Όταν κάποιος αποφασίσει να τα παίξει όλα για όλα, ακόμη και με θανάσιμο κίνδυνο για τον ίδιο, λέμε ότι αυτός «βάζει το κεφάλι του στο ντορβά».
Ντορβάς είναι το «ταγάρι», όπως αλλιώς λέγεται το σακούλι, μέσα στο οποίο οι χωρικοί, έβαζαν διάφορα πράγματα. Στη Βυζαντινή Εποχή, όταν οι νησιώτες πιάνανε κάποιο ληστή, εγκληματία, ή πειρατή, του έκοβαν το κεφάλι, το βάζανε μέσα σ’ ένα ντορβά, παστωμένο, για να μη βρομάει και το στέλνανε στην Κωνσταντινούπολη.
Η συνήθεια αυτή έμεινε αργότερα και επί Τουρκοκρατίας, αλλά και στα πρώτα χρόνια μετά την επανάσταση. Όταν ο επικηρυγμένος σκοτωνόταν από άλλο άτομο, αυτός του έκοβε το κεφάλι,το ‘βαζε σε ντορβά, το παρέδιδε στις Αρχές κι έπαιρνε την επικήρυξη ή την αμνηστίαν, αν ήταν κι αυτός ληστής .
Για να επικηρυχθεί, λοιπόν, κανείς σήμαινε πως εκτέθηκε πολύ απέναντι στις Αρχές, τόσο, που να καταντήσει το κεφάλι του, αν τον πιάσουν, στο ντορβά.
