Η οικονομική κρίση ανάγκασε, το τελευταίο διάστημα, τις εταιρίες του ιδιωτικού τομέα να προβούν σε συρρίκνωση υψηλόβαθμων θέσεων εργασίας και οδήγησε πολλά αξιόλογα στελέχη με εμπειρία στην ανεργία. Και όσο η κρίση βαθαίνει και οι ευκαιρίες ανάπτυξης περιορίζονται η εικόνα που συναντάμε καθημερινά είναι η απομάκρυνση της παραγωγικής γενιάς των 45+ και το αναξιοποίητο αλλά πολύ έμπειρο παραγωγικό δυναμικό.
Και παρόλο που τα υψηλόβαθμα στελέχη δηλώνουν έτοιμα να διαπραγματευτούν, για πρώτη φορά, χαμηλότερες αμοιβές, θέσεις στην ιεραρχία και να περάσουν από τον ιδιωτικό στο δημόσιο τομέα, η ελληνική αγορά τους γυρίζει την πλάτη. Από τη μία οι επιχειρήσεις που φοβούνται να προσλάβουν ένα άτομο over qualified γιατί θεωρούν ότι αν η αγορά επανέλθει θα τους «φύγει» και θα πάει σε μία καλύτερη θέση, με υψηλότερες αμοιβές και από την άλλη η κυβέρνηση που δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να εντάξει στελέχη με «βαριά» βιογραφικά στους κόλπους της.
Η αλήθεια είναι ότι από την αρχή της διακυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου το 2009 αρκετά στελέχη της ελεύθερης αγοράς εκδήλωσαν ενδιαφέρον για να αναλάβουν θέσεις ευθύνες σε κυβερνητικά πόστα. Πολλοί από αυτούς, τότε, έστειλαν τα βιογραφικά τους στο opengov προκειμένου να αξιοποιηθούν, με αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν πάνω από είκοσι χιλιάδες βιογραφικά στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης.
Η αλλαγή που θα μπορούσαν να φέρουν αυτά τα στελέχη θα είχε πραγματικά οφέλη για το κράτος και την χώρα συνολικότερα. Οι επαγγελματίες του ιδιωτικού τομέα έχουν μάθει να κρίνονται από το αποτέλεσμα και όχι από την προσπάθεια, τα χρόνια προϋπηρεσίας κλπ. Έχουν μάθει να μάχονται και γνωρίζουν καλά πως «ουδείς αναντικατάστατος», καθώς μονιμότητα στην ελεύθερη αγορά εργασίας δεν υπάρχει, ακόμα και σε επιχειρήσεις με παραδοσιακό και «συντηρητικό» περιβάλλον. Βρίσκονται σε εγρήγορση, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες – αλλά και ρίσκα – σκέφτονται δημιουργικά, δεν φοβούνται τις αλλαγές, παίρνουν αποφάσεις, αντιλαμβάνονται ότι ζουν και δρουν σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Όλοι; Σίγουρα όχι, αλλά πάντως σε κάθε περίπτωση, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από συναδέλφους τους στον δημόσιο τομέα.
Το κράτος – η διοίκηση της χώρας – ομοιάζει (ή θα έπρεπε να ομοιάζει) με μια μεγάλη επιχείρηση. Έτσι, όπως κάθε επιχείρηση που θέλει να επιβιώσει στις μέρες μας, η δημόσια μηχανή καλείται να κάνει ένα εσωτερικό «ξεκαθάρισμα» και να προχωρήσει σε μια τέτοια αναδιάρθρωση που θα τη βοηθήσει να λειτουργεί αποτελεσματικότερα και να γίνει κερδοφόρα.
Μία αναδιάρθρωση τέτοιου τύπου επιφέρει συνήθως πολλαπλά αποτελέσματα: ανακατανομή ρόλων, περικοπές, δημιουργία νέων ρόλων και θέσεων, ανάγκη για πιο ποιοτικές υπηρεσίες. Σε κάθε περίπτωση όμως, μια οποιαδήποτε κρίση μπορεί να αναδειχτεί σε ευκαιρία για προβληματισμό και εν τέλει βελτίωση της υπάρχουσας κατάστασης, είτε μιλάμε για επιχειρήσεις, είτε για φορείς του δημοσίου, είτε για εργαζόμενους – και τελικά εξαρτάται από το πώς θέλει ο καθένας να δει το ποτήρι, μισογεμάτο ή μισοάδειο…
Ρεβέκκα Πιτσίκα
Γενική διευθύντρια της Εταιρίας Επιλογής Στελεχών People for Business
