«Γιατί να συμβεί αυτό στον αδερφό μου; Γιατί;». Η αδερφή του νεκρού χειριστή του Apache δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Φίλοι και συγγενείς προσπαθούν να την ηρεμήσουν. Η Ιουλία όμως, όπως είναι το μικρό της όνομα, αδυνατεί να πιστέψει το κακό που έχει βρει την οικογένειά της. «Γιατί; Γιατί;» μονολογεί συνεχώς. Πιάνει το κεφάλι της και σπαράζει από το κλάμα.
Μέσα σε λίγα λεπτά έχασε τον αδερφό της. Ο τρίτος από τα παιδιά της οικογένειας, ο Χρήστος, παρά τον πόνο του, κάνει τα πάντα για να συγκρατήσει την λίγο μεγαλύτερη σε ηλικία αδερφή του. Ώσπου υποκύπτει κι αυτός σε λυγμούς.
Οι γονείς του άτυχου χειριστή, η κυρία Σοφία και ο κύριος Ηλίας, είναι συντετριμμένοι.
Είδαν το παιδί τους να φεύγει για τη δουλειά του αλλά να μην γυρίζει ποτέ πίσω. Άκουσαν το τραγικό συμβάν στην τηλεόραση και μέσα σε λίγα λεπτά πληροφορήθηκαν για το χαμό του γιου τους. Αδιαφορούν, όπως λένε οι γείτονες και άνθρωποι που τους επισκέφθηκαν για να τους πουν συλλυπητήρια, για το εάν η πτώση του ελικοπτέρου οφείλεται σε βλάβη. Ξέρουν ότι δεν θα ξαναδούν το παιδί τους ζωντανό.
Στη γειτονιά του, στου Απόλλωνα Πειραιά, μία μικρή συνοικία ανάμεσα στου Ρέντη και τα Καμίνια, όλοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον άτυχο χειριστή που δεν πρόλαβε να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια. Λένε ότι έφευγε κάθε μέρα για τη δουλειά του και πάντα μιλούσε με τους γείτονες.
Ήταν ένας χαμηλών τόνων άνθρωπος που δεν είχε δώσει ποτέ δικαίωμα. Δεν ενοχλούσε για να μην τον ενοχλούν. Είχε όμως μία μανία που παράλληλα ήταν και η αγάπη του. Λάτρευε το μαύρο χρώμα. Όπως ήταν και το χρώμα του Audi αυτοκινήτου του. Του αυτοκινήτου που πρόσεχε περισσότερο από κάθε τι στη ζωή.
Κι αυτό έκανε πριν φύγει για δουλειά. Πρόσεξε το αυτοκίνητό του για να μην του το γρατζουνίσει κανείς. Αλλά η μοίρα του επεφύλασσε μοιραία κατάληξη. Ο Κώστας, λόγω της συντριβής του Apache στη Πάχη Μεγάρων, δεν επέστρεψε ποτέ στο αμάξι του. Και ποτέ στην πολυαγαπημένη του οικογένεια…
