Περισσότερες από 900 τροπολογίες έχουν προταθεί επί του σχεδίου έκθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τις δραστηριότητες και το μελλοντικό ρόλο της τρόικας. Το σχέδιο αναμένεται να υποβληθεί στην επιτροπή οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου την 24η Φεβρουαρίου.
Όπως αναφέρει στη σημερινή έκδοσή του το έντυπο ευρωπαϊκής ενημέρωσης Europolitique, οι βασικοί εισηγητές Ότμαρ Κάρας από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) και Λιέμ Χοάνγκ Νγκοκ (Σοσιαλδημοκράτες) εξακολουθούν να έχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με τα μέχρι σήμερα πεπραγμένα της τρόικας, αλλά ομονοούν, σύμφωνα με πηγές, ως προς το μελλοντικό της ρόλο στα μέλη της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικές δυσκολίες. Σύμφωνα με τους εισηγητές, η τρόικα αποτελεί ένα ad hoc όργανο, εκτός ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Όμως, η ΕΕ χρειάζεται μια μακροπρόθεσμη λύση για τη διαχείριση μελλοντικών προγραμμάτων διάσωσης, ως μέρος του κοινοτικού κεκτημένου.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Κάρας ζητά τη δημιουργία ενός «Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου». Στις τροπολογίες του, ο ίδιος αναφέρει ότι «το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει να συνδυάζει τους οικονομικούς πόρους του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ) που δημιουργήθηκε για να βοηθήσει τις χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσχέρειες ή κατάσταση πτώχευσης, με την εμπειρία που αποκτήθηκε από την Επιτροπή κατά τα τελευταία χρόνια.
Η Europolitique επισημαίνει επίσης ότι κατά τη διάρκεια των ακροάσεων των αξιωματούχων της τρόικας, προέκυψαν διαφορές μεταξύ των ευρωβουλευτών, σχετικά με το σχήμα που θα αντικαταστήσει την τρόικα. Ο Χοάνγκ Νγκοκ εκτιμά ότι πρέπει να αναληφθεί η δράση της από τον ΕΜΣ, ενώ ο Κάρας προκρίνει μια μέση λύση: το «Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο», το οποίο συνδυάζει τα πλεονεκτήματα και των δύο θεσμικών οργάνων.
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα κανείς από τους εισηγητές δεν υποστηρίζει την πλήρη κατάργηση της τρόικας αμέσως. Αντιθέτως, οι εισηγητές εκτιμούν ότι οι τρεις εταίροι (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ, ΔΝΤ) θα πρέπει να συνεχίσουν το έργο τους στις χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα διάσωσης, αλλά μέσα από «κανόνες σαφείς, διαφανείς και δεσμευτικούς ως προς την αλληλεπίδραση των τριών μερών».
