Η πνευματική καθοδήγηση σημαίνει συνήθως κάτι άλλο, αν και στα μυαλά των παρακάτω διασημοτήτων διαστρεβλώθηκε όσο να πεις ο όρος καταλήγοντας να σημαίνει κάτι ολότελα διαφορετικό!
Κι έτσι μετατράπηκαν σε απλά σκεύη για τα υπερβατικά πνεύματα που τους χρησιμοποίησαν ως φτηνά μέσα για να μεταφέρουν στα εγκόσμια τα παραφυσικά μηνύματά τους.
Έγιναν άθελά τους μέντιουμ δηλαδή, γεφυρώνοντας τους κόσμους νεκρών και ζωντανών.
Κι αν στον 18ο και 19ο αιώνα το κοινότερο πνεύμα που εισέβαλε στην ψυχή των ζώντων ήταν ο ίδιος ο Ουίλιαμ Σέξπιρ(!), εμείς θα μιλήσουμε για σαφώς λιγότερο γνωστά φαντάσματα που έπληξαν όμως πολύ διασημότερους ανθρώπους…
Ο Καρλ Γιουνγκ και ο Φιλήμων του
Ήταν το 1917 όταν ο κορυφαίος ψυχαναλυτής και ψυχοθεραπευτής Καρλ Γιουνγκ είδε ένα ολοζώντανο όνειρο: ο ουρανός ήταν γεμάτος από καφέ χωμάτινους σβώλους, οι οποίοι έσπαγαν αποκαλύπτοντας μπλε νερό, μόνο που το νερό ήταν τελικά ο καταγάλανος ουρανός. Ένα φτερωτό πλάσμα ενυπήρχε εκεί μέσα, ένας γέρος άνθρωπος με κέρατα ταύρου δηλαδή, ο οποίος κρατούσε τέσσερα κλειδιά και το ένα το είχε στο χέρι σαν να έκανε να ανοίξει μια πόρτα. Τα φτερά του άντρα έμοιαζαν πολύ με τα χρωματιστά φτερά της αλκυόνας.
Ο Γιουνγκ ζωγράφισε λέει τα φτερά του θαλασσοπουλιού και βρήκε αργότερα μια νεκρή αλκυόνα στην κήπο της οικίας του δίπλα σε μια λίμνη, πράγμα αρκετά περίεργο, μιας και κανένα ψαροπούλι δεν κατοικεί πλησίον της Ζυρίχης! Ο ογκόλιθος της αναλυτικής ψυχολογίας ονόμασε το φτερωτό ον «Φιλήμων», ο οποίος εμφανίστηκε στο περιβόητο «Μαύρο Βιβλίο» (χωρίς τα φτερά του) ως σύμβολο πνευματικής ενόρασης και οξυδέρκειας, λειτουργώντας πια ως δάσκαλος του ψυχαναλυτή στα απάτητα εδάφη του ασυνειδήτου!
Σύντομα ο Γιουνγκ θα είχε στα χέρια του το πλήρες βιογραφικό του Φιλήμονα, ο οποίος είχε εξελιχθεί από βιβλικές μορφές (πιθανότατα τον προφήτη Ηλία), αν και όπως έγραφε ο ψυχαναλυτής, ο Φιλήμονας ήταν παγανιστής, περιχαρακωμένος στην ελληνική ειδωλολατρία και τον γνωστικισμό. Ο Φιλήμων ήταν αυτός που μύησε τον Γιουνγκ σε μια σειρά από όρους της αναλυτικής του σκέψης, καθώς ο ψυχαναλυτής διατεινόταν διαχρονικά ότι ο Φιλήμονας δεν ήταν γέννημα του ασυνειδήτου του αλλά μια σχεδόν αυθύπαρκτη ψυχική οντότητα…
Ο Τζιμ Μόρισον και οι Ινδιάνοι
«Την πρώτη φορά που ανακάλυψα τον θάνατο», είπε ο Τζιμ Μόρισον, «εγώ, η μητέρα και ο πατέρας μου, αλλά και η γιαγιά και ο παππούς μου, ταξιδεύαμε μέσα στην έρημο τη χαραυγή». Έτσι άρχισε ο θρυλικός frontman των Doors την υπερβατική διήγησή του. Ήταν το 1947 όταν ο τετράχρονος Τζιμ περνούσε με τη φαμίλια του από το Νέο Μεξικό και συνάντησαν έναν μικρό αριθμό ινδιάνων Πουέμπλο που έμοιαζαν να είχαν χτυπηθεί από αυτοκίνητο.
Ήταν διασκορπισμένοι σε όλο τον δρόμο και αιμορραγούσαν ακατάσχετα. Συνέχισε λοιπόν ο Μόρισον ως εξής: «Δεν ήμουν παρά παιδί, κι έτσι έπρεπε να καθίσω στο αμάξι μέχρι να πάνε να δουν ο μπαμπάς και ο παππούς μου τι είχε συμβεί … Εγώ δεν είδα τίποτα. Το μόνο που έβλεπα ήταν μια αστεία κόκκινη μπογιά και ανθρώπους να κείτονται αριστερά και δεξιά».
Ο Μόρισον είπε όμως ότι μπορούσε να νιώσει τις δονήσεις γύρω του και ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκε φόβο. Και σε μια ακριβώς στιγμή, ένιωσε σαν να εισέβαλε η ψυχή ενός ή περισσότερων ινδιάνων μέσα στο σώμα του! Κατά τη διήγησή του, ο ίδιος δεν ήταν παρά ένα σφουγγάρι έτοιμο να απορροφήσει τα πνεύματα. Όπως ξέρουμε, ο Τζιμ είχε ένα ειλικρινές ενδιαφέρον για τις τελετές των ινδιάνων και τον σαμανισμό εκεί προς τα τέλη της ζωής του, καθώς στις μετασχηματιστικές ιδιότητες του σαμανισμού έβλεπε τον ιδανικό τρόπο για να γίνουν πράξη οι φαντασιώσεις κάποιου. Γι’ αυτό εξάλλου και θεωρούσε τον εαυτό του «ηλεκτρικό σαμάνο»…
Ο Γέιτς και ο Τζορτζ
Ο μεγάλος ιρλανδός ποιητής Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, στο πλαίσιο των αποκρυφιστικών ερευνών του, επισκέφτηκε κάποια στιγμή ένα γνωστό μέντιουμ της εποχής, την Τζεραλντίν Κάμινς. Η μεγάλη πνευματίστρια είχε προφητεύσει τον θάνατο του αδερφού της στον Α’ Παγκόσμιο και απέκτησε φήμη και δόξα, γι’ αυτό και την επισκέφτηκε ο Γέιτς που έψαχνε πολύ τα παραψυχικά ζητήματα.
Στη συνεδρία τους, η Κάμινς κάλεσε ένα πνεύμα, τον Τζορτζ, ο οποίος χρησιμοποιώντας τον νου και το χέρι του μέντιουμ έγραφε μηνύματα μέσω της «αυτόματης γραφής». Ο Τζορτζ μίλησε για μια φυλή που ζούσε σε ένα αρχαίο κάστρο και έκπληκτος ο Γέιτς αποκάλυψε πως αυτό ήταν πράγματι το θέμα του βιβλίου στο οποίο εργαζόταν εκείνη την εποχή.
Πεπεισμένος ο Γέιτς ότι ο Τζορτζ ήταν το αλλόκοσμο alter ego του, καθώς πώς αλλιώς θα μπορούσε να ξέρει το θέμα του αδημοσίευτου πονήματός του, απέκτησε στενή σχέση με το μέντιουμ, καλώντας πια το πνεύμα συχνά-πυκνά. Αργότερα ο ποιητής ισχυρίστηκε ότι ο Τζορτζ δεν ήταν παρά ον του δικού του πνεύματος…
Ο Τόμας Στιντ και το πνεύμα της δημοσιογραφίας
Ο Ουίλιαμ Τόμας Στιντ, ο πιονέρος της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας, ήταν ένας βρετανός εκδότης της Βικτοριανής Εποχής που έγινε μεγάλο όνομα με τη «νέα δημοσιογραφία» του, τον προάγγελο του σημερινού σκανδαλοθηρικού Τύπου. Ο δημοσιογράφος μίλησε για πολλά και διάφορα, από τις τουρκικές θηριωδίες του 1876 μέχρι και το πρόβλημα της παιδικής πορνείας στο Λονδίνο της εποχής, αν και για τους γνωστούς και φίλους ήταν ακόμα γνωστότερος για τις πνευματιστικές του αναζητήσεις.
Από το 1897 και μετά, ο Στιντ δημοσίευσε έναν καλό αριθμό μηνυμάτων από τη νεκρή αμερικανή δημοσιογράφο Τζούλια Έιμς, τα οποία συγκεντρώθηκαν αργότερα στον ξεχωριστό τόμο «Μετά τον Θάνατο: Γράμματα από την Τζούλια». Τα μηνύματα αυτά του τα αποκάλυψε το πνεύμα της Τζούλια με τη μέθοδο της «αυτόματης γραφής», καταλαμβάνοντας δηλαδή το μυαλό και το χέρι του Στιντ! Όπως είπε ο ίδιος, η συνομιλία με το πνεύμα της δημοσιογράφου δεν ήταν αποτέλεσμα της συνείδησής του, αλλά έξοχο παράδειγμα επικοινωνίας με τον άλλο κόσμο.
Κάθε σκεπτικισμό που μπορεί να είχε ο Στιντ για τα παραψυχικά φαινόμενα ξεθώριασε όταν πέθανε ο μεγάλος του γιος τον Δεκέμβριο του 1907, καθώς πλέον λάμβανε κάθε βδομάδα ανελλιπώς μηνύματα από το πνεύμα του αδικοχαμένου παιδιού του. Δύο χρόνια αργότερα, ο Στιντ ίδρυσε το «Γραφείο της Τζούλια», μια υπηρεσία που επέτρεπε «σε όσους είχαν χάσει αγαπημένα πρόσωπα … να έρθουν σε επαφή μαζί τους», καθώς η ίδια η Τζούλια τον παρακίνησε για κάτι τέτοιο. Το 1912, ο Στιντ έχασε τη ζωή του στο ναυάγιο του Τιτανικού…
Η Έλεν Σμιθ και οι Αρειανοί
Κατά τη διάρκεια μιας πνευματιστικής συνεδρίας τη δεκαετία του 1890, το περιβόητο μέντιουμ της Ελβετίας Έλεν Σμιθ ισχυρίστηκε ότι είχε ταξιδέψει νοητικά στον πλανήτη Άρη και συνομίλησε με τους κατοίκους του. Αφού τα είπε με τους Αρειανούς για λίγα λεπτά, μιλώντας σε μια ακατάληπτη γλώσσα, κάποια στιγμή βροντοφώναξε εξοργισμένη: «Αρκετά! Μου λέτε τέτοια λόγια που δεν θα μπορώ ποτέ να τα επαναλάβω»!
Το μέντιουμ μίλησε λέει τέσσερις εξωγήινες γλώσσες, τα αρειανά, τα υπερ-αρειανά, τα ουρανικά και τα σεληνιακά. Κι αυτό θα ήταν όλο, αν δεν επενέβαινε ο ελβετός ψυχολόγος Τομά Φλουρνουά, ο οποίος μελέτησε 40 τέτοιες εξωγήινες συνεδρίες της Σμιθ και κατέγραψε 160 περίπου αρειανές λέξεις, προσπαθώντας να αναλύσει τη δομή τους. Ο μελετητής κατέληξε ότι εκτός από το λεξιλόγιο, η δομή της εξωγήινης γλώσσας του μέντιουμ ήταν πανομοιότυπη με τη γαλλική (γραμματική, συντακτικό κ.λπ.)! Όταν η Σμιθ έγραψε ό,τι θυμόταν από τη γλώσσα των Αρειανών, τα περίεργα ορνιθοσκαλίσματά της θύμιζαν στη λεξιλογική λειτουργία τους επίσης τα γαλλικά.
Κι ενώ οι περισσότεροι αποκήρυξαν τις συνομιλίες της με τους Αρειανούς ως φάρσα ή απλή βλακεία, το γεγονός παραμένει ότι η σφιχτοδεμένη γλώσσα που απέδωσε έβγαζε γλωσσολογικό νόημα. Σε κατοπινές συνεδρίες της μάλιστα ομάδα γλωσσολόγων προσπαθούσε να καταγράψει την εξώκοσμη επικοινωνία, αν και εκείνη μιλούσε τόσο γρήγορα (και άπταιστα!) που δεν προλάβαιναν να ακούσουν τι έλεγε.
Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι επρόκειτο για άλλο ένα παράδειγμα γλωσσολαλίας, της εκφορά ακατανόητων φραστικών διατυπώσεων δηλαδή που συναντούμε κατά τη διάρκεια θρησκευτικών διεγέρσεων, αν και γλωσσολογικά μιλώντας η ακατανόητη γλώσσα της Σμιθ έστεκε και παραέστεκε…
