Οι περισσότεροι έχουμε έστω και ακουστά τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang), σύμφωνα με την οποία όλο το υλικό του σύμπαντος ήταν συγκεντρωμένο σε ένα σημείο κάτω από πάρα πολύ υψηλή πυκνότητα και δημιουργήθηκε όπως το γνωρίζουμε σήμερα μετά από μια έκρηξη.

Υπάρχει ωστόσο ένα ερώτημα γύρω από τη θεωρία του Big Bang που οι γνωστοί νόμοι της Φυσικής δε μπορούν να εξηγήσουν: τι ήταν αυτό το «τίποτα» που υπήρχε πριν από «τα πάντα»;

Όπως αναφέρει σε άρθρο της η Amy Teitel στην ιστοσελίδα Motherboard, ορισμένοι κοσμολόγοι προτείνουν ένα εντελώς καινούριο μοντέλο γύρω από τη δημιουργία του σύμπαντος.

Σύμφωνα με αυτούς αντί για μια Μεγάλη Έκρηξη, το σύμπαν δημιουργήθηκε από τα συντρίμμια που εκτινάχτηκαν όταν ένα αστέρι τεσσάρων διαστάσεων κατέρρευσε και μετατράπηκε σε μια μαύρη τρύπα.

Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης πρωτοεμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920 με τις μελέτες του φυσικού LeMaître και γνώρισε μεγάλη αναγνώριση τη δεκαετία του 1960. Εξηγεί ορισμένα φαινόμενα που παρατηρούν οι επιστήμονες στον Κόσμο, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι ο χώρος διαστέλλεται, όμως αφήνει αναπάντητα άλλα ερωτήματα.

Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης δεν εξηγεί για παράδειγμα γιατί ένα τόσο βίαιο γεγονός, δημιούργησε ένα σύμπαν με τέτοια ομοιομορφία στη θερμοκρασία. Η πιο κοινή εξήγηση είναι ότι κάποια άγνωστη ενέργεια έκανε το νεαρό σύμπαν να διασταλλεί ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός, κάτι που θα μπορούσε να επιτρέψει τη δημιουργία ενός μικρού χώρου με ομοιόμορφη θερμοκρασία, δηλαδή το χώρο του σύμπαντος που ζούμε και γνωρίζουμε σήμερα.

Το κυρίως ερώτημα που μένει αναπάντητο όμως είναι τι συνέβη τη στιγμή που έγινε η έκρηξη, με αποτέλεσμα όλες οι εξηγήσεις για το ζήτημα της ομοιόμορφης θερμοκρασίας να παραμένουν απλά… θεωρίες.

Ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο, όμως, μπορεί να λύσει όλα αυτά τα προβλήματα. Έχοντας αυτό το ερώτημα στο μυαλό του ο αστροφυσικός στο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής (Perimeter Institute for Theoretical Physics) στο Waterloo του Καναδά, Niayesh Afshordi, και οι συνάδελφοί του ανέτρεξαν σε μια μελέτη του 2000 που υποστήριζε ότι το τριών διαστάσεων σύμπαν είναι μια μεμβράνη που επιπλέει μέσα σε ένα άλλο σύμπαν, το οποίο αποτελείται από τέσσερις χωρικές διαστάσεις.

Προχωρώντας ακόμη παραπέρα αυτήν την ιδέα του σύμπαντος τεσσάρων διαστάσεων, η ομάδα του Afshordi υποστηρίζει ότι αν αυτό το σύμπαν περιείχε αστέρια τεσσάρων διαστάσεων, αυτά θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μαύρες τρύπες τεσσάρων διαστάσεων. Και όπως συμβαίνει με τις μαύρες τρύπες τριών διαστάσεων στο σύμπαν μας, αυτές οι μαύρες τρύπες των τεσσάρων διαστάσεων, θα μπορούσαν θεωρητικά να εκραγούν όπως τα σούπερνοβα, εκτινάσσοντας βίαια τα εξωτερικά τους στρώματα.

Στο σύμπαν οι μαύρες τρύπες έχουν ένα σφαιρικού σχήματος «ορίζοντα γεγονότων», ένα «σημείο χωρίς επιστροφή» από όπου ούτε το φως δεν μπορεί να ξεφύγει. Οι μαύρες τρύπες τριών διαστάσεων του σύμπαντος δημιουργούν ορίζοντες γεγονότων δύο διαστάσεων.

Η νέα θεωρία αναφέρει ότι σε ένα σύμπαν όπου υπάρχουν μαύρες τρύπες τεσσάρων διαστάσεων, ο ορίζοντας γεγονότων τους πιθανώς να είναι ένα αντικείμενο τριών διαστάσεων, μια δομή που οι επιστήμονες ονομάζουν «υπερσφαίρα».

Κάπως έτσι, μια μαύρη τρύπα τεσσάρων διαστάσεων θα μπορούσε να εξηγήσει το σύμπαν στο οποίο ζούμε.

Όταν η ομάδα του Afshordi πραγματοποίησε προσομοιώσεις της κατάρρευσης ενός άστρου τεσσάρων διαστάσεων βρήκε, ότι το εκτινασσόμενο υλικό δημιουργούσε μια μεμβράνη τριών διαστάσεων, η οποία διασταλλόταν, κάτι που πλησιάζει πολύ στο «μοντέλο» του σύμπαντος που έχουμε τώρα.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία λοιπόν, συνεχίζει το δημοσίευμα, το σύμπαν μέσα στο οποίο ζούμε, είναι η μεμβράνη τριών διαστάσεων που εκτινάχτηκε από μια μαύρη τρύπα τεσσάρων διαστάσεων και αυτό που μέχρι τώρα οι επιστήμονες αποκαλούσαν ως Μεγάλη Έκρηξη δεν ήταν παρά μια οφθαλμαπάτη.

Ετσι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι πιθανό το δικό μας σύμπαν να είναι στην πραγματικότητα μια «υπερσφαίρα» ενός άλλου σύμπαντος.

Αυτή η θεωρία απαντά σε ορισμένα ερωτήματα, όμως όπως και η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, αφήνει επίσης κάποια άλλα αναπάντητα, με αποτέλεσμα η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης να εξακολουθεί να αποτελεί το μεγαλύτερο κοσμολογικό μοντέλο, καταλήγει το άρθρο.