Το «Μήδειας Υλικό» είναι ένα θεατρικό έργο που έχει ανέβει στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, λειτουργώντας πρωτίστως ως μανιφέστο των εξεγερμένων και αδικημένων γυναικών, στο πλαίσιο των μεταγραφών της αρχαίας τραγωδίας. Είναι κι ένα σύμβολο εξέγερσης ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, αποικιοκρατικής εξουσίας και πατριαρχίας.

Η Άντζελα Μπρούσκου, που έχει εντρυφήσει στο αρχαίο δράμα και στην σκηνική του προσέγγιση μέσα από δικές της συνθέσεις, καταπιάνεται φέτος με το έργο του Χάινερ Μύλλερ, «Μήδειας Υλικό» με την Παρθενόπη Μπουζούρη να ξεπερνά γι’ ακόμα μία φορά τα υποκριτικά της όρια και να συγκλονίζει ως Μήδεια.

Με αφορμή την παράσταση, η Παρθενόπη Μπουζούρη μιλά στο Newsbeast.gr, για το έργο του Μύλλερ, την έμφυλη βία, τον ρόλο του θεάτρου απέναντι σε ζητήματα που ταλανίζουν την κοινωνία, αλλά και σε πιο προσωπικό επίπεδο, μας μιλά για την συμμετοχή της στην σειρά «Μάγισσα» ως «Πολυξένη» και πώς ήταν αυτή η πρώτη τηλεοπτική της εμπειρία.

– Με ποια κριτήρια επιλέγετε με την Άντζελα Μπρούσκου το έργο που θα ανεβάσετε;

Είμαστε απ’ τους δημιουργούς που εμπνέονται και οδηγούνται από τα κείμενα. Αφετηρία μας είναι πάντα ένα δυνατό κείμενο με θεματική που ξεπερνάει την επικαιρότητα αλλά μας οδηγεί σε έρευνα και αναζήτηση κάθε φορά γλώσσας κι έκφρασης..

– Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ανεβάσετε το «Μήδειας Υλικό»; Πρόκειται για ένα δύσκολο έργο.

Το Υλικό Μήδειας είναι ένα κείμενο μεταδραματικό και ως τέτοιο δίνει χώρο για να φτιαχτεί μια δραματουργία με σύγχρονες εικόνες και να ανοίξει διάλογο με το κοινό στη συγκεκριμένη Ιστορική στιγμή που οι άξονες του έργου σαν ερωτήματα αναδύονται παντού γύρω μας.

– Δυστυχώς πρόκειται και για ένα εξαιρετικά επίκαιρο έργο, αφού η έμφυλη βία δεν σταματά, ενώ πριν λίγες ημέρες είχαμε και την πέμπτη γυναικοκτονία μέσα στο 2024. Σε αυτές τις συνθήκες το θέατρο λειτουργεί και ως μέσο εκπαίδευσης και αφύπνισης του κοινού; 

Το θέατρο πιστεύω πως έχει σαν πολιτική πράξη δια μέσου της συγκίνησης τη δυνατότητα να αλλάξει και να μετατοπίσει τον θεατή! Και τότε ίσως αυτός να αλλάξει και τον κόσμο.

– Πώς μπορούν οι γυναίκες να επαναστατήσουν ενάντια σε κάθε μορφή βίας και καταπίεσης;

Νομίζω όχι μόνο οι γυναίκες… Υποχρέωση όλων μας είναι να αλλάξουμε την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης, παιδείας και αλλαγής νοοτροπίας

– Η Μήδεια σκοτώνει τα παιδιά της. Αυτό είναι μία πράξη επαναστατική ή εκδικητική; 
Και μια πράξη απόγνωσης…
Που γίνεται εργαλείο εκδίκησης..
Όταν ένας αδικημένος άνθρωπος φτάσει να σκοτώσει ότι αγαπάει περισσότερο..
Πρόκειται για επανάσταση πια..
Είναι μια πράξη πάθους…

– Εσείς έχει χρειαστεί να κάνετε τη δική σας επανάσταση; 
Ναι έκανα τις μικρές μου επαναστάσεις, όταν χρειάστηκε..

– Ποια συναισθήματα σάς γεννιούνται καθώς ενσαρκώνετε τον ρόλο;
Τα συναισθήματα που γεννιούνται στους θεατές έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.. Η δουλειά μου είναι να μεταφέρω την ενέργεια της ηρωίδας που σε ένα πυκνό χώρο και χρόνο λειτουργεί σαν ένα φυσικό φαινόμενο περισσότερο παρά ως πρόσωπο. Εκλύει ενέργεια περισσότερο. Τα συναισθήματα ανήκουν στους θεατές λοιπόν…

– Στη θεατρική σας πορεία σάς βλέπουμε σε δύσκολους και ιδιαίτερους ρόλους. Θα θέλατε κάποια στιγμή να κάνετε και κάτι διαφορετικό; Ας πούμε μία κωμωδία; 
Με ενδιαφέρουν όλα τα ήδη θεάτρου. Η κωμωδία μέσα σε αυτά παρά πολύ!

– Φέτος, εμφανιστήκατε για πρώτη φορά σε τηλεοπτική σειρά, συγκεκριμένα στην Μάγισσα. Τι γεύση σάς άφησε αυτή η εμπειρία;
Νιώθω ευγνώμων και προνομιούχα που έπαιξα σε αυτήν τη σειρά. Καλλιτεχνικά το επίπεδο της ήταν υψηλότατο, η ομάδα που δούλεψε και μπρος και πίσω από τις κάμερες σπουδαία!! Θετικότατη εμπειρία!

– Ο κόσμος μετά τη σειρά σάς αναγνωρίζει περισσότερο στον δρόμο; 
Ναι με αναγνωρίζει και μου δίνει χαρά αυτό. Το μέσον έχει δύναμη μεγάλη. Αν σε μια παράσταση κάθε βράδυ σε βλέπουν 200 άνθρωποι στην τηλεόραση σε βλέπουν 2.000.000 είναι μεγάλη διαφορά.

– Στα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια περιλαμβάνεται η τηλεόραση;   
Φυσικά και περιλαμβάνεται..

– Κλείνοντας, τελικά σήμερα εμείς «σκοτώνουμε» τα παιδιά μας; Και πώς;
Τα παιδιά της ανθρωπότητας τα «σκοτώνουμε» ναι… Όσο το φυσικό περιβάλλον υποβαθμίζεται, όσο η ανισότητα μεγαλώνει. όσο τους παραδίδουμε έναν κόσμο όλο και χειρότερο από αυτόν στον οποίο εμείς ζήσαμε, ναι τα «σκοτώνουμε» αργά και σταθερά..

Πληροφορίες παράστασης

Συγγραφέας: Χάινερ Μύλλερ
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου
Σκηνοθεσία: Άντζελα Μπρούσκου
Φωτογραφίες: Νικολέττα Γιαννοπούλου
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Θέατρο Δωματίου

Ερμηνεύουν: Παρθενόπη Μπουζούρη, Άντριαν Φρίλινγκ, συμμετοχή: Άντζελα Μπρούσκου

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00
Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά

BIOS ΜΑΙΝ STAGE
Πειραιώς 84, 10435, Αθήνα