«Η ελάφρυνση του χρέους είναι πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Μια συμφωνία είναι δυνατή την ερχόμενη εβδομάδα». Με τον τίτλο αυτό η εφημερίδα Λε Φιγκαρό δημοσιεύει άρθρο του Ζαν Ζακ Μεβέλ, ειδικού απεσταλμένου στο ‘Αμστερνταμ.

Σύμφωνα με τον συντάκτη, οι σχέσεις ανάμεσα στο «τρίγωνο της δυσπιστίας», Αθήνα, Βερολίνο και ΔΝΤ, άρχισαν να χαλαρώνουν. Με τίμημα αμοιβαίες παραχωρήσεις, η κυβέρνηση Τσίπρα και οι πιστωτές της, θα μπορούσαν να βγουν από το αδιέξοδο, ήδη από την ερχόμενη Πέμπτη. Θα αποφευχθεί έτσι η ίδια νευρική κρίση του περασμένου καλοκαιριού και θα γίνει το πρώτο βήμα για τη διευθέτηση του δυσεπίλυτου δημόσιου ελληνικού χρέους.

Παρ’ όλα αυτά, όλα εξαρτώνται από τις διαπραγματεύσεις της τελευταίας στιγμής, υποστηρίζει η Φιγκαρό και όπως «τονίζει ο Γερούν Νταϊσελμπλουμ «δεν έχει τίποτα γραφτεί».

Την Παρασκευή όμως στο ‘Αμστερνταμ, οι υπουργοί Οικονομικών έδωσαν τέλος στο βαρύ αδιέξοδο των 9 μηνών, εκτιμώντας ότι «είναι δυνατή μια συμφωνία τις επόμενες μέρες».

« Και η κατάσταση επείγει» τονίζει το δημοσίευμα, «γιατί το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης δεν λειτουργεί (…) ο ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ) δεν έχει αποδεσμεύσει δεκάρα για την Αθήνα, εδώ και τέσσερις μήνες και υπάρχει νέος κίνδυνος να οδηγηθεί η Ελλάδα σε χρεοκοπία, κατά τις ημερομηνίες λήξης των υποχρεώσεων της.

«Δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε το καυτό καλοκαίρι του 2015» δηλώνει ο Φιλανδός υπουργός Αλεξάντερ Στουμπ.

Είναι σίγουρα αυτή η προοπτική του κινδύνου, λέει ο συντάκτης, που οδήγησε τον Αλέξη Τσίπρα, την Κριστίν Λαγκάρντ και καθώς φαίνεται και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο να χαλαρώσουν συγχρόνως στα τρία σημεία που παραλύουν τα πάντα από το φθινόπωρο. Εάν επιβεβαιωθεί η απεμπλοκή, οι πιστωτές θα δώσουν στην Αθήνα την αναμενόμενη επιβεβαίωση καλής διαγωγής για την πρώτη αξιολόγηση και θα ξανανοίξει η κάνουλα των πιστώσεων, γλιτώνοντας τους πάντες από νέους κρύους ιδρώτες.

Αναφορικά με τις υποχωρήσεις κάθε πλευράς, η Φιγκαρό σημειώνει: Η Ελλάδα προτίθεται να αποδεχθεί αυτό που αρνιόταν: Ένα πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 (εκτός εξυπηρέτησης του χρέους).

Επίσης, η Αθήνα θα πρέπει να ετοιμάσει εκ των προτέρων μια λίστα πρόσθετων οικονομιών ισοδύναμων με 2 μονάδες του ΑΕΠ που θα αποτελούν ένα είδος αποθέματος που θα χρησιμοποιείται «αυτόματα» σε περίπτωση «δημοσιονομικής ολίσθησης. Για τους πιστωτές, (το απόθεμα αυτό) αποτελεί ασφάλεια ότι θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω» λέει η Φιγκαρό.

Από την άλλη πλευρά, η Κριστίν Λαγκάρντ και κατά τι λιγότερο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αποσιώπησαν μια από τις πρωταρχικές τους απαιτήσεις : Τη μεταρρύθμιση του δαπανηρού συστήματος συντάξεων. Επισήμως, η απαίτηση αυτή δεν σταμάτησε να υπάρχει (…) αλλά ήταν σαφές ότι το πολιτικό κόστος θα ήταν εκρηκτικό με κίνδυνο να οδηγήσει την κυβέρνηση Τσίπρα σε πρόωρες εκλογές.

«Στην ευρωζώνη ξέρουμε όλοι πόσο είναι δύσκολη μια τέτοια μεταρρύθμιση» φέρεται να δηλώνει ο Γερούν Νταϊσελμπλουμ.

Μια επίσημη δέσμευση για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους, «μη βιώσιμου» σύμφωνα με το ΔΝΤ, είναι μια υπόσχεση που κραδαίνει το Eurogroup από το 2012. Η πρώτη αξιολόγηση θα επιτρέψει να ξεκινήσουν οι συνομιλίες. Αφορούν στην παράταση (χρονική) της εξυπηρέτησης του χρέους και όχι στην ονομαστική του μείωση, την οποίαν αποκλείουν οι πιστωτές. Απομένει να βρεθούν τα περιθώρια ελάφρυνσης, καταλήγει η Φιγκαρό.