Γεννημένη στην Προβηγκία, η Ζιζέλ Πελικό, η γυναίκα που αναδείχθηκε σε απροσδόκητο φεμινιστικό είδωλο, είναι σήμερα από τις πιο αναγνωρίσιμες γυναίκες στον κόσμο. Το κουράγιο της να δημοσιοποιήσει τη δίκη του συζύγου της και 50 άλλων ανδρών που τη βίασαν, προσπάθησαν να τη βιάσουν ή την κακοποίησαν σεξουαλικά, ενώ ήταν ναρκωμένη, προκάλεσε παγκόσμιο αντίκτυπο. Ωστόσο, με τη δίκη να έχει ολοκληρωθεί και όλους τους κατηγορούμενους να έχουν καταδικαστεί, η Ζιζέλ παραμένει αβέβαιη για το πώς να χρησιμοποιήσει την καινούργια της επιρροή.
«Ανησυχεί πολύ ότι, αν κάνει κάτι, ο κόσμος θα πει “Δεν την αντέχουμε πια!”», δήλωσε ο δικηγόρος της, ο Στεφάν Μπαμπονό, στους Sunday Times, ο οποίος μιλάει μαζί της καθημερινά. «Της λέμε “όχι”, αλλά εκείνη απαντά “Δεν θέλω να ενοχλώ τον κόσμο με αυτήν τη φρικτή ιστορία, θέλουν να προχωρήσουν”».
Η ίδια δεν προσπαθεί να κρυφτεί, αλλά σκέφτεται ότι αυτή τη στιγμή δεν είναι η κατάλληλη ώρα να εκτεθεί ξανά. Κατά τη διάρκεια της δίκης δεν είχε επιλογή.
Προς το παρόν, έχει μετακομίσει σε ένα μικρό, μη ανακοινώσιμο ακόμη, χωριό στη Γαλλία, έχει απορρίψει το επώνυμο του συζύγου της και προσπαθεί να ζήσει φυσιολογικά. Ωστόσο, αυτή η προσαρμογή δεν είναι εύκολη, όχι μόνο λόγω του προσωπικού της πόνου, καθώς ανακάλυψε μετά από 50 χρόνια γάμου ότι ο σύζυγός της τη νάρκωνε επανειλημμένα και προσκαλούσε ξένους στο σπίτι για να τη βιάζουν, αλλά και εξαιτίας της φήμης που απέκτησε μετά τη δίκη.
«Δεν μπορεί να πάει στο σούπερ μάρκετ χωρίς να αναγνωρίζεται και δεν είναι ηθοποιός ή διάσημη, απλώς συμμετείχε σε μία δίκη», προσθέτει ο Μπαμπονό.
Η δημόσια ταλαιπωρία της δεν έχει τελειώσει, καθώς 17 από τους κατηγορούμενους άνδρες έχουν ασκήσει έφεση και η υπόθεση θα επανέλθει στο δικαστήριο στο τέλος του χρόνου. Επίσης, υπάρχουν τουλάχιστον 20 άνδρες στα βίντεο που οι εικόνες τους είναι ασαφείς ή δεν φαίνονται τα χαρακτηριστικά τους.
Ο Μπαμπονό αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της 3,5 μηνών δίκης παρακολούθησε από κοντά την πίεση του να γίνει η Ζιζέλ ηρωίδα του φεμινιστικού κινήματος. «Ήμουν μαζί της στην Αβινιόν κάθε μέρα της δίκης, τη συνόδευα στο δικαστήριο και έβλεπα κάθε μέρα γυναίκες να πλησιάζουν για να την ευχαριστήσουν και σε λίγα λεπτά να ξεσπούν σε κλάματα, λέγοντας ‘Ήμουν κι εγώ θύμα”».
«Είναι πολύ δυνατή, αλλά δεν είναι εύκολο να παίρνει τον πόνο όλου του κόσμου πάνω της», προσθέτει ο Μπαμπονό.
Η ίδια συνεχίζει να διαβάζει τις 10 με 15 επιστολές που φτάνουν καθημερινά στο γραφείο του και αισθάνεται ανακουφισμένη, γιατί νιώθει ότι αυτό που έκανε είχε κάποιο νόημα.
Πολλοί της ζητούν να γίνει ακτιβίστρια και να μιλήσει υπέρ των γυναικών, αλλά εκείνη σκέφτεται πώς να βοηθήσει καλύτερα. «Είναι 72 ετών όχι 30 ή 40», λέει ο Μπαμπονό. «Δεν νομίζω ότι θα εξαφανιστεί, αλλά σκέφτεται τον καλύτερο τρόπο για να είναι χρήσιμη», συμπληρώνει.
Η ιδέα του να είναι πρότυπο τη συγκλονίζει ακόμα. «Όλο αυτό που έκανα ήταν να παραστώ στη δίκη μου, δεν επέλεξα ό,τι μου συνέβη, απλώς διάλεξα να είναι ανοιχτή η δίκη», λέει η Ζιζέλ. «Για μένα το να είσαι γενναία είναι το να σώζεις ανθρώπους στη θάλασσα ή από φωτιές», τονίζει.
Η απόφαση να απορρίψει το δικαίωμα της ανωνυμίας στη δίκη βιασμού ήταν δική της. «Ήμασταν μαζί της όταν αποφάσισε να είναι ανοιχτή η δίκη και ανησυχούσαμε για τους κινδύνους, γιατί αυτό σήμαινε ότι τα βίντεο θα προβάλλονταν δημοσίως, η προσωπική της ζωή θα εκτίθετο και η υπεράσπιση θα μπορούσε να την εξευτελίσει, όπως προσπάθησε να κάνει. Δεν περίμενε την τροπή που πήραν τα πράγματα, ήταν μεγάλη έκπληξη», λέει ο δικηγόρος.
Η φράση «η ντροπή πρέπει να αλλάξει στρατόπεδο», την οποία είπε, δεν είχε αρχικά την απήχηση που απέκτησε αργότερα. Όταν την είπε, στην πραγματικότητα εννοούσε ότι τα βίντεο ήταν ανοιχτά και όλοι μπορούσαν να τα δουν, να δουν την αναπνοή της, την ντροπή της, αλλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησε ότι δεν έπρεπε να νιώθει έτσι, γιατί αυτοί ήταν οι βιαστές. Εκείνη τη στιγμή ήταν αυτοί που ντράπηκαν για ό,τι υπήρχε στα βίντεο.
Μετά τις καταδίκες των 51 ανδρών και τις ποινές που κυμαίνονται από τρία έως 20 χρόνια, η Ζιζέλ επέστρεψε στο μέρος όπου έμενε κατά τη διάρκεια της δίκης και άρχισε να μαζεύει τα πράγματά της.
Η πιο λυπηρή διάσταση αυτής της υπόθεσης είναι η φανερή ρήξη ανάμεσα στη Ζιζέλ και τα τρία της παιδιά, που, αν και τη συνόδευσαν στο δικαστήριο, δεν κάθισαν μαζί της και πήγαν για φαγητό χωρίς αυτή μετά.
Ιδιαίτερα η Καρολίν, η οποία αποκαλεί τον πατέρα της «έναν από τους χειρότερους σεξουαλικούς θηρευτές των τελευταίων 20 ετών», έχει εκφράσει την οργή της για το γεγονός ότι θεωρείται «ξεχασμένο θύμα». Ανάμεσα στα 20.000 βίντεο και εικόνες που βρέθηκαν στον σκληρό δίσκο του πατέρα της υπήρχαν γυμνές φωτογραφίες της και πιστεύει ότι κι εκείνη ενδέχεται να έχει βιαστεί, αν και οι αστυνομικοί δεν βρήκαν αποδείξεις.
Ενώ η Ζιζέλ δεν έχει δώσει ποτέ συνέντευξη, η Καρολίν έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Δεν θα τον αποκαλέσω ξανά πατέρα», στο οποίο επικρίνει τη μητέρα της για το ότι του έστειλε ρούχα στη φυλακή και απορεί με τη φαινομενική ηρεμία της. «Εξαιτίας του πατέρα μου, χάνω τώρα και τη μητέρα μου», έγραψε.
Ο Μπαμπονό αρνήθηκε να σχολιάσει αν η οικογένεια πέρασε τα Χριστούγεννα μαζί. «Όταν η σεξουαλική κακοποίηση συμβαίνει μέσα στην οικογένεια, την καταστρέφει, και αυτό συνέβη εδώ. Είναι πολύ λυπηρό, γι’ αυτό η σεξουαλική κακοποίηση έχει τέτοια επίπτωση».
Ο Μπαμπονό ανέφερε ότι η Ζιζέλ είναι ευγνώμων για την υποστήριξη που έλαβε από όλο τον κόσμο και για τις γυναίκες που τη χειροκροτούσαν εντός και εκτός της αίθουσας του δικαστηρίου κάθε μέρα. «Ξέρει ότι τα θύματα συχνά νιώθουν πολύ μόνα και ότι αυτό είναι το χειρότερο πράγμα», τόνισε.
