έχετε πει «δεν μ’ αρέσει να μιλάω για τα τραγούδια μου γιατί τα τραγούδια μιλούν από μόνα τους».
«Δε βαριέμαι να κάτσω να πω πως προέκυψε ένα τραγούδι για παράδειγμα. Όμως, έχω κουραστεί από όλη αυτή τη φιλολογία γύρω από το πώς επινοήθηκε κάτι ή το πώς εμπνέομαι. Τι πώς εμπνέομαι; Έρχεται έτσι όπως δεν το περιμένεις. Ακάλεστο, όπως η μπόρα, ας πούμε. Είναι της ψυχής μας τα γινόμενα. Δεν τα ελέγχουμε αυτά. Τα τραγούδια γίνονται σαφώς από το υποσυνείδητο».

– Τσατάρετε; Μπαίνετε στο facebook; Πιστεύετε δηλαδή ότι η επικοινωνία έχει χαθεί;
«Έχω facebook. Το χρησιμοποιώ για τη δουλειά μου. Είχα και μια ιστοσελίδα και ενημέρωνα τον κόσμο για τα δρώμενά μου. Δουλεύω και μέσα από το προφίλ μου αλλά και μέσα από τη σελίδα μου».

– Πολλοί συνάδελφοί σας βγάζουν μόνο διαδικτυακά τα τραγούδια τους. Αυτό εσείς πώς το σχολιάζετε;
«Διαδικτυακά και μόνο διαδικτυακά. Νομίζω ότι οι περισσότεροι το κάνουν από αναγκαιότητα. Δε νομίζω κατά βάθος να το γουστάρουν πάρα πολύ. Δεν ξέρω για τους νεότερους γιατί έχω βιώματα άλλης γενιάς. Προέρχομαι από μια γενιά που ναι υπάρχει ακόμη αλλά κουβαλάει μαζί της διαφορετικά βιώματα, διαφορετικά τραύματα και εμπειρίες. Η μουσική έτσι όπως τη βιώσαμε εμείς, είναι πολύ διαφορετικό βίωμα από κάποιον σήμερα. Γι’ αυτό δεν θέλω να σχολιάσω τους νέους. Αυτόν τον τρόπο βρήκαν, αυτόν θα κάνουν. Να ξέρετε ότι ο τρόπος με τον οποίο ακούγεται η μουσική σήμερα, καθορίστηκε πάρα πολύ από τον τρόπο παραγωγής της».

– Κατά πόσο είναι δύσκολο για έναν ταλαντούχο να εξελιχθεί;
«Άμα δεν είναι πλουσιόπαιδο, που θα πάει… Τι να κάνουμε. Αυτό εγώ το είχα πει εδώ και καιρό δυστυχώς. Όμως, δεν πάει έτσι. Υπάρχουν τρόποι όπως μια μεγαλύτερη συλλογικότητα και εφευρετικότητα».

– Πώς σχολιάζετε την οικονομικοπολιτική κρίση;
«Η οικονομική κρίση ήταν απόρροια της ηθικής. Για μένα είναι πολύπλοκη και μπερδεμένη κατάσταση. Και τέτοιες καταστάσεις δεν χρειάζονται απλουστεύσεις. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και θα υπάρχει ακόμη μεγαλύτερο. Εάν δεν υπάρξει προσοχή και μέριμνα και κάποιου τύπου συνεννόηση, χωρίς συνεννόηση δεν πάμε πουθενά. Δηλαδή, τώρα μην ψάχνουμε διάφορα. Πηγαίνουμε πάρα πολλά χρόνια πίσω».