Ο Daniel Psenny είναι δημοσιογράφος της γαλλικής εφημερίδας Le Monde και μένει πίσω από τον συναυλιακό χώρο Bataclan, ένα από τα σημεία των τρομοκρατικών επιθέσεων που συντάραξαν χθες το Παρίσι. Κατεβαίνοντας στο δρόμο για να βοηθήσει τους τραυματίες δέχθηκε και ο ίδιος μια σφαίρα στο μπράτσο, μεταφέρθηκε στις 3 τη νύχτα στο νοσοκομείο και σήμερα επρόκειτο να χειρουργηθεί- όπως και ακόμα τουλάχιστον τριάντα τραυματίες από το χώρο αυτό. Είναι ο άνθρωπος που κατέγραψε σε αυτό το συγκλονιστικό βίντεο τις στιγμές πανικού και χάους κατά την εκκένωση του Bataclan, με ανθρώπους να κρέμονται από τα παράθυρα, πτώματα να κείτονται και άλλους να σέρνουν τραυματίες στο δρόμο αφήνοντας σημάδια από αίμα. Αυτή είναι η αφήγησή του για όσα έγιναν εκεί χθες: «Δούλυα στο σπίτι μου. Η τηλεόραση ήταν ανοιχτή και έπαιζε μια ταινία δράσης. Άκουσα έναν θόρυβο, σαν κροτίδα, και ήμουν σίγουρος πως ήταν από την ταινία. Αλλά ο θόρυβος ήταν δυνατός κι έτσι πήγα στο παράθυρο να δω. Μένω στον δεύτερο όροφο και το διαμέρισμά μου βλέπει στις εξόδους κινδύνου του Bataclan. Κάποιες φορές η έξοδος του κοινού γίνεται με φασαρία αλλά ευτή τη φορά όλος ο κόσμος έτρεχε προς όλες τις πλευρές, είδα ανθρώπους στο δρόμο, αίμα… Κατάλαβα πως κάτι σοβαρό είχε συμβεί. Ρωτούσα εκείνους που περνούσαν, όλοι έτρεχαν προς τη rue Amelot και τη boulevard Voltaire. Μια γυναίκα κρατιόταν από το παράθυρο του  Bataclan, στον δεύτερο όροφο. Θυμήθηκα τις εικόνες της 11ης Σεπτεμβρίου. Κατέβηκα για να ανοίξω στον κόσμο ώστε να βρουν καταφύγιο. Άνοιξα την πόρτα της πολυκατοικίας, ένας άνθρωπος ήταν πεσμένος στο πεζοδρόμιο. Με έναν άλλο, που δεν ξαναείδα, τον τραβήξαμε μέσα στην είσοδο του κτηρίου. Τότε πρέπει να δέχθηκλα τη σφαίρα. Δεν ξέρω, έχω κάποια κενά. Αλλά θυμάμαι πως ένιωσαν σαν να σκάει μια κροτίδα στο αριστερό μου χέρι και είδα το αίμα να πετάγεται. Πιστεύω πως αυτός που με πυροβόλησε ήταν στο παράθυρο του Bataclan. Ανεβήκαμε σε ένα ζευγάρι γειτόνων στον 4ο όροφο. Ο τύπος που βάλαμε μέσα είχε δεχθεί μια σφαίρα στο πόδι, είναι Αμερικανός. Έκανε εμετό, κρύωνε, φοβηθήκαμε πως θα πέθαινε. Καλέσαμε την πυροσβεστική αλλά δεν μπορούσε να έρθει να μας πάρει από εκεί. Τηλεφώνησα σε μια φίλη γιατρό που μου εξήγησε πως να κάνω έναν επίδεσμο με το πουκάμισό μου. Και μείναμε εκεί όλοι μαζί μέχρι να τελειώσει η επίθεση και να έρθουν να μας βρουν οι διασώστες».