Η Άννα Βερούλη γεννήθηκε στην Καβάλα και άρχισε τον αθλητισμό σε ηλικία 14 ετών.

Υπήρξε μαζί με τη Σοφία Σακοράφα μία από τις κορυφαίες παγκοσμίως αθλήτριες στο αγώνισμα του ακοντισμού στις αρχές της δεκαετίας του ΄80.

Πώς όμως επέλεξε το συγκεκριμένο άθλημα; Το ακόντιο, όπως έχει πει, σαν άθλημα, ήταν αυτό που πάντα της άρεσε να παρακολουθεί, όταν ο πατέρας της την πήγαινε να δει αγώνες στίβου. Λάτρευε επίσης τον Λεωνίδα, τον Ηρακλή καθώς και άλλους αρχαίους ήρωες της μυθολογίας και γι’ αυτό επέλεξε το αγώνισμα με το οποίο ήταν παθιασμένη.

Έτσι, η Άννα Βερούλη σε μικρό χρονικό διάστημα και πάντα με σκληρή δουλειά, έγινε πρωταθλήτρια Ελλάδας, Βαλκανιονίκης, Μεσογειονίκης, πρωταθλήτρια Ευρώπης (πήρε χρυσό μετάλλιο στους πανευρωπαϊκούς το 1982 και χάλκινο μετάλλιο στο Ελσίνκι το 1983).

Σταμάτησε τον πρωταθλητισμό το 1993 έχοντας στην κατοχή της 118 χρυσά μετάλλια. Άλλωστε, ήταν στις 5 πρώτες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης αθλητριών όλων των ετών.

Από το 1990 όμως η Άννα Βεργούλη ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική, ως εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος στο δήμο Ηρακλείου Αττική με την ιδιότητα της αντιδημάρχου και ήταν κυρίως υπεύθυνη για τα αθλητικά δρώμενα του δήμου. Από το 2002 ήταν αρμόδια στα θέματα αθλητισμού και νεολαίας ως εκλεγμένης νομαρχιακή σύμβουλος (μάλιστα πρώτη σε σταυρούς) στην υπερνομαρχία Αθήνας – Πειραιά με το ψηφοδέλτιο της Φώφης Γεννηματά.

Σήμερα, η πρώην ακοντίστρια μαζί με το σύζυγό της, Νίκο Μιχαλόπουλο, ετοιμάζουν ένα ακόμη παιδικό παραμύθι, η έκδοση του οποίου αναμένεται περίπου το Σεπτέμβριο.

Όπως λέει χαρακτηριστικά στο newsbeast.gr, από το Νοέμβριο του 2006 έχουν αρχίσει να γράφουν βιβλία και μέχρι σήμερα έχουν εκδώσει εφτά.

«Η επαφή μας με τα παιδιά ήταν πάντα έντονη. Και ο Νίκος και εγώ θέλαμε πάντα να ασχοληθούμε με παιδιά. Ο Νίκος ως δάσκαλος και ως αθλητής σκοποβολής αλλά και εγώ, σταματώντας τον αθλητισμό, πέρα από τις δραστηριότητές μου στην τοπική αυτοδιοίκηση, ήθελα να κάνω πάντα κάτι για τα παιδιά», λέει.

Και συνεχίζει: «Τα καλοκαίρια μάλιστα είχα δημιουργήσει ένα πρότυπο αθλητικό κέντρο όπου τα παιδιά έπαιρναν συμβουλές μέσα από διάφορα αθλήματα που έκαναν με τη μορφή τεχνικής για το τι άθλημα ταιριάζει σε κάθε ένα. Έτσι, από τα χέρια μας πέρασαν περισσότερα από 20.000 παιδιά τα τελευταία δέκα χρόνια. Εκτός από αυτό όμως κάναμε και ομιλίες στα σχολεία για τον αθλητισμό και την πορεία στη ζωή που μαθαίναμε εμείς μέσω του αθλητισμού και προσπαθούσαμε έστω και με μία ώρα παρουσία να το περάσουμε στα παιδιά μας. Αυτό τελικά δεν ήταν αρκετό κι έτσι σκεφτήκαμε ότι αυτό που θα ήταν καλό, είναι να μένει και κάτι. Και τι καλύτερο από ένα παιδικό βιβλίο».

Τον ελεύθερό της χρόνο η Άννα Βερούλη, τον περνά όπως ο υπόλοιπος κόσμος. Μόνο με μία διαφορά: «Όταν έχεις κάνει αθλητισμό και είσαι μια φορά αθλητής, είσαι για πάντα αθλητής. Έτσι, γυμνάζομαι συχνά» επισημαίνει. Για να τονίσει ότι αυτό που την χαροποιεί ιδιαίτερα είναι όταν ακούει τον κόσμο να την χαιρετά, λέγοντάς της «Γεια σου Άννα!».

Το μόνο πράγμα που δεν σκέφτεται πάντως η πρώην ακοντίστρια είναι η ενασχόλησή της με την πολιτική.

«Αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτομαι. Όμως, σκέφτομαι ότι υπάρχει και το ποτέ μη λες ποτέ, γι’ αυτό δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια», τονίζει.

Για να επισημαίνει ότι στην πολιτική (και δεν εννοεί τους επικεφαλής της παράταξής της ή τους συναδέλφους της) υπάρχουν άνθρωποι που δεν σου επιτρέπουν να κάνεις έργο. «Έτυχε να γνωρίσω πάρα πολλούς και καλούς ανθρώπους από το χώρο της πολιτικής όμως στα 20 χρόνια της ενασχόλησής μου με τα κοινά, δεν μπορώ τις παρέες. Δηλαδή, αν θέλεις να κάνεις ένα βήμα παραπάνω, οι παρέες σου κόβουν τα πόδια κι εγώ αυτό δεν μπορούσα πια να το αντέξω.

Αυτό για να μην παρεξηγηθώ, δεν αφορά τους συναδέλφους μου στην παράταξη ή τους αρχηγούς της παράταξης μου. Απλά, όταν θέλεις να κάνεις κάτι παραπάνω, κάποιοι σε θέσεις πολύ πιο υψηλές από τις δικές σου, δεν σε αφήνουν να κάνεις πράγματα. Έτσι λοιπόν, εγώ δεν ήθελα η δική μου πορεία να εξαρτάται από αυτούς τους κάποιους».

Δείτε εδώ όλα τα πρόσωπα της στήλης «Πού βρίσκεται σήμερα;».