Χλιδάτα ξενοδοχεία όπου ο όρος πολυτέλεια αποκτά την ακριβή έννοια του. Αμμώδεις παραλίες με ξαπλώστες και κοκτέιλ. Ξέφρενη νυχτερινή ζωή.
Και λίγο πιο πέρα πτώματα -συχνά αποκεφαλισμένα- στην ανελέητη μάχη για τον έλεγχο των προσοδοφόρων οδών παράνομης διακίνησης ναρκωτικών προς τις ΗΠΑ, βιασμοί νεαρών όμορφων κοριτσιών και ξεκαθαρίσματα λογαριασμών που κατέληγαν σε διαμελισμό.
Καλώς ήρθατε στο Ακαπούλκο…
Το Ακαπούλκο ή επίσημα Ακαπούλκο ντε Χουάρες είναι σημαντικό λιμάνι και δημοφιλές τουριστικό θέρετρο στην πολιτεία Γκερρέρο, στις ακτές του Μεξικού, στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το όνομα «Ακαπούλκο» σημαίνει «στα μεγάλα καλάμια» ή «στα σπασμένα καλάμια» γι’ αυτό και η σφραγίδα της πόλης απεικονίζει σπασμένα καλάμια ή ζαχαροκάλαμα.
Παλιότερα αποτελούσε κύρια βάση του αποικιακού στόλου των Ισπανών, για ανεφοδιασμό, κατά τα ταξίδια του από την Αμερική προς την Ασία. Τα επόμενα χρόνια έγινε σταθμός των ατμόπλοιων, που έκαναν τη διαδρομή Σαν Φρανσίσκο-Παναμάς και σημαντικό κέντρο εμπορίου προϊόντων, όπως, ο καφές και η ζάχαρη.
Αν όμως για κάτι έχει μείνει γνωστό στην ιστορία το Ακαπούλκο είναι για το γεγονός ότι αποτελούσε καταφύγιο για την αφρόκρεμα του Χόλιγουντ. Όλα τα μεγάλα ονόματα επέλεγαν το Ακαπούλκο για να ζήσουν σαν βασιλιάδες και να φωτογραφηθούν στα ξέφρενα πάρτι που διοργανώνονταν. Δεν είχε σημασία αν ήταν ο Όρσον Γουέλς, η Μπριζίτ Μπαρντό, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ο Φιντέλ Κάστρο ή οι Κένεντι στο ταξίδι του μέλιτος, ο Νίξον ή μεγάλοι αμερικανοί αστροναύτες. Όλοι είχαν μια θέση στο Ακαπούλκο.
Τα παλιό όμως Ακαπούλκο με τις φωτογραφίες βγαλμένες από καρτ ποστάλ φαίνεται ότι έχει χάσει την αίγλη του. Σήμερα κοντά στα τουριστικό θέρετρο, αλλά και μέσα σε αυτό, το αίμα ρέει άφθονο και η εικόνα μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από κάποια ταινία τρόμου με καλοδουλεμένα εφέ. Και έτσι η πόλη κατατάσσεται σε μία από τις πιο δολοφονικές του Μεξικού και στην πεντάδα των πιο βίαιων πόλεων παγκοσμίως με 104 ανθρωποκτονίες ανά 100.000 κατοίκους.
Το ποσοστό βίας άρχισε να εκτοξεύεται το 2009 όταν οι δυνάμεις ασφαλείας σκότωσαν στην πόλη Κουερναβάκα τον βασιλιά των ναρκωτικών Arturo Beltran Leyva, πυροδοτώντας μια ανελέητη μάχη μεταξύ των καρτέλ για τον έλεγχο της προσοδοφόρας αγοράς ναρκωτικών.
Για λίγο ο υπόκοσμος του Ακαπούλκο κατάφερε να μείνει αποκομμένος από το ηλιόλουστο τουριστικό θέρετρο. Τώρα όμως ο φόβος και η βία υπάρχουν παντού. Οι λουόμενοι μπορεί συχνά να κάνουν μπάνιο υπό το άγρυπνο βλέμμα των αστυνομικών που με τα όπλα ανά χείρας περιδιαβαίνουν την αμμώδη παραλία, αφήνοντας να πλανάται στον αέρα ένα αίσθημα εγρήγορσης και απειλής.
Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό περιστατικό συνέβη τον Ιανουάριο του 2016. Ένας οπλισμένος άνδρας έφτασε στην ακτή με τζετ σκι, πυροβόλησε τρεις φορές έναν πλανόδιο πωλητή που ήταν στην παραλία και, χωρίς ίχνος άγχους, επέστρεψε στο μέσο διαφυγής του, όπου τον περίμενε ο συνεργός του και εξαφανίστηκε σαν άλλος Τζέιμς Μποντ!
Τον επόμενο μήνα νεκρός έπεσε μέρα μεσημέρι, από ανήλικους οπλοφόρους, ένας υπάλληλος που νοίκιαζε ξαπλώστες στην παραλία Tamarindos. Οι λουόμενοι έτρεχαν πανικόβλητοι να προστατευτούν από τα πυρά, οι δράστες έγιναν καπνός, ενώ το πτώμα παρέμεινε κάτω από μια ξαπλώστρα, δίπλα στις μπίρες και τα ποτά των λουόμενων για αρκετή ώρα.
Δεν είναι μόνο οι δολοφονίες που συνταράσσουν το Ακαπούλκο, αλλά και οι βιασμοί. Το 2013 έξι γυναίκες ηλικίας από 30 έως 32 ετών δέχτηκαν επίθεση από ένοπλους μασκοφόρους μέσα στο σπίτι τους στην περιοχή Playa Bonfil στα βόρεια της πόλη Γκερρέρο. Οι γυναίκες βιάστηκαν ενώ οι σύντροφοί τους ήταν δεμένοι με καλώδια τηλεφώνου και αναγκασμένοι να βλέπουν την αποτρόπαιη πράξη. Οι δράστες στη συνέχεια εξαφανίστηκαν παίρνοντας μαζί τους μετρητά, κοσμήματα και πιστωτικές κάρτες.
Ο τότε δήμαρχος Ακαπούλκο Luis Walton καταδίκασε το έγκλημα και υποσχέθηκε να πιάσει τους δράστες. Αναγκάστηκε όμως να απολογηθεί δημόσια για τη φράση του «αυτά συμβαίνουν παντού στον κόσμο». «Απολογούμαι για ό,τι είπα. Φυσικά αυτό που συνέβη μας νοιάζει και δεν θέλουμε να συμβαίνει ούτε στο Ακαπούλκο ούτε πουθενά αλλού στον κόσμο. Ξέρουμε πόσο θα επηρεαστεί ο τουρισμός μας» είχε πει ο Walton.
Ο σημερινός δήμαρχος της πόλης Evodio Velazquez είναι ιδιαίτερα σεβαστός από τους κατοίκους. Δεν φοβάται να κυκλοφορεί στους δρόμους -περιτριγυρισμένος φυσικά από δεκάδες αστυνομικούς- και να συνομιλεί με τους ντόπιους για το θέμα της βίας και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στο σύνολό τους.
Η πολιτεία Γκερρέρο, στην οποία ανήκει το Ακαπούλκο, είναι μία από τις πιο υποανάπτυκτες πόλεις του Μεξικού, με τα δύο τρίτα του πληθυσμού της να ζει στη φτώχεια. Οι περισσότεροι κάτοικοι ζουν από τον τουρισμό δουλεύοντας ως οδηγοί ταξί, ψαράδες ή απασχολούνται σε εστιατόρια και κλαμπ.
Ο δήμαρχος, βέβαια, γνωρίζει πολύ καλά ότι η οικονομία δεν θα διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα αν στο Ακαπούλκο έρχονται μόνο τουρίστες από κοντινές πόλεις, μιας και οι ξένοι είναι διστακτικοί να επισκεφθούν ένα μέρος με υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας. Γι΄αυτό και συχνά ο ίδιος διαπραγματεύεται με τις αεροπορικές και ακτοπλοϊκές εταιρείες για τις πτήσεις και τις κρουαζιέρες στο Ακαπούλκο.
Και μπορεί μεγάλα ξενοδοχεία όπως το Los Flamingos και το Boca Chica να σφύζουν από ζωή, άλλα όμως, όπως το εξίσου παλιό και γνωστό Hotel Mirador, έχουν χτυπηθεί πολύ από την εγκληματικότητα. Ο Velazquez πιστεύει ότι αιτία της εγκληματικότητας είναι οι λίγες θέσεις απασχόλησης και όπως λέει εστιάζει όχι στην εξολόθρευση των συμμοριών, αλλά στο να βρει δουλειά στους κατοίκους.
Μία όμως φράση των κατοίκων για τη βία και τις δολοφονίες τα λέει όλα: «Όσο περνούν τα χρόνια μαθαίνεις να ζεις με αυτό τον τρόπο. Μαθαίνεις να ζεις με τον φόβο».
