Τα supercars που έφεραν καινοτόμες τεχνολογίες στην αυτοκίνηση

Η τεχνολογία σημειώνει άλματα προόδου σε όλους τους τομείς και η αυτοκίνηση δεν θα μπορούσε να μείνει πίσω.

Τα πέντε οχήματα που παρατίθενται παρακάτω έκαναν −το καθένα στην εποχή του− ένα τεχνολογικό άλμα που άλλαξε τον τρόπο κατά τον οποίο σχεδιάζονται και κατασκευάζονται.

Δεκαετία 1960: Lamborghini Miura

Η Miura δεν αποτέλεσε απλώς ένα ριζοσπαστικό άλμα σχεδιασμού, αλλά δημιούργησε την ίδια την κατηγορία των υπέρ-αυτοκινήτων.

Υπήρχαν πολλά γρήγορα εξωτικά αυτοκίνητα και πριν από την Miura, αλλά η μυθική ιταλίδα έθεσε τη βάση όλων των μοντέρνων υπέρ-αυτοκίνητων, από τη Lambrorghini Aventador μέχρι την υβριδική LaFerrari. Με την τοποθέτηση του κινητήρα στο κέντρο, η Lamborghini άνοιξε τις πύλες της κολάσεως, ούσα κάτι ιδιαίτερα ασυνήθιστο εκείνη την εποχή, όπου τα περισσότερα αυτοκίνητα είχαν τον κινητήρα, όπως συνηθίζεται μπροστά. Εν έτει 1965, οι μηχανικοί της Lamborghini τοποθέτησαν τον κινητήρα εγκάρσια στο μήκος του αυτοκινήτου και πίσω από τον οδηγό, βελτιώνοντας έτσι την κατανομή βάρους και επιτρέποντας έτσι έναν πιο μικρό χώρο μηχανής.

Μάλιστα ο χώρος της μηχανής ήταν τόσο περιορισμένος που η ιταλική εταιρία μετά βίας έδεσε τον κινητήρα στη βάση του χωρίς να αφήνει χώρο και για πολλά άλλα. Οι μηχανικοί τελικά τα χώρεσαν όλα μέσα ενώνοντας το κιβώτιο ταχυτήτων με το διαφορικό. Όλα αυτά καλύφθηκαν από ένα αμάξωμα δια χειρός οίκου Bertone, το οποίο έχει μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο όμορφα σχέδια της αυτοκίνησης.

Το σασί της Miura αποκαλύφθηκε το 1965 στο Τορίνο, ενώ το πλήρες πρωτότυπο όχημα αποκαλύφθηκε στην έκθεση αυτοκινήτων της Γενεύης την Άνοιξη του ’66. Το αυτοκίνητο μπήκε στην παραγωγή λίγο αργότερα στο εργοστάσιο του Σαντ’ Αγκάτα της Μπολόνια, όπου συνέχισε να βγαίνει μέχρι το 1972 όπου και αντικαταστάθηκε από την επίσης μυθική Countach.

Δεκαετία 1970: BMW M1

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70, η BMW δεν είχε τη φήμη που έχει σήμερα και προσπαθούσε ακόμα να καθιερωθεί ως μια κυρίαρχη δύναμη μεταξύ των κατασκευαστών. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, η BMW αποφάσισε να φτιάξει ένα υπέρ-αυτοκίνητο.

Μην έχοντας την απαραίτητη εμπειρία για κάτι τέτοιο, ζήτησε τη βοήθεια της Lambrorghini, η οποία σχεδίασε και κατασκεύασε το σασί και το αμάξωμα. Ο κινητήρας όμως ήταν εξ’ ολοκλήρου κατασκευής BMW και για την εποχή ήταν ένα εξαιρετικό τεχνολογικό επίτευγμα. Ο 3,5 λίτρων M88 κινητήρας, με έξι κυλίνδρους σε σειρά, έφερε έξι πεταλούδες −μία για κάθε κύλινδρο−, τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο και το περίφημο σύστημα ψεκασμού καυσίμου Kugelfischer. Με τις παραπάνω καινοτομίες, ο κινητήρας κατάφερνε να αποδώσει 272 άλογα και 33,6 χιλιογραμμόμετρα ροπής. Ο ανταγωνισμός από μεριάς Ferrari και Lambo, ναι μεν είχε περισσότερα άλογα, αλλά χρειαζόταν και τους διπλάσιους κυλίνδρους για να τα βγάλει.

Παρότι το όχημα φαινόταν πολλά υποσχόμενο, τα πράγματα στην πορεία έγιναν περίπλοκα όταν η Lamborghini αποφάσισε λόγω οικονομικών προβλημάτων να απεμπλακεί από το εγχείρημα, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού τη BMW. Έτσι, η τελευταία κατάφερε να κατασκευάσει μόλις 456 κομμάτια και εν μέσω πετρελαϊκής κρίσης εξαιρετικά ελάχιστοι ενδιαφέρθηκαν για το γερμανικό supercar.

Όμως ο κόπος δεν πήγε χαμένος, γιατί η M1 άφησε ως παρακαταθήκη τον κινητήρα της ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για να δώσει πνοή στην πρώτη Μ5 και στο λατρεμένο αγωνιστικό τμήμα M της BMW.

Δεκαετία 1980: Porsche 959

Η 959 που μάλλον παίρνει τα σκήπτρα του μακράν ασχημότερου αυτοκινήτου της πεντάδας μας, ήρθε στην παραγωγή με ένα πλήθος ηλεκτρονικών και gadget, θέτοντας τη βάση για την ευρεία χρήση ηλεκτρονικών συστημάτων στην αυτοκινητοβιομηχανία. Μεταξύ των πολλών καινοτομιών που είχε ήταν η τετρακίνηση μεταβλητής κατανομής ροπής και η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση με ρυθμιζόμενη απόσβεση και ύψος.

Μεγάλο ρόλο έπαιξαν και τα υλικά κατασκευής, όπου μέρη του αμαξώματος ήταν κατασκευασμένα από κέβλαρ και ανθρακονήματα, ενώ οι ζάντες ήταν από μαγνήσιο για να κρατηθεί το βάρος του οχήματος όσο πιο χαμηλά γινόταν.
Η κίνηση στους τέσσερις τροχούς δινόταν μέσω ενός εξατάχυτου κιβωτίου, από έναν υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα 2,8 λίτρων, που απέδιδε 450 άλογα και 51 χιλιογραμμόμετρα ροπής. Αυτά τα μεγέθη ήταν αρκετά για να εκτοξεύσουν την 959 στα 320 xλμ/ώρα, καθιστώντας την το πιο γρήγορο όχημα παραγωγής στον κόσμο εν έτει 1986.

Αρχικά, το όχημα είχε κατασκευαστεί ώστε να πάρει την έγκριση της FIA για αγώνες, αλλά η Porsche προβλέποντας ότι θα έχει μεγάλη απήχηση στους λάτρεις της ταχύτητας με χοντρό πορτοφόλι, αποφάσισε να το βγάλει στην παραγωγή. Μεταξύ των πιο διάσημων κατόχων Porsche 959 συγκαταλλέγεται και ο Bill Gates.

Δεκαετία 1990: McLaren F1

Η McLaren ήταν τόσο εξωτική που χρησιμοποιούσε στο χώρο του κινητήρα φύλλα χρυσού για θερμομόνωση ώστε να μην υπερθερμαίνεται το ανθρακονημάτινο καπό. Σύμφωνα με τους μηχανικούς της McLaren, το «κτήνος» των 6,1 λίτρων κατασκευής BMW, που κρυβόταν στο χώρο του κινητήρα και απέδιδε 627 άλογα και 650Nm ροπής, έβγαζε τόση ζέστη που δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά!

Η χρήση του ανθρακονήματος ήταν εκτενέστατη και στο αμάξωμα και στο σασί, καθιστώντας την F1 το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που κατασκευάστηκε με τη χρήση τόσης ποσότητας υλικού. Το σασί σχεδιάστηκε έτσι ώστε να φέρει ένα ενσωματωμένο roll cage, δημιουργώντας ένα κελί ασφαλείας για τον οδηγό. Αυτό το σύστημα είναι ο πρόγονος της τεχνολογίας LifeDrive της BMW. Επιπλέον, η θέση του οδηγού ήταν στο κέντρο και στο εσωτερικό του οχήματος μπορούσαν να φιλοξενηθούν δύο επιπλέον επιβάτες, ένας αριστερά και ένας δεξιά του οδηγού.

Το συνονθύλευμα των προαναφερθέντων χαρακτηριστικών είχε ως αποτέλεσμα το γρηγορότερο αυτοκίνητο παραγωγής του 20ου αιώνα, με τελική ταχύτητα τα 385 χλμ/ώρα.

Δεκαετία του 2000: Bugatti Veyron

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά αυτού του υπέρ-αυτοκινήτου προκαλούν δέος σε κάθε λάτρη της αυτοκίνησης: 16 κύλινδροι, 4 τούρμπο, 1001 άλογα, αλλά και ένα εκατομμύριο ευρώ.

Η Veyron είναι το απόλυτο όχημα δρόμου κατά τον ίδιο τρόπο που το Concorde ήταν το απόλυτο πολιτικό αεροσκάφος, δηλαδή κατασκευάστηκε για να ανεβάσει τον πήχη της επιστήμης της μηχανολογίας.

Το αφεντικό της VW, η οποία από το 1998 είχε αγοράσει τη Bugatti, αποφάσισε να φτιάξει το γρηγορότερο αυτοκίνητο του κόσμου. Η ιδέα των τεσσάρων υπερσυμπιεστών για τον κινητήρα W16 έμοιαζε αστεία. Όμως όταν οι μηχανικοί κλήθηκαν να χωρέσουν δέκα ψυγεία στο χώρο του κινητήρα ή να φτιάξουν ελαστικά που να μπορούν να αντέχουν για 50 λεπτά την τελική ταχύτητα του οχήματος, σταμάτησαν να γελάνε. Παράλληλα βεβαίως με τη κτηνώδη ισχύ και τη διαστημική τεχνολογία, οι μηχανικοί κλήθηκαν να κάνουν το αυτοκίνητο άνετο και πολυτελές.

Έπειτα από ανελέητο μαστίγωμα των μηχανικών, η αποστολή εξετελέσθη και η αρχική Veyron έφτασε την τελική των 407 χλμ/ώρα. Όταν όμως το SSC Ultimate Aero ξεπέρασε την τελική της πρώτης Veyron, η Bugatti αντεπιτέθηκε με την Veyron Super Sport με την τελική ρεκόρ των 431 χλμ/ώρα!

Στην παρούσα λίστα κάποια στιγμή θα προστεθεί ένα νέο υπέρ-αυτοκίνητο υπερυψηλής τεχνολογίας. Θα είναι ένα υβριδικό ή ένα αμιγώς ηλεκτροκίνητο;

Μόνο ο χρόνος μπορεί να δείξει. Μέχρι τότε υπομονή!