Η ΕΕ αντιμετωπίζει την κρίση χρέους με εργαλείο την πολιτική λιτότητας. Μια πολιτική που απορρίπτουν οι ευρωπαίοι πολίτες στις περισσότερες χώρες, καταψηφίζοντας τις κυβερνήσεις τους.
Η κυβέρνηση του Μαρκ Ρούτε στην Ολλανδία είναι η όγδοη κυβέρνηση της ΕΕ που αποχαιρετά την εξουσία στα συμφραζόμενα της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη.
Μια κρίση, όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, που έχει βγάλει στους δρόμους εκατομμύρια ανθρώπους από την Αθήνα έως τη Ρώμη και τη Μαδρίτη και έχει οδηγήσει σε πρωτοφανείς κυβερνητικές ανατροπές.
Ενδεικτικό της αποσταθεροποίησης είναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα σημειώνεται διάλυση και ανασύνθεση της υφισταμένης κομματικής γεωγραφίας, με τις δημοσκοπήσεις να θέλουν τουλάχιστον 9 κόμματα στη Βουλή και κανένα από αυτά να μην είναι σε θέση να κυβερνήσει μόνο του.
Στην Ιταλία η κυβέρνηση Μόντι με τους τεχνοκράτες του είναι αντιμέτωπη με μια ισχυρή κοινωνική αντιπολίτευση που αντιδρά στις εργασιακές μεταρρυθμίσεις. Η κρίση χρέους διχάζει και άλλες χώρες της Ευρώπης. Τελευταία παραδείγματα οι γαλλικές εκλογές και η διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού στην Ολλανδία.
Ενισχύονται εντυπωσιακά λαϊκιστικά και ακροδεξιά κόμματα, εντείνοντας τις πιέσεις προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Μια μερίδα οικονομολόγων προειδοποιεί πως εάν αναθεωρηθεί η πολιτική των περικοπών και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, κυρίως στις υπερχρεωμένες χώρες- τότε «η κρίση θα εισβάλει στον πυρήνα της ευρωζώνης».
Από την άλλη πλευρά η βίαιη πολιτική των περικοπών οδηγεί -στις υπερχρεωμένες κυρίως χώρες- στην εξαθλίωση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων και στην ενίσχυση των ακραίων πολιτικών σχηματισμών.
To 18% της ακροδεξιάς Μαρί Λεπέν συνιστά ένα ισχυρό μήνυμα προς την πολιτική τάξη της Γαλλίας. «Μπορεί αυτά τα ακραία κόμματα να μην βρίσκονται στα πρόθυρα της ανάληψης της εξουσίας, αλλά έχουν ισχυρό λόγο, όταν επαναχαράσσονται οι βασικές γραμμές της δημόσιας συζήτησης», παρατηρεί ο γάλλος πολιτικός επιστήμονας Ζαν Υβ Καμύ.
