Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επιβεβαίωσε 43 επιθέσεις εναντίον εγκαταστάσεων υγειονομικής περίθαλψης στην Ουκρανία, που είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 12 άνθρωποι και να τραυματιστούν δεκάδες άλλοι, μεταξύ αυτών υγειονομικοί, δήλωσε ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ Τέντρος Αντάνομ Γκεμπρεγέσους ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών χθες Πέμπτη.
«Σε οποιαδήποτε σύρραξη, οι επιθέσεις εναντίον των υγειονομικών εγκαταστάσεων συνιστούν παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου», είπε ο Τέντρος ενώπιον του 15μελούς συμβουλίου, χωρίς να διευκρινίσει ποιος ευθύνεται για τις επιθέσεις. Ανέφερε επίσης τα ανθρωπιστικά κονβόι του ΟΗΕ δεν μπορούν να εισέλθουν ούτε στη Σούμι, αλλά ούτε και στη Μαριούπολη, εξαιτίας των συνεχόμενων μαχών και των πυκνών πυρών στις δύο περιοχές.
Τεράστιες οι δυσκολίες για τους ηλικιωμένους, οι περισσότεροι από τους οποίους παρέμειναν στην Ουκρανία με «μοναδική συντροφιά τους τον πόλεμο»
Οταν ρωσικά βομβαρδιστικά πέταξαν χαμηλά πάνω από την πόλη της και ο βομβαρδισμός έγινε ανυπόφορος, η Λιουντμίλα Κραβτσόβα μάζεψε τα πράγματά της σε μια μικρή βαλίτσα και πήγε με το τρένο στην ασφαλέστερη δυτική Ουκρανία.
Το βαγόνι ήταν γεμάτο με παιδιά και γυναίκες και οι άνδρες, σε μάχιμη ηλικία, οι οποίοι έμειναν πίσω για να αντιμετωπίσουν τις ρωσικές δυνάμεις, ουσιαστικά απουσίαζαν από το τρένο της φυγής. Το ίδιο όμως και ένα άλλο τμήμα της ουκρανικής κοινωνίας.
Η Κραβτσόβα, μια 67χρονη συνταξιούχος λογίστρια, λέει ότι ήταν μια από τους τρεις επιβάτες μεγαλύτερης ηλικίας.
«Οι ηλικιωμένοι δεν πάνε πουθενά και (μένουν) με μοναδική συντροφιά τους τον πόλεμο», λέει η ίδια.
Ενας στους τέσσερις ανθρώπους στην Ουκρανία είναι 60 ετών και άνω, σύμφωνα με κυβερνητικές στατιστικές, και πολλοί από αυτούς ήταν ήδη φτωχοί και ευάλωτοι πριν από τη ρωσική εισβολή στις 24 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Εθνη και άλλους ειδικούς.
Έκτοτε περίπου τρία εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, αλλά πολλοί γηραιότεροι είναι πολύ άρρωστοι ή ακινητοποιημένοι για να κάνουν το επίπονο αυτό ταξίδι. Αλλοι έχουν αρνηθεί να εγκαταλείψουν τα αγαπημένα τους σπίτια, ακόμη και αν η σύγκρουση τους έχει κυκλώσει.
Η Ουκρανία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ηλικιωμένων που επηρεάστηκε από πόλεμο σε σχέση με όποια άλλη χώρα, σύμφωνα με το HelpAge International, ένα παγκόσμιο δίκτυο ομάδων στήριξης που δραστηριοποιείται στην πρώην σοβιετική δημοκρατία από το 2014.
Η ίδια πηγή αναφέρει ότι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι συχνά παραμελούνται στη διάρκεια ανθρωπιστικών κρίσεων ή οι ειδικές διατροφικές ή ιατροφαρμακευτικές ανάγκες τους δεν υπολογίζονται.
Ιδιαίτερα σε επαρχιακές περιοχές της Ουκρανίας, η πλειονότητα εκείνων που μένουν πίσω είναι πιο μεγάλης ηλικίας και η παροχή βοήθειας σε εκείνους καθώς κλιμακώνεται η σύγκρουση θα είναι μια πρόκληση, λέει ο Τζάστιν Ντέρμπισαϊρ, ο επικεφαλής της HelpAge International.
«Θα υπάρξει τεράστια ανάγκη. Θα δούμε τεράστια προβλήματα που αφορούν πείνα και ιατροφαρμακευτικές προμήθειες».
Πολλοί μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, ήδη με εύθραυστη υγεία, έχουν φθάσει στο Λβιβ της δυτικής Ουκρανίας, όπου οι ρωσικές δυνάμεις δεν έχουν επιχειρήσει μέχρι σήμερα.
Η Κραβτσόβα πέρασε έντρομη πολλές ημέρες μέσα σε ένα υπόγειο καταφύγιο στη μικρή πόλη Μπαρβίνκοβε της ανατολικής Ουκρανίας με ρουκέτες και οβίδες να εκρήγνυνται απ΄έξω. «Είχαμε τόσο όμορφη ζωή πριν από τον πόλεμο», λέει.
Μια ημέρα περίπου αργότερα καθόταν σε ένα παγκάκι έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Λβιβ περιμένοντας την κόρη της Οξάνα.
Ερωτηθείσα γιατί δείχνει τόσο ευδιάθετη, απαντάει ότι μόλις συνάντησε έναν τραυματισμένο στρατιώτη ο οποίος είχε γυρίσει από το μέτωπο. «Μου είπε, “Θα τον κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο”. Και τον πιστεύω».
Λέει ότι θα μείνει με την κόρη της στο Τερνόπιλ, μια γειτονική πόλη, και δεν θα πάει στο εξωτερικό. «Αν ήμουν νεότερη, ίσως να εξέταζα να πάω στο εξωτερικό. Αλλά αυτή είναι η γη μου».
«Είμαστε όσο εξουθενωμένοι»
Ο Μπόρις Μοσίρ, 79 ετών, ο οποίος περπατάει με μπαστούνι, κάθεται ήσυχα σε μια γειτονική αίθουσα αναμονής με τον γιό του Ιχόρ.
Ζούσαν μαζί στο Ιζιούμ, μια ακόμη πόλη της ανατολικής Ουκρανίας που έχουν πλήξει οι ρωσικές δυνάμεις.
Το συγκρότημα κατοικιών όπου διέμεναν δεν έχει καταφύγιο ούτε υπόγειο. Στη διάρκεια του σχεδόν ασταμάτητου βομβαρδισμού κρύβονταν στο μπάνιο με μαξιλάρια πάνω στα κεφάλια τους.
«Δεν μπορώ να πιστέψω ότι επιζήσαμε. Είμαστε τόσο εξουθενωμένοι. Θέλουμε απλώς να καθίσουμε και να πάρουμε μια ανάσα», λέει ο 79χρονος.
Ο Μοσίρ πάσχει από καρκίνο του προστάτη, αλλά όπως λέει του έχουν τελειώσει τα φάρμακα για την θεραπεία του.
Είχε προγραμματισμένη ιατρική επίσκεψη σε ένα νοσοκομείο στο γειτονικό Χάρκοβο, αλλά αυτή η πόλη, η δεύτερη μεγαλύτερη της χώρας, έχει καταστραφεί από τους ρωσικούς βομβαρδισμούς.
«Δεν ξέρω αν ο γιατρός μου είναι ζωντανός ή νεκρός», λέει.
Ο πόλεμος έχει επίσης δημιουργήσει νέες προκλήσεις για τον 78χρονο Γιούρι Βάσκο, καθηλωμένο σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Ο ίδιος και ο γαμπρός του Σέρχι Κρίλοφ εγκατάλειψαν το Μικολάιβ, μια πόλη λιμάνι στη Μαύρη Θάλασσα που έχει γίνει θέατρο σφοδρών ρωσικών επιθέσεων.
Ο Βάσκο ήθελε να πάει στην κόρη του Ραΐσα που ζει στην γειτονική Πολωνία, αλλά ο γαμπρός του δεν μπορούσε να τον μεταφέρει εκεί, επειδή οι άνδρες σε μάχιμη ηλικία δεν επιτρέπεται να φύγουν από την Ουκρανία.
Και έτσι ο Βάσκο κατέφυγε σε μια εκκλησία στο Λβιβ για τρεις ημέρες για να κοιμηθεί εκεί περιμένοντας την κόρη του να έρθει για να τον πάρει μαζί της στην Πολωνία.
Ο Βάσκο, ο οποίος πριν από μερικά χρόνια υπέστη εγκεφαλικό, λέει ότι νιώθει προδομένος από την Ρωσία και απογοητευμένος από την ίδια του τη χώρα.
«Τους ηλικιωμένους δεν τους έχουν καθόλου ανάγκη», λέει προσπαθώντας να κρύψει τα δάκρυά του.
