Μουσουλμάνοι ανά τον κόσμο αντιδρούν για την ταινία που προσβάλλει τον Μωάμεθ. Το 1988 χριστιανοί αντιδρούσαν για την ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε «Τελευταίος Πειρασμός» που βασίστηκε στο ομότιτλο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη.
Κάποιοι μιλούν για «στημένα» περιστατικά από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα του τι μπορούν να προκαλέσουν γράφοντας… ανακρίβειας, όπως τις χαρακτηρίζουν θεολόγοι, και κάποιοι άλλοι λένε ότι όλα βασίζονται στην επιστήμη και τις… ανακαλύψεις. Γι’ αυτό επικαλούνται και τη νέα τάξη πραγμάτων.
Ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός, που είναι ιερέας και ομότιμος καθηγητής της Θεολογίας καθώς και συγγραφέας περισσότερων από 40 θεολογικών βιβλίων μιλά στο newsbeast.gr και σχολιάζει τη στάση και τις αντιδράσεις των μουσουλμάνων με αφορμή την ταινία «Η αθωότητα των μουσουλμάνων». Αναφέρεται στις αντιδράσεις των χριστιανών που προκλήθηκαν από το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη «Τελευταίος Πειρασμός», το οποίο στη συνέχεια έγινε ταινία από τον Μάρτιν Σκορτσέζε και στέκεται στον πάπυρο που βρέθηκε σήμερα που «αναφέρει» ότι ο «Ιησούς Χριστός είχε παντρευτεί τη Μαρία Μαγδαληνή».
«Νομίζω ότι είναι ανθρωπιστική αρχή και όχι μόνο θρησκευτικού χαρακτήρος ότι οφείλουμε ο ένας να σέβεται την ταυτότητα και τις πεποιθήσεις του άλλου. Μπορεί να μην τις ακολουθούμε αλλά ο σεβασμός είναι επιβεβλημένος.
Αυτό σημαίνει ότι προσπαθώ να μην προσβάλω τον άλλο. Σας ομολογώ ότι ως θεολόγος, ορθόδοξος φυσικά, μελετώντας κάποια θρησκεύματα, καταλαβαίνω ότι δεν έχουν καμιά υπόσταση, λογική κυρίως», αναφέρει ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός για την έκρηξη των μουσουλμάνων.
Σημειώνει δε ότι: «Παρόλα αυτά ποτέ δεν διανοήθηκα να γράψω κάτι εναντίον ή να διακωμωδήσω τα ηγετικά πρόσωπα αυτών των θρησκευμάτων. Η πρόκληση, η οποία προέρχεται από εμάς και πάντοτε από τον λεγόμενο δυτικό ευρωπαϊκό χριστιανικό κόσμο, δημιουργεί φανατισμό.
Ο φανατισμός όμως είναι συνδεδεμένος όχι με την ίδια τη θρησκεία αλλά συνδέεται με την πολιτικοποίηση του θρησκεύματος και την χρησιμοποίηση του για πολιτικούς σκοπούς. Έτσι, το Ισλάμ από την αρχή, ο Μωαμεθανισμός δηλαδή χρησιμοποιήθηκε από την πολιτική ηγεσία για να υποβοηθήσει τον επεκτατικό της ρόλο. Άλλωστε και στις δυτικές κοινωνίες, κυρίως στην αμερικανική, ο χριστιανισμός χρησιμοποιείται ως προγεφύρωμα για την επέκταση της πολιτικής προπαγάνδας και άλλων μεθόδων στον τρίτο κόσμο και εις την Ανατολή».
Πιστεύει ότι: «Νομίζω ότι όταν λείπει η πρόκληση, δεν θα έχουμε και την απάντηση. Δεν δικαιολογώ οποιαδήποτε βίαια κίνηση και ενέργεια αλλά καταδικάζω δριμύτατα εκείνους που προκαλούν αυτές τις βίαιες και δριμείες κινήσεις και επεμβάσεις».
«Όχι» στα κατά φαντασίαν κείμενα
Ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός στέκεται και στις αντιδράσεις των χριστιανών όταν έγινε γνωστό το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη και πολύ αργότερα η ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε. Και λέει χαρακτηριστικά: «Εν ονόματι της λογοτεχνίας, δεν είναι δυνατόν να αδικούμε και να θίγουμε πρόσωπα, τα οποία εκατομμύρια άνθρωποι σέβονται. Ο Νίκος Καζαντζάκης, ο οποίος κηδεύτηκε εκκλησιαστικά και ουδέποτε αφορίστηκε εις την Ορθόδοξη Εκκλησία, προκάλεσε με τα όσα έγραψε κατά φαντασίαν για τον Ιησού Χριστό».
Για να αιτιολογήσει την άποψή του φέρει και παραδείγματα για τα οποία δεν έχει αποδείξεις. «Θα μιλήσω με σκληρή γλώσσα ως δάσκαλος αυτή τη στιγμή. Εάν εγώ μιλήσω για την μητέρα ενός δημοσιογράφου, ενός πολιτικού και πω ότι είναι γνωστή πόρνη, πιστεύω ότι δεν θα μείνει αναπάντητη η πρόκλησή μου αυτή.
Σκηνή από την ταινία που προκάλεσε αντιδράσεις…
Με τα ιερά πρόσωπα δεν μπορούμε ούτε λογοτεχνία να κάνουμε ούτε να παίζουμε. Ας ασχοληθούμε με άλλα πρόσωπα. Δυστυχώς όμως και χριστιανοί ορθόδοξοι με την αντίδρασή τους δημιουργούν προβλήματα που δεν χρειάζονται. Πρόκειται για ζήλο πολλές φορές «ου κατ’ επίγνωσην».
Στέκεται και στον επίμαχο πάπυρο για τον οποίο έγιναν για μία ακόμη φορά αναφορές ότι ο «Ιησούς Χριστός ήταν παντρεμένος».
Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Αυτά έχουν γραφεί από την αρχαιότητα. Προέρχονται από αιρετικούς Γνωστικούς, έτσι ονομάζονται, και κυρίως η προέλευση είναι από το Ταλμούδ των εβραϊκών βιβλίων. Από το σιωνιστικό αυτό βιβλίο, και δε μιλώ αντισημιτικά αυτή τη στιγμή, αλλά ιστορικά, προέρχονται τέτοια θέματα, τα οποία αφού επιστημονικά (και όχι θεολογικά μόνο) δεν κατοχυρώνονται, νομίζω ότι δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται αυτά τα ανιστόρητα και αστήρικτα πράγματα.
Κυρίως, οι μεν γράφοντες γι’ αυτά τα θέματα δείχνουν την άγνοια των επιστημονικών αρχών και την απουσία κάθε σχέσεως με την επιστήμη, εκείνοι δε που τα διαβάζουν, δεν έχουν σχέση με τα ιερά πρόσωπα.
Η Μαρία η Μαγδαληνή, βάσει των ιστορικών πηγών, είναι ένα από τα υπεροχότερα πρόσωπα και γυναικεία πρότυπα της Καινής Διαθήκης. Γι’ αυτό και ήταν πάντα δίπλα στην Παναγία. Έγινε δε και ιεραπόστολος (κήρυξε στη Ζάκυνθο) και θυσιάστηκε για την πίστη του Χριστού», καταλήγει.
