Επιζώντες από ναυάγια, αεροπορικές καταστροφές και τρομοκρατικές επιθέσεις αφηγούνται πώς μυστηριωδώς κατάφεραν να επιβιώσουν, εξαιτίας μιας μυστηριώδους παρέμβασης.
Το 1917, ο William Bird, δημοσιογράφος, βρισκόταν σε ένα λασπωμένο όρυγμα στη Γαλλία, όταν τον ξύπνησε ένας μυστηριώδης άντρας, ο αδελφός του, Steve, που είχε χαθεί στο πεδίο της μάχης πριν από δύο χρόνια. Χωρίς να προλάβει να καταλάβει το πώς, ο Bird ακολούθησε τον αδελφό του μακριά από τους υπόλοιπους στρατιώτες. Το επόμενο πρωί, οι στρατιώτες βρήκαν το μέρος όπου είχε κατασκηνώσει να έχει χτυπηθεί από βόμβ, και οι άντρες που είχαν μείνει εκεί ήταν νεκροί.
Αντίστοιχες αφηγήσεις έχουν καταγραφεί σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, ιδιαίτερα σε καταστάσεις ακραίας πίεσης. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο στρατιώτης George Maxwell, που είχε χάσει τον προσανατολισμό του σε πεδίο μάχης, άκουσε μια εντολή από αόρατη φωνή να μείνει στη θέση του, οδηγώντας τον στη σωτηρία. Η ίδια εμπειρία αποτυπώθηκε και στην ποίηση του T.S. Eliot, που έγραψε για μια μυστηριώδη φιγούρα που συνοδεύει εκείνον που βρίσκεται σε κίνδυνο.
Σύμφωνα με την «Daily Mail», η ανεξήγητη αυτή φιγούρα, γνωστή ως ο «Τρίτος Άνδρας», εμφανίζεται σε πολλές περιπτώσεις: από επιζώντες ναυαγίων και στρατιώτες, μέχρι επιζώντες στους Δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτεμβρίου. Ερευνητές προσπάθησαν να εξηγήσουν το φαινόμενο, ερευνώντας αν ο εγκέφαλος μπορεί να παράγει μια τέτοια παρουσία σε καταστάσεις έντονου στρες, αλλά καμία θεωρία δεν κατάφερε να ερμηνεύσει πλήρως την «τρίτη παρουσία».
Οι επιστήμονες έχουν εξετάσει πολλές αιτίες, από την έλλειψη οξυγόνου σε μεγάλες υψομετρικές διαφορές, έως την εξάντληση και την απομόνωση σε πολικά περιβάλλοντα. Ωστόσο, τα περιστατικά αυτά υπερβαίνουν απλές βιολογικές εξηγήσεις, όπως επισημαίνει η Martha Farah, διευθύντρια του Κέντρου Νευροεπιστημών και Κοινωνίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνιας.
Οι μαρτυρίες αυτές ενισχύονται από περιστατικά όπως η εμπειρία της δρα Yvonne Kason, που το 1979 επιβίωσε από πτώση αεροπλάνου, ακούγοντας μια φωνή να της λέει να κολυμπήσει στην ακτή. Όταν αργότερα βρέθηκε υπόθερμη στο νοσοκομείο, η ίδια φωνή πρότεινε στους νοσηλευτές να την τοποθετήσουν σε καυτό μπάνιο, μια ιδέα που οι ίδιοι δεν θα είχαν σκεφτεί και η οποία της έσωσε τη ζωή.
Η εμπειρία της dr. Kason, μαζί με δεκάδες άλλες ιστορίες, υποδηλώνει πως η αίσθηση της παρουσίας αυτής υπερβαίνει την αντίληψη της επιστήμης και αγγίζει ίσως τη σφαίρα του πνευματικού και του θείου. Όπως αναρωτήθηκε η ίδια: «Ήταν Θεός ή ο τρίτος άνδρας που με οδηγούσε;». Η αίσθηση αυτή έχει αποτυπωθεί από αθλητές, εξερευνητές, ακόμη και από ανθρώπους που έχουν βιώσει επαφή με το θείο μέσω προσευχής και διαλογισμού, προσφέροντας ίσως μια ματιά σε μια βαθύτερη πνευματική πραγματικότητα που παραμένει ανεξήγητη.
Η αλληλεπίδραση με αυτό το «άλλο» παραμένει ανεξήγητη, προκαλώντας διαρκώς το ενδιαφέρον τόσο των επιστημόνων όσο και των ανθρώπων που επιβιώνουν μέσα από τη δύναμη και την καθοδήγηση που τους προσφέρει.
Αυτές οι εμπειρίες παραμένουν γρίφος για την επιστήμη, καθώς η υπόθεση ότι ο «Τρίτος Άνδρας» είναι απλώς προϊόν της εξάντλησης ή της έλλειψης οξυγόνου δεν αρκεί για να εξηγήσει την ακρίβεια με την οποία η παρουσία αυτή καθοδηγεί τους ανθρώπους προς τη σωτηρία.
Ο James Sevigny, ορειβάτης που το 1983 υπέστη σοβαρά τραύματα από χιονοστιβάδα στο Εθνικό Πάρκο Banff στον Καναδά, περιέγραψε πως η μυστηριώδης παρουσία τον πίεζε να συνεχίσει παρά τον αφόρητο πόνο. Ο ίδιος δήλωσε ότι όλες του οι αποφάσεις λαμβάνονταν από αυτή την παρουσία, μέχρι που τον οδήγησε στην ασφάλεια, προτού εξαφανιστεί.
Αντίστοιχα, ο Joshua Slocum, ο πρώτος άνθρωπος που έκανε τον γύρο του κόσμου με ιστιοπλοϊκό μόνος του, ανέφερε ότι σε μια θαλασσοταραχή εμφανίστηκε ένας ψηλός άνδρας και ανέλαβε το πηδάλιο, επιτρέποντάς του να ξεκουραστεί και να ξεπεράσει την κρίση. Αυτή η παρέμβαση τον κράτησε ασφαλή, μέχρι που ξαναπήρε έλεγχο του πλοίου του.
Αυτές οι μαρτυρίες δημιουργούν το ερώτημα: πώς γίνεται να υπάρχει μια φιλική και υποστηρικτική παρουσία όταν κάποιος βρίσκεται σε απόλυτο κίνδυνο; Σύμφωνα με την έρευνα του δημοσιογράφου John Geiger, εκατοντάδες επιζώντες και ταξιδευτές έχουν αναφέρει την ίδια ξαφνική αίσθηση συντροφικότητας.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι που βιώνουν την παρουσία αυτή περιγράφουν μια απόλυτα διαυγή και έντονη αίσθηση ότι κάποιος βρίσκεται μαζί τους, έτοιμος να τους υποστηρίξει και να τους καθοδηγήσει. Αυτή η αίσθηση συνήθως διαρκεί μόνο όσο διαρκεί ο κίνδυνος και η παρουσία αυτή αποχωρεί μόλις διασφαλιστεί η ασφάλεια των ανθρώπων.
Οι θρησκευόμενοι, οι μυστικιστές και οι πνευματικοί αναζητητές πιστεύουν ότι τέτοιες εμπειρίες μπορούν να είναι μια ένδειξη της ύπαρξης ενός ανώτερου πνευματικού κόσμου. Για άλλους, είναι μια πηγή έμπνευσης και ελπίδας, προσφέροντας την αίσθηση ότι δεν είμαστε ποτέ πραγματικά μόνοι, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Όσο η επιστήμη συνεχίζει να εξερευνά το φαινόμενο, όλο και περισσότεροι επιστήμονες αποδέχονται ότι δεν υπάρχουν οριστικές εξηγήσεις. Το ανεξήγητο στοιχείο του «Τρίτου Άνδρα» παραμένει άλυτο μυστήριο και ίσως είναι κάτι που δεν μπορεί ποτέ να εξηγηθεί πλήρως με όρους Χημείας, Βιολογίας ή Φυσικής.
