Μέχρι πρόσφατα, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που επισκέπτονταν κάθε χρόνο το αποστακτήριο του Jack Daniel στο Τενεσί των ΗΠΑ, μάθαιναν μια ιστορία που είχε ως εξής: Κάπου στα 1850, όταν ο Daniel ήταν ακόμη μικρό παιδί, βρέθηκε στη δούλεψη του πάστορα Dan Call, ο οποίος είχε στην κατοχή του ένα παντοπωλείο και πουλούσε στο μαγαζί του το ουίσκι που παρασκεύαζε μόνος του. Κοντά του, ο μικρός έμαθε την τέχνη της απόσταξης. Χρόνια αργότερα, ο ίδιος αυτός άνθρωπος θα χάριζε στον κόσμο το κλασικό μπέρμπον, με την ασπρόμαυρη ετικέτα και το χαρακτηριστικό τετράγωνο μπουκάλι. Φέτος, στην 150ή επέτειο του Jack Daniel’s, η εταιρεία που παρασκευάζει το δημοφιλές ουίσκι, βρήκε την ευκαιρία να διηγηθεί μια διαφορετική, περισσότερο περίπλοκη ιστορία: Ο Daniel δεν έμαθε την τεχνική της απόσταξης από τον Dan Call, αλλά από έναν άντρα με το όνομα Nearis Green, που ήταν ένας από τους σκλάβους του Call.
Η καθοριστική συμβολή των σκλάβων στην παρασκευή του ουίσκι
«Ο θείος Nearis είναι ο καλύτερος παρασκευαστής ουίσκι που ξέρω»
Μια ιστορία σχεδόν άγνωστη ακόμη και στους προγόνους του
Ο συγγραφέας Fred Minnick αμφισβητεί ότι μια πλήρης αναγνώριση του καθοριστικού ρόλου των σκλάβων στη δημιουργία του αμερικανικού ουίσκι θα είναι ποτέ εφικτή. «Είναι λυπηρό το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν θα έχουν ποτέ την αναγνώριση που τους αξίζει. Πιθανότατα δεν θα μάθουμε καν το όνομά τους», λέει.