Σε μία ταινία που «έσπασε τα ταμεία» το 1998 ο πρωταγωνιστής Μπρους Γουίλις και η παρέα του έσωσαν τον πλανήτη μας από μία επερχόμενη καταστροφή. Στην ταινία «Αρμαγεδδών» μία επίλεκτη ομάδα προσεδαφίστηκε πάνω σε έναν αστεροειδή με σκοπό να πυροδοτήσουν μία βόμβα που θα τον «σπάσει» σε δύο κομμάτια, τα οποία θα περάσουν ξυστά από τη Γη. Αυτό όμως θα μπορούσε να συμβεί στην πραγματικότητα και να σωθεί ο πλανήτης από έναν αστεροειδή που κατευθύνεται προς τη Γη;
Τέσσερις νεαροί μεταπτυχιακοί φοιτητές φυσικής δημοσίευσαν στο περιοδικό φυσικής «Journal of Special Physics Topics» του βρετανικού πανεπιστημίου του Λέστερ δύο μελέτες με τους χαρακτηριστικούς τίτλους «Θα μπορούσε ο Μπρους Γουίλις να σώσει τον κόσμο;» και «Θα μπορούσε ο Μπρους Γουίλις να προβλέψει το τέλος του κόσμου;».
Κάνοντας υπολογισμούς με βάση το μέγεθος του αστεροειδούς (όπως αυτός εμφανίζεται στην ταινία), την πυκνότητα των υλικών του, την ταχύτητα και την απόστασή του από τη Γη, οι ερευνητές εκτιμούν ότι, για να σπάσει στα δύο ο αστεροειδής, χρειαζόταν μια έκρηξη όπου θα εκλυόταν κινητική ενέργεια 800 τρισεκατομμυρίων τερα-τζάουλ. Αντίθετα, η συνολική έκλυση ενέργειας από τον «Μεγάλο Ιβάν», τη βόμβα υδρογόνου ισχύος 50 μεγατόνων που εξερράγη σε δοκιμή της ΕΣΣΔ το 1961, έφθασε μόλις τα 418.000 τερα-τζάουλ.
Με τόσο μικρή έκλυση ενέργειας, όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, η μόνη λύση για να πετύχει μία αποστολή τύπου «Αρμαγεδδώνα», θα ήταν η έκρηξη να γίνει πολύ έγκαιρα, δηλαδή πολύ μακριά από τη Γη, όταν ο αστεροειδής θα βρισκόταν ακόμα στις εσχατιές της Ζώνης Κούιπερ, της περιοχής του ηλιακού μας συστήματος πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, κοντά στην περιοχή του Πλούτωνα. Όμως αν και η Ζώνη Κούιπερ περιέχει διάφορα παγωμένα σώματα και κομήτες, περιλαμβάνει ελάχιστους αστεροειδείς με υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο (όπως αυτός στην ταινία), άρα θα ήταν απίθανο ο εν λόγω αστεροειδής να έρχεται από τόσο μακριά (πιο πιθανό θα ήταν να προέρχεται από την πιο κοντινή «πυκνοκατοικημένη» ζώνη των αστεροειδών μεταξύ ‘Αρη-Δία).
Όπως είπε ο Μπεν Χιλ, ένας από τους νεαρούς φυσικούς, σε αυτή την περίπτωση ο Μπρους Γουίλις (ή ο όποιος πραγματικός «διάδοχός» του) δεν θα είχε αρκετό χρόνο να ταξιδέψει μέχρι τον αστεροειδή και να πυροδοτήσει τη βόμβα και μάλιστα στο κατάλληλο σημείο.
Μια εναλλακτική λύση θα ήταν, σύμφωνα με τον Χιλ, να «εκτροχιαστεί» ο αστεροειδής με κάποιο προωστικό μέσο που θα προσκολλάτο πάνω του. Όμως και πάλι, για να πετύχει κάτι τέτοιο, θα απαιτείτο αφενός πολύ έγκαιρος εντοπισμός της επερχόμενης απειλής από το διάστημα και, αφετέρου, να προϋπάρχει η κατάλληλη προετοιμασία και ο σχεδιασμός για το τι ακριβώς θα έπρεπε να γίνει στην περίπτωση που η επιβίωση της ανθρωπότητας ξαφνικά κρεμόταν από μια κλωστή.
